Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Irena Szarewicz-Iwaniuk, Sędziowie WSA Halina Chitrosz,, NSA Ewa Gdulewicz (spr.), Protokolant asyst. Anna Strzelec, po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 8 września 2006 r. sprawy ze skargi J. A. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] nr [...] w przedmiocie podatku od środków transportowych za 2000 r. I. oddala skargę; II. przejmuje na rachunek Skarbu Państwa nieuiszczony wpis od skargi.
Zaskarżoną decyzją Samorządowe Kolegium Odwoławcze, po rozpatrzeniu odwołania J. A. od decyzji z dnia [...] Nr [...] wydanej z upoważnienia Prezydenta Miasta w L. w sprawie określenia wysokości zobowiązania podatkowego od środków transportowych za 2000 r. w łącznej kwocie 2.124 zł, utrzymało w mocy decyzję organu I instancji.
W uzasadnieniu zaskarżonej decyzji Samorządowe Kolegium Odwoławcze wskazało, że organ I instancji określił zobowiązanie podatkowe w podatku od środków transportu za naczepy o następujących numerach rejestracyjnych [...], [...], [...], [...] i [...]. Decyzja zawiera również ustaloną wysokość rat i terminy płatności.
W odwołaniu od tej decyzji J. A. wniósł o stwierdzenie jej nieważności, wywodząc, że nie jest właścicielem wymienionych w decyzji pojazdów, ponieważ naczepy zostały zajęte i sprzedane w drodze egzekucji administracyjnej przez Trzeci Urząd Skarbowy w L. Złożył także wniosek o przesłuchanie w charakterze świadków pracowników urzędu miejskiego na okoliczność, że w czasie kontroli podatkowej w 2005 r. nie stwierdzono, aby ww. pojazdy były w jego posiadaniu. Zarzucił organowi podatkowemu naruszenie art. 122 i 187 ordynacji podatkowej przez nieustalenie posiadania przez Urząd Skarbowy dowodów rejestracyjnych. Podniósł, że organ egzekucyjny nie rozliczył się z dokonanych egzekucji oraz wskazując na treść art. 98 § 4 upea stwierdził, że nie zbadano czy organ egzekucyjny zawiadomił właściwy organ rejestracyjny o dokonanym zajęciu. Do odwołania dołączył kserokopię pisma Izby Celnej, którego treść, w jego ocenie, ma wskazywać na posiadanie przez Trzeci Urząd Skarbowy dokumentów dotyczących przedmiotowych naczep.
Rozpatrując materiał dowodowy sprawy, organ odwoławczy podkreślił, że sprawa była przedmiotem rozpoznania przez WSA w Lublinie w wyrokach z dnia 7 lipca 2004 r. (sygn. akt I SA/Lu 114/04, 115/04, 116/04, 117/04, 118/04), co skutkowało przekazaniem przez SKO sprawy do ponownego rozpatrzenia organowi I instancji. Uznając, że wniosek o stwierdzenie nieważności decyzji na podstawie art. 247 § 1 pkt 2 i 5 ordynacji podatkowej nie może być przedmiotem rozpatrzenia Kolegium wskazało na nieostateczność decyzji, od której złożono odwołanie.
Odnosząc się do kwestii spornej organ odwoławczy stwierdził, że są to okoliczności związane z prawem własności wskazanych w decyzji naczep oraz wskazanie takich dowodów, które pozwolą - w bezsporny sposób - na uznanie , że w 2000 r. podatnik pozostawał właścicielem wymienionych w decyzji środków transportowych.
W tej kwestii Kolegium stwierdziło, że z bazy danych Wydziału Spraw Administracyjnych wynika, że przedmiotowe naczepy pozostawały w 2000 r. i nadal pozostają zarejestrowane na nazwisko J. A. Z kolei, z informacji organów egzekucyjnych wynika, że przedmiotowe naczepy zostały zajęte w 1993 r. lecz nie były odebrane i nie odebrano właścicielowi dowodów rejestracyjnych zajętych środków transportowych. W piśmie z dnia 30 maja 2005 r. Naczelnik Trzeciego Urzędu Skarbowego wskazał, że zajęte powtórnie w 1996 r. przedmiotowe naczepy o numerach rejestracyjnych [...], [...], [...] nie zostały odebrane z uwagi na ich zły stan techniczny i nie toczy się co do nich postępowanie egzekucyjne, zaś pojazdów o numerach rejestracyjnych [...], [...] i [...] nie zastano w bazie. Okoliczności związane z zajęciem naczep przez organ egzekucyjny potwierdzili przesłuchani przez organ podatkowy poborcy. Również analiza dowodów sprzedaży znajdujących się w aktach egzekucyjnych nie potwierdziła sprzedaży przedmiotowych naczep. Dowody sprzedaży zawarte w tych aktach odnoszą się do innych środków transportu i zostały przekazane podatnikowi pismem z dnia 2 kwietnia 2003 r.