W zakresie zawieszenia postępowania egzekucyjnego organ egzekucyjny związany jest treścią art. 56 par. 1 ustawy z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji Dz.U. 1991 nr 16 poz. 161 ze zm./, zawierającą enumeratywnie wymienione przesłanki zawieszenia postępowania. Argumentacja skarżącego przedsiębiorstwa o ewentualnym zaspokojeniu wierzycieli poza postępowaniem egzekucyjnym wszczętym na ich wniosek mogłaby uzasadniać zawieszenie postępowania jedynie na wniosek wierzyciela /art. 56 par. 1 pkt 4 cyt. ustawy/.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Skarga podlega oddaleniu, gdyż zaskarżone postanowienie prawa nie narusza.
W zakresie zawieszenia postępowania egzekucyjnego organ egzekucyjny związany jest treścią art. 56 par. 1 ustawy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji, zawierającą enumeratywnie wymienione przesłanki zawieszenia postępowania.
Argumentacja skarżącego Przedsiębiorstwa o ewentualnym zaspokojeniu wierzycieli poza postępowaniem egzekucyjnym wszczętym na ich wniosek mogłaby uzasadniać zawieszenie postępowania jedynie na wniosek wierzyciela /art. 56 par. 1 pkt 4 cyt. ustawy/. Brak takiego wniosku powodował zasadność odmowy umorzenia kosztów postępowania. W spornej kwestii odmowy umorzenia kosztów egzekucyjnych podstawę prawną rozstrzygnięcia organu stanowił par. 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 4 lipca 1990 r. w sprawie opłat za czynności egzekucyjne (...) /Dz.U. nr 47 poz. 281 ze zm./ oparty na art. 65 cyt. ustawy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji. Wymienione w par. 7 ust. 1 cyt. rozporządzenia przesłanki, wypełnienie których uzasadnić może uznanie zasadności umorzenia kosztów egzekucyjnych ogranicza warunek wskazany w ust. 2 tego paragrafu, wymagający by również obciążenie wierzyciela kosztami egzekucyjnymi było gospodarczo nieuzasadnione.
W niniejszej sprawie organ egzekucyjny rozpatrując wniosek skarżącego w toku prowadzonej egzekucji uznał, że na tym etapie postępowania nie zostały spełnione przesłanki pozwalające na umorzenie kosztów egzekucyjnych, a uznanie to znajduje oparcie zarówno w okoliczności sprawy jak i w treści par. 7 ust. 1 cyt. rozporządzenia Ministra Finansów.
Wobec powyższego, na podstawie art. 27 ust. 1 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o NSA /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./, orzeczono jak w sentencji.