Zdaniem sądu, organy miały pełne prawo, w sytuacji ustalenia nieprawdziwości większości danych wskazanych w oświadczeniach nabywców przedstawionych przez stronę w postępowaniu podatkowym - dać wiarę zeznaniom świadków co do twierdzeń odnoszących się do rzetelności danych w nich zawartych, a dotyczących zakupów dokonywanych przez tych świadków. Zwłaszcza, że zostali oni pouczeni o odpowiedzialności karnej za składanie fałszywych zeznań.
Co do zarzutu strony, zawartego w uzasadnieniu skargi, że organy dwukrotne zakwestionowały to samo oświadczenie o przeznaczeniu oleju opałowego J. D. z dnia 8 października 2008 r. na 1300 litrów, raz jako sprzedaż oleju opałowego nabywcom, których dane osobowe nie zostały potwierdzone przez właściwy urząd miasta lub gminy, dwa jako sprzedaż oleju opałowego nabywcom, którzy nie potwierdzili zakupu oleju opałowego i w związku z tym dwukrotne rozliczyły tą samą ilość oleju dla określenia podatek akcyzowego, zauważyć należy, że jeśli chodzi o zestawienia oświadczeń sporządzone przez NUC, rzeczywiście J.D. wymieniony jest w nich dwukrotnie: raz w zestawieniu, w którym wymieniono dane adresowe podane w oświadczeniach, które nie zostały potwierdzone przez odpowiedni urząd gminy czy miasta, i raz w zestawieniu, w którym takie dane zostały potwierdzone. Zestawienia te mają odzwierciedlenie w zebranym materiale dowodowym. Wynika to z informacji urzędów w tym przedmiocie, a także z zeznań J. D. W toku przesłuchania wyjaśnił on bowiem, że w 2008 r. tylko jeden raz dokonał zakupu oleju opałowego u skarżącej spółki i były to 3 - 4 bańki o pojemności 20 litrów. Przy zakupie wypełnił oświadczenie. Jednak nie było to żadne z okazanych mu oświadczeń otrzymanych przez organ od strony: z dnia 28 września oraz z dnia 8, 15, 23 i 25 października 2008 r. Świadek zeznał, że podpisy na oświadczeniach nie są jego podpisami, a oświadczenia z dnia 15, 23 i 25 października posiadają inny adres niż jego, nie potwierdził też ilości zakupionego oleju opałowego podanej w tych dokumentach (1.300 litrów). Słusznie zatem organy podatkowe zakwestionowały oświadczenia podane przez skarżącą spółkę (k. 571 akt adm.).
Odnosząc się do oświadczenia T. B., zauważyć należy, że organ pierwszej instancji zwrócił się do Naczelnika Urzędu Celnego w ramach pomocy prawnej z prośbą o przeprowadzenie dowodu z przesłuchania go w charakterze świadka, celem potwierdzenia transakcji zakupu od strony oleju opałowego oraz ustalenia sposobu jego wykorzystania. NUC dwukrotnie wzywał go na przesłuchanie (pisma z dnia 22 lutego 2010 r. i z dnia 22 marca 2010 r.). Pomimo wezwań, świadek nie stawił się na przesłuchanie. Pismem z dnia 30 marca 2010 r. jego syn - W. B. wyjaśnił, że ojciec z uwagi na wiek, oraz stan zdrowia nie prowadzi żadnej działalności tak na terenie K. jak i poza wymienionym miastem. Jako, że stan zdrowia nie pozwala mu na jakiekolwiek prowadzenie interesów, on zajmuje się sprawami osobistymi ojca. Poinformował, że w 2008 r. ojciec nie wyjeżdżał poza K., a tym bardziej do K., ani nie dokonywał on żadnego zakupu w firmie " A.". Skoro zatem stan zdrowia nie pozwalał T. B. na opuszczanie miejsca zamieszkania, zgodzić się należy z organami, że dane zawarte w jego oświadczeniu nie zostały potwierdzone. Zresztą, strona też nie kwestionuje stanu zdrowia świadka, skoro uważa, że należało przesłuchać go w miejscu zamieszkania.
Powodem uchylenia zaskarżonej decyzji jest natomiast brak w aktach i decyzjach obu instancji rozliczenia sprzedaży oleju opałowego niespełniającej warunków do zastosowania preferencyjnej stawki podatku akcyzowego - w stosunku do każdego miesiąca, za który określono zobowiązanie w tym podatku. Brak takiego rozliczenia powoduje, że ani skarżący, ani Sąd nie mogą zweryfikować prawidłowości dokonanego rozliczenia. Budzi ono natomiast wątpliwości w sytuacji, gdy w decyzji NUC za miesiące czerwiec i lipiec podano inne wartości odnośnie ilości sprzedanego oleju opałowego zamieszczone w tabeli na stronie 35 i wyliczonego od tej sprzedaży podatku akcyzowego na stronie 36.
W ocenie Sądu, powyższe stanowi naruszenie przepisów art. 121 § 1, 122 i art. 210 § 1 pkt 6 O.p., mogące mieć istotny wpływ na wynik sprawy.
Z tych względów, Sąd na podstawie art. 145 § 1 pkt 1 lit. c) ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postepowaniu przed sądami administracyjnymi (DZ.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.) uchylił zaskarżoną decyzję. Orzeczenie w przedmiocie wykonalności decyzji uzasadnia art. 152, a w zakresie kosztów postepowania art. 200 w zw. z art. 205 § 2 tej ustawy.