Termin określony do złożenia oświadczenia o wyborze zwolnienia od podatku VAT jest przepisem prawa materialnego, co oznacza, że nie podlega on przywróceniu.
W konsekwencji nie może toczyć się postępowanie administracyjne o przywrócenie uchybionego terminu.
Zaskarżoną decyzją z dnia 3 listopada 1998 r. Izba Skarbowa w L. utrzymała w mocy decyzję urzędu Skarbowego w P. z dnia 25 sierpnia 1998 r. o umorzeniu postępowania w sprawie przywrócenia terminu do wybrania zwolnienia od podatku od towarów i usług.
W uzasadnieniu powyższej decyzji Izba Skarbowa podniosła między innymi, że stosownie do art. 14 ust. 6 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./ podatnik rozpoczynający wykonywanie czynności kreślonych w art. 2 w ciągu roku podatkowego może wybrać zwolnienie od podatku, przy czym pisemne oświadczenie o wyborze zwolnienia podatnik obowiązany jest złożyć w urzędzie skarbowym przed dniem dokonania pierwszej sprzedaży. Wynikająca z art. 14 ust. 6 ustawy o VAT możliwość wyboru zwolnienia od podatku od towarów i usług nie jest jego obowiązkiem, a jedynie uprawnieniem.
Rozpoczynając od dnia 2 czerwca 1998 r. działalność gospodarczą podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podatnicy nie dokonali wyboru zwolnienia od podatku od towarów i usług. Niezłożenie zaś takiego oświadczenia jest jednoznaczne z wyborem przez podatników opodatkowania. Późniejsze zaś złożenie oświadczenia o wyborze zwolnienia podatkowego nie rodzi zamierzonych skutków prawnych.
Podniosła również Izba Skarbowa, iż termin określony w art. 14 ust. 6 ustawy o VAT jest terminem prawa materialnego, co oznacza że nie mają do niego zastosowania przepisy Ordynacji Podatkowej dotyczące możliwości przywrócenia tegoż terminu i nie może on być przedmiotem postępowania o jego przywrócenie.
Na decyzję Izby Skarbowej Stanisław i Czesława Ch. wnieśli skargę do Naczelnego Sądu Administracyjnego.
W treści swej skargi podnieśli jedynie, iż są rozgoryczeni stanowiskiem organów podatkowych i dlatego zwracają się do Naczelnego Sądu Administracyjnego o spowodowanie by przywrócona im została możliwość dokonania wyboru zwolnienia od podatku od towarów i usług. Wyjaśnili ponadto, że w związku ze stanowiskiem organów podatkowych zmuszeni zostali do rozwiązania umowy najmu z dniem 31 grudnia 1998 r.
Odpowiadając na skargę Izba Skarbowa w L. wniosła o jej oddalenie, przytaczając argumentację zbieżną z motywami zawartymi w zaskarżonej decyzji.
Naczelny Sąd Administracyjny rozpoznając sprawę zważył, co następuje: skarga nie jest uzasadniona i podlega oddaleniu, ponieważ zaskarżona decyzja jak i utrzymana nią w mocy decyzja organu pierwszej instancji zgodna jest z przepisami prawa.
Skarżący w treści swej skargi nie podnieśli żadnych zarzutów co do niezgodność z prawem wydanych decyzji, a Sąd nie będąc związany granicami skargi również takiej niezgodności się nie dopatrzył.
Z ustaleń dokonanych w postępowaniu administracyjnym wynika, iż w dniu 2 czerwca 1998 r. skarżący zawarli umowę najmu budynku gospodarczego za kwotę 2.100 zł miesięcznie. Powyższa czynność cywilnoprawna podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług co wynika z art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./.
Jako wyjątek od powyższej zasady wprowadzono możliwość zwolnienia od tego podatku ograniczoną jednak pewnymi warunkami. Zgodnie z art. 14 ust. 6 cyt. ustawy o VAT podatnicy rozpoczynający wykonywanie czynności określonych w art. 2 w ciągu roku podatkowego mogą wybrać zwolnienie od podatku.
Obowiązkiem podatnika jest jednak, by przed dniem dokonania pierwszej sprzedaży, złożył na piśmie w urzędzie skarbowym oświadczenie o wyborze zwolnienia.
Oznacza to, iż niezbędnym warunkiem zwolnienia od podatku od towarów i usług jest złożenie oświadczenia o wyborze zwolnienia w terminie o jakim mowa w art. 14 ust. 6 ustawy o VAT.
Nie złożenie takiego oświadczenia w urzędzie skarbowym jest równoznaczne z tym, że podatnik rozpoczynający działalność obowiązany jest do uiszczania podatku VAT bez względu na wysokość osiąganych obrotów. Termin określony do złożenia oświadczenia o wyborze zwolnienia od podatku jest przepisem prawa materialnego, co oznacza, że nie podlega on przywróceniu. W konsekwencji nie może toczyć się postępowanie administracyjne o przywrócenie uchybionego terminu.
W tych więc warunkach brak jest ustawowych warunków do uwzględnienia skargi i dlatego podlega ona oddaleniu na podstawie art. 27 ust. 1 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./.