Sprawa ze skargi na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w przedmiocie stwierdzenia nieważności decyzji ostatecznej
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Andrzej Niezgoda Sędziowie WSA Wiesława Achrymowicz, WSA Monika Kazubińska-Kręcisz (sprawozdawca) Protokolant Sekretarz sądowy Ewelina Piskorek po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 31 lipca 2020 r. sprawy ze skargi A. G. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej z dnia [...] nr [...] w przedmiocie stwierdzenia nieważności decyzji ostatecznej - oddala skargę.

Uzasadnienie strona 1/10

Zaskarżoną decyzją z dnia [...] r. Dyrektor Izby Administracji Skarbowej, po rozpatrzeniu odwołania A. G., utrzymał w mocy decyzję własną z dnia [...] r. w sprawie odmowy stwierdzenia nieważności ostatecznej decyzji Naczelnika [...] Urzędu Skarbowego w [...] z dnia [...] r. w przedmiocie określenia zobowiązania w podatku dochodowym od osób fizycznych z tytułu odpłatnego zbycia spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego w 2011 r.

Z uzasadnienia zaskarżonej decyzji i akt sprawy wynika, że decyzją z dnia [...] r. nr [...] Naczelnik [...] Urzędu Skarbowego w [...] określił A. G. (dalej: skarżąca, strona, podatniczka) zobowiązanie w podatku dochodowym od osób fizycznych w kwocie [...]zł z tytułu odpłatnego zbycia spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego w 2011 r. Wobec niezłożenia odwołania, decyzja stała się ostateczna w administracyjnym toku instancji.

W dniu 20 sierpnia 2019 r. do Dyrektora Izby Administracji Skarbowej wpłynął wniosek podatniczki o stwierdzenie nieważności tej decyzji, na podstawie art. 247 § 1 pkt 3 Ordynacji podatkowej z uwagi na rażące naruszenie art. 21 ust. 1 pkt 126 w zw. z art. 21 ust. 21 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2007 r. do 31 grudnia 2008 r.

Dyrektor Izby Administracji Skarbowej, po rozpatrzeniu przedmiotowego wniosku, decyzją z dnia [...] r. odmówił stwierdzenia nieważności ostatecznej decyzji Naczelnika [...] Urzędu Skarbowego w [...] z [...] r.

W odwołaniu od powyższej decyzji wskazano, że A. G. spełniła warunki do skorzystania z tzw. ulgi meldunkowej (do urzędu skarbowego wpłynął akt notarialny dotyczący odpłatnego zbycia prawa majątkowego, w treści którego zawarta była informacja dotycząca zameldowania podatniczki pod danym adresem. Nadto podatniczka złożyła zeznanie podatkowe PIT-40, nie deklarując w nim podatku z tytułu odpłatnego zbycia prawa majątkowego). Zaskarżona decyzja rażąco narusza prawo, gdyż wynikający z obowiązujących w 2007 i 2008 r. przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wymóg złożenia oświadczenia co do warunków uprawniających do zastosowania zwolnienia (art. 21 ust. 1 pkt. 126 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz art. 8 ust. 3 ustawy o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych) nie spełniał standardów konstytucyjnej zasady proporcjonalności.

Dyrektor Izby Administracji Skarbowej, działając jako organ odwoławczy, utrzymał w mocy decyzję pierwszoinstancyjną.

Organ podkreślił, że celem postępowania w sprawie stwierdzenia nieważności nie jest ponowne rozpoznanie zakończonej sprawy podatkowej, lecz ustalenie czy decyzja ostateczna nie jest dotknięta jedną z wad wymienionych w przepisie art. 247 Ordynacji podatkowej. Przedmiotem postępowania w sprawie jest ustalenie, czy zachodzi przesłanka wymieniona w art. 247 § 1 pkt 3 Ordynacji podatkowej. Strona upatruje rażącego naruszenia prawa w odmowie przyznania jej zwolnienia z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych przychodu osiągniętego z odpłatnego zbycia prawa majątkowego w sytuacji, gdy spełniła warunki do skorzystania z obowiązującej w latach 2007 i 2008 tzw. ulgi meldunkowej (art. 21 ust. 1 pkt 126 u.p.d.o.f.) przy uznaniu, iż wymóg złożenia oświadczenia co do warunków uprawniających do zastosowania przedmiotowego zwolnienia nie spełniał standardów konstytucyjnej zasady proporcjonalności.

Strona 1/10