Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Krystyna Czajecka-Szpringer, Sędziowie WSA Halina Chitrosz (spr.), Asesor WSA Wojciech Kręcisz, Protokolant Stażysta Konrad Gałka, po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 30 maja 2008 r. sprawy ze skargi P.SA na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...]. nr [...] w przedmiocie podatku od nieruchomości za 2005 r. I. uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Prezydenta Miasta z dnia [...]., znak [...]; II. orzeka, że zaskarżona decyzja nie podlega wykonaniu w całości; III. zasądza od Samorządowego Kolegium Odwoławczego na rzecz P. SA kwotę [...] złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania.
Zaskarżoną decyzją z dnia 20 grudnia 2005r., Nr [...] Samorządowe Kolegium Odwoławcze, po rozpatrzeniu odwołania "P." S.A. w W. od decyzji Prezydenta Miasta z dnia 5 września 2005r. w sprawie określenia zobowiązania podatkowego w podatku od nieruchomości za 2005r., na podstawie przepisu art. 233§1 pkt. 1 Ordynacji podatkowej / Dz. U. Nr 137, poz. 926 z późn. zm. / - utrzymało w mocy decyzję organu I instancji.
W uzasadnieniu zaskarżonej decyzji wskazano, że organ I instancji wskutek wszczętego z urzędu postępowania stwierdził, że podatnik nie zadeklarował do opodatkowania budowli - stacji bazowej telefonii komórkowej [...] usytuowanej na dzwonnicy katedry przy ul. K. w Z. Uznając, że powyższy obiekt podlega opodatkowaniu, za podstawę opodatkowania przyjęto wartość budowli wskazaną przez podatnika.
W odwołaniu od tej decyzji, skarżąca spółka wniosła o umorzenie postępowania jako bezprzedmiotowego. W jej ocenie decyzja wydana została z naruszeniem art. 2 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych poprzez uznanie, że urządzenie techniczne podlega opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości, a także art. 194 Ordynacji podatkowej poprzez uznanie decyzji administracyjnej wydanej w innym postępowaniu za dowód w postępowaniu podatkowym. Zarzucono nadto naruszenie art. 197 § 1 i 198 § 1 Ordynacji podatkowej w związku z art. 122 tej ustawy poprzez pominięcie wniosku strony o powołanie biegłego. W ocenie skarżącej organ nie zbadał należycie wartości budowli, gdyż urządzenia wchodzące w skład opodatkowanego obiektu stanowią odrębne środki trwałe w rozumieniu Klasyfikacji Środków Trwałych.
W rozpoznaniu odwołania, Samorządowe Kolegium Odwoławcze wskazało na stanowiące podstawę rozstrzygnięcia organu I instancji przepisy art. 1a ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 12 stycznia 1991r. o podatkach i opłatach lokalnych (Dz. U. z 2002r. Nr 9, poz. 84 ze zm.) oraz art. 3 pkt 3 ustawy z dnia 7 lipca 1994r. - Prawo budowlane (Dz. U. z 2003 r. Nr 207 poz. 2016 ze zm.) przytaczając ich treść. Podniosło, że organ pierwszej instancji przy dokonywaniu ustaleń faktycznych oparł się na prawomocnej decyzji Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia 6 sierpnia 2004r. w sprawie udzielenia zgody na użytkowanie obiektu, w której sporna stacja bazowa telefonii komórkowej zakwalifikowana została jako obiekt budowlany, a także decyzji Prezydenta Miasta z dnia 20 lutego 2003r. w sprawie zatwierdzenia projektu budowlanego na budowę przedmiotowej stacji bazowej telefonii komórkowej na dzwonnicy Katedry.
W ocenie organu odwoławczego powyższe decyzje są dostatecznym dowodem prawidłowości klasyfikacji obiektu - jako budowli - dokonanej przez organ podatkowy i zgodnie z art. 180 § 1 Ordynacji podatkowej, wbrew twierdzeniom podatnika, mogą stanowić dowód w sprawie. Ponadto art. 194 Ordynacji podatkowej nie wyklucza decyzji wydanych w innym postępowaniu administracyjnym z kategorii dowodów urzędowych. W takim przypadku, w ocenie Kolegium nie powołanie biegłego nie stanowi naruszenia art. 188 Ordynacji podatkowej, tym bardziej iż okoliczność jakiego rodzaju jest to budowla nie ma istotnego znaczenia w sprawie.