Podatki  i  inne świadczenia pieniężne, do  których   mają zastosowanie przepisy Ordynacji  podatkowej, oraz egzekucja t
Tezy

Doradca podatkowy może występować przed Naczelnym Sądem Administracyjnym w postępowaniu w zakresie sądowej kontroli decyzji administracyjnej, jednak nie jako pełnomocnik procesowy strony, ale w szczególnym charakterze doradcy podatkowego, tj. osoby, która udziela stronie porady, opinii i wyjaśnień z zakresu zobowiązań podatkowych, prowadzenia ksiąg podatkowych, sporządzania deklaracji i zeznań podatkowych.

Nie może więc wprawdzie dokonywać w imieniu strony czynności procesowych, jednak aktywnie wspiera ją w przedstawianiu i obronie merytorycznego stanowiska w sprawie.

Uzasadnienie strona 1/7

Wyrokiem z dnia 13 marca 1998 r., (...), po rozpoznaniu na rozprawie w tym dniu sprawy ze skargi Bożeny i Mirosława T. na decyzję Izby Skarbowej z dnia 5 lutego 1997 r., określającą wysokość należnego podatku dochodowego od osób fizycznych za 1993 r., Naczelny Sąd Administracyjny skargę oddalił.

Wyrok ten jest prawomocny /art. 57 ust. 1 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym - Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./.

W dniu 15 kwietnia 1998 r. Bożena i Mirosław T. wnieśli wniosek o wznowienie postępowania zakończonego wyżej wymienionym wyrokiem. Zarzucili w nim nieważność postępowania na skutek braku należytej reprezentacji strony skarżącej w toku postępowania /art. 401 pkt 2 Kpc/ i podnieśli, że w trakcie rozprawy w dniu 13 marca 1998 r. Sąd nie dopuścił do reprezentowania ich przez doradcę podatkowego - Andrzeja B. wskazując, że nie ma on prawa do reprezentowania stron przed NSA. Stanowisko takie jest sprzeczne z art. 2 ust. 1 pkt 4 ustawy o doradztwie podatkowym, a doprowadziło do sytuacji, w której skarżący, nie będąc należycie reprezentowanymi, nie mogli w sposób rzeczowy ustosunkować się do argumentów strony przeciwnej, zawartych w odpowiedzi na skargę. Poparli też swoją skargę, wnieśli o zmianę wyroku oraz o dopuszczenie do udziału w postępowaniu doradcy podatkowego.

W zakresie wniosku o wznowienie postępowania Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Art. 58 powołanej wyżej ustawy o Naczelnym Sądzie Administracyjnym stanowi, że w sprawie zakończonej prawomocnym orzeczeniem Sądu może być wznowione postępowanie na wniosek uczestnika postępowania lub z urzędu. Wniosek o wznowienie postępowania rozpoznaje Sąd w innym składzie.

Wobec nie uregulowania innych kwestii związanych ze wznowieniem postępowania przepisami cytowanej ustawy, odpowiednie zastosowanie znajdują, stosownie do art. 59 tej ustawy, przepisy kodeksu postępowania cywilnego.

Zgodnie z art. 401 pkt 2 Kpc można żądać wznowienia postępowania z powodu nieważności, jeżeli, między innymi, strona nie była należycie reprezentowana bądź jeżeli wskutek naruszenia przepisów prawa była pozbawiona możności działania (...). Po wstępnym badaniu skargi o wznowienie postępowania na posiedzeniu niejawnym i, gdy zachodzą warunki, wyznaczeniu rozprawy /art. 410 Kpc/, na rozprawie sąd rozstrzyga przede wszystkim o dopuszczalności wznowienia i odrzuca skargę, jeżeli brak ustawowej podstawy wznowienia albo termin do wniesienia skargi nie został zachowany. Sąd może też, po rozważeniu stanu sprawy, połączyć badanie dopuszczalności wznowienia z rozpoznaniem sprawy /art. 411 Kpc/. Sąd rozpoznaje sprawę na nowo w granicach, jakie zakreśla podstawa wznowienia. Po ponownym rozpoznaniu sprawy sąd stosownie do okoliczności bądź oddala skargę o wznowienie, bądź uwzględniając ją zmienia zaskarżony wyrok albo go uchyla i pozew /skargę/ odrzuca lub postępowanie umarza /art. 412 par. 1 i 2 Kpc/, przy czym w razie uwzględnienia skargi o wznowienie postępowania z przyczyn nieważności, wyrok, którego skarga dotyczy, winien być uchylony nawet wówczas, gdyby nieważność pozostawała bez wpływu na rozstrzygnięcie sprawy /por.: G. Bieniek w: "Kodeks postępowania cywilnego. Komentarz. Tom I" pod red. K. Piaseckiego, C.H. Beck, W-wa 1996, str. 1210, 1230; L. Żukowski "Kodeks postępowania administracyjnego. Ustawa o Naczelnym Sądzie Administracyjnym", Wydawnictwa Prawnicze PWN, W-wa 1998, str. 235/.

Strona 1/7