Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Wiesława Achrymowicz (sprawozdawca) Sędziowie NSA Danuta Małysz, WSA Andrzej Niezgoda Protokolant Asystent sędziego Krzysztof Kożuch po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 18 września 2019 r. sprawy ze skargi G. S.A. w W. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] nr [...] w przedmiocie stwierdzenia nadpłaty w podatku od nieruchomości za lata 2012 - 2016 oddala skargę.
Zaskarżoną decyzją Samorządowe Kolegium Odwoławcze (organ), po rozpatrzeniu odwołania G. S.A. w W. (spółka), utrzymało w mocy decyzję Wójta Gminy T. (organ I instancji):
- stwierdzającą nadpłatę w podatku od nieruchomości za lata podatkowe 2012-2016 w kwocie łącznie [...] zł (za 2012 r. [...] zł, za 2013 r. [...] zł, za 2014 r. [...] zł, za 2015 r. [...] zł i za 2016 r. [...] zł);
- odmawiającą stwierdzenia nadpłaty w podatku od nieruchomości za lata podatkowe 2012-2016 w wysokości łącznie [...] zł (za 2012 r. [...] zł, za 2013 r. [...] zł, za 2014 r. [...] zł, za 2015 r. [...] zł i za 2016 r. [...] zł).
W motywach tej treści rozstrzygnięcia organ wyjaśnił, że organ I instancji [...] sierpnia 2017 r. otrzymał wniosek spółki o stwierdzenie nadpłaty w podatku od nieruchomości za lata podatkowe 2012-2016 w wysokości w sumie [...] zł. Został on złożony przez spółkę w trybie art. 75 § 1 i § 3 ustawy Ordynacja podatkowa (obecnie Dz.U.2019.900 ze zm. - O.p.). Jednocześnie spółka odpowiednio skorygowała deklaracje podatku od nieruchomości za wymienione lata podatkowe.
Rozpatrując wniosek spółki o stwierdzenie nadpłaty, organ - podobnie jak organ I instancji - zgodził się z nią co do tego, że pierwotnie błędnie zadeklarowała na potrzeby opodatkowania podatkiem od nieruchomości grunty o powierzchni [...] którymi władała wyłącznie na podstawie służebności gruntowej, ustanowionej na jej rzecz w 1998 r. przez Gminę T.. Zatem, zdaniem organu I instancji, a w dalszej kolejności odwoławczego, w odniesieniu do tych gruntów spółka nie była podatnikiem podatku od nieruchomości, w rozumieniu art. 3 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych (dla rozpatrywanych lat podatkowych Dz.U.2010.95.613 ze zm. - u.p.o.l.). Nadpłata z tego tytułu za lata podatkowe 2012 - 2016 wynosi razem [...] zł.
Jednocześnie - wbrew oczekiwaniom spółki - organ podzielił zapatrywanie organu I instancji i stwierdził, że cała powierzchnia działek o numerach ewidencyjnych [...], [...] i [...], opisanych w ewidencji gruntów i budynków symbolami R (użytki rolne) i N (nieużytki), o łącznej powierzchni [...], jest zajęta przez spółkę na prowadzenie działalności gospodarczej. Tym samym zakwestionował stanowisko spółki, która twierdziła, że powierzchnia [...], należąca do działek o numerach ewidencyjnych [...], [...] i [...], nie była zajęta przez spółkę na prowadzenie działalności gospodarczej, między innymi w latach podatkowych 2012-2016.
Uzasadniając odmowę stwierdzenia nadpłaty odnośnie do kwoty [...]zł, organ nawiązał do art. 1a ust. 1 pkt 3 u.p.o.l. i wywiódł, że zgodnie z treścią tego przepisu użytki rolne podlegają opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości w sytuacji, gdy są zajęte przez podatnika na prowadzenie działalności gospodarczej.
Wobec tego istotnego znaczenia nabierają następujące okoliczności:
Spółka jest przedsiębiorcą, który nie prowadzi działalności rolniczej, natomiast specjalizuje się w sprowadzaniu i dostarczaniu gazu. Użytkowanie wieczyste spornych działek o numerach ewidencyjnych [...], [...] i [...] ustanowione zostało wyłącznie na potrzeby prowadzenia działalności gospodarczej. Wyłącznie w tym celu spółka nabyła te grunty od swojego poprzednika prawnego. Omawiane działki w całości położone są w graniach Wolnego Obszaru Celnego w M. (WOC). W 1994 r. spółka uruchomiła na tym terenie (WOC) profesjonalny terminal lądowy do przeładunku gazu. Zgodnie z wymaganiami prawnymi przewidzianymi dla WOC, jego obszar jest ogrodzony, ma wyznaczone miejsca wejść i wyjść, służy wyłącznie działalności przemysłowej, handlowej lub usługowej, przy jednoczesnym wykluczeniu działalności rolniczej (por. art. 28 ustawy Prawo celne, obecnie Dz.U.2019.1169). Część powierzchni działek o numerach ewidencyjnych [...], [...] i [...] jest zabudowana terminalem "B. ". Decyzja Wójta Gminy T. z [...] lipca 1993 r. o ustaleniu lokalizacji inwestycji "B. " w M. dotyczyła działek [...] i [...], o łącznym obszarze [...]. Spółka uiszcza opłaty roczne z tytułu użytkowania wieczystego omawianych działek według stawki 3%, przewidzianej dla gruntów przeznaczonych na prowadzenie działalności gospodarczej (por. art. 72 ustawy o gospodarce nieruchomościami, aktualnie Dz.U.2018.2204 ze zm.). Według planu zagospodarowania przestrzennego Gminy T., uchwalonego przez Radę Gminy T. mocą uchwały nr X/81/2003 z 22 grudnia 2003 r., działki o numerach ewidencyjnych [...], [...] i [...] są oznaczone symbolem 202 P.S.U (przemysł, składy, usługi z wyłączeniem prowadzenia działalności rolniczej). We wrześniu 2000 r. spółka powiadomiła Urząd Celny w B. o tym, że od [...] października 2000 r. zamierza rozpocząć działalność w obszarze WOC, polegającą na: imporcie, eksporcie, zbywaniu, konfekcjonowaniu, transporcie i sprzedaży gazu płynnego (LPG) i innych produktów technicznych, urządzeń i instalacji z tym związanych. W myśl "Procedury Operacyjnej - Dokumentu Zabezpieczenia Przed Wybuchem" teren terminalu obejmuje obszar [...], a więc całą powierzchnię spornych działek, całkowicie ogrodzoną, o powierzchni zabudowy około [...] (str. 6 wymienionego dokumentu). Na terenie terminala, poza warsztatem, prowadzenie innych prac niż prace typowo technologiczne opisane w instrukcjach stanowiskowych i procedurach technologicznych jest surowo zabronione (s. 23 opracowania). Ponadto specyfika działalności gospodarczej spółki wymaga uwzględnienia wymogów przewidzianych w rozporządzeniu Ministra Gospodarki w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać bazy i stacje paliw płynnych, rurociągi przesyłowe dalekosiężne służące do transportu ropy naftowej i produktów naftowych i ich usytuowanie (Dz.U.2014.1853 ze zm.). W myśl § 65 i nast. powyższego rozporządzenia bazy i rozlewnie gazu płynnego sytuuje się na terenach płaskich bez zagłębień, a zbiorniki przeznaczone do magazynowania gazu płynnego, co do zasady, powinny znajdować się na terenie ogrodzonym i posiadać drogi pożarowe.