Sprawa ze skargi na decyzję SKO w przedmiocie podatku od nieruchomości za 2006 r.
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Halina Chitrosz, Sędziowie Asesor WSA Małgorzata Fita,, Asesor WSA Wojciech Kręcisz (spr.), Protokolant Stażysta Konrad Gałka, po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 25 kwietnia 2008 r. sprawy ze skargi "P" SA na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] nr [...] w przedmiocie podatku od nieruchomości za 2006 r. I. uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Prezydenta Miasta z dnia [...]., znak [...]; II. orzeka, że zaskarżona decyzja nie podlega wykonaniu w całości.

Uzasadnienie strona 1/11

Zaskarżoną decyzją z dnia [...], wydaną na podstawie art. 233 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.), Samorządowe Kolegium Odwoławcze po rozpatrzeniu odwołania A. S.A. z siedziba w W. od decyzji Prezydenta Miasta z dnia [...] w sprawie określenia zobowiązania w podatku od nieruchomości za 2006 r. w kwocie 75.006 zł, utrzymało w mocy decyzję organu pierwszej instancji.

W uzasadnieniu zaskarżonej decyzji Samorządowe Kolegium Odwoławcze wskazało, iż organ pierwszej instancji po przeprowadzeniu postępowania podatkowego, wszczętego z urzędu, w wyniku którego stwierdził, że podatnik nie zadeklarował do opodatkowania wszystkich budowli, jakie wykorzystuje w prowadzonej działalności gospodarczej, a które podlegają opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości, określił wysokość zobowiązania w podatku od nieruchomości na rok 2006 w wysokości 75.006 zł.

Spółka A. odwołała się od tej decyzji wnosząc o jej uchylenie. Decyzji tej zarzucała naruszenie przepisów prawa materialnego i procesowego tj.: art. 2 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych poprzez uznanie, iż zakresem przedmiotowym podatku od nieruchomości objęte są urządzenia teletechniczne umieszczone: na dzwonnicy Katedry, na terenie elektrociepłowni B., na dachu elewatora przy ul. N. oraz na istniejącej wierzy przy ul. P.; art. 197 § 1 i 198 § 1 ordynacji podatkowej w związku z art. 122 poprzez zaniechanie powołania w sprawie biegłego posiadającego specjalistyczną wiedzę z zakresu budownictwa i telekomunikacji w sytuacji, gdy ocena wymagała wiadomości specjalnych oraz nie przeprowadzenia oględzin, które wskazywałyby, że na dzwonnicy Katedry przy ul. K., na terenie elektrociepłowni B. przy ul H., na dachu elewatora przy ul. N. oraz istniejącej wieży przy ul. P. znajdują się urządzenia budowlane czy tez urządzenia teletechniczne; art. 210 § 1 pkt 6 ordynacji podatkowej poprzez brak właściwego uzasadnienia faktycznego.

Samorządowe Kolegium Odwoławcze rozpatrując sprawę podnosiło, iż jej przedmiotem jest kwestia zasadności opodatkowania podatkiem od nieruchomości: stacji bazowej telefonii komórkowej GSM [...] usytuowanej na dzwonnicy Katedry przy ul. K.w Z.; stacji bazowej telefonii komórkowej GSM [...] znajdującej się na terenie elektrociepłowni A. przy ul. H.w Z.; stacji bazowej telefonii komórkowej PLUS [...] znajdującej się na dachu elewatora na działce o nr ew. [...] przy ul. N. w Z.; stacji bazowej telefonii komórkowej [...] usytuowanej na istniejącej wieży przy ul. P.w Z.

W tym kontekście organ odwoławczy wskazywał, iż według podatnika wskazane przedmiot są urządzeniami telekomunikacyjnymi, które nie są immanentną częścią obiektu budowlanego i nie stanowią przedmiotu opodatkowania podatkiem od nieruchomości, podczas gdy organ podatkowy pierwszej instancji uznał, że są to budowle podlegające opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości na podstawie art. 2 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych.

Strona 1/11