Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Irena Szarewicz-Iwaniuk, Sędziowie WSA Wiesława Achrymowicz (sprawozdawca),, WSA Małgorzata Fita, Protokolant Asystent sędziego Anna Gilowska, po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 6 czerwca 2014 r. sprawy ze skargi U. O. na decyzję Głównego Inspektora Transportu Drogowego z dnia [...] nr [...] w przedmiocie umorzenia kary pieniężnej I. uchyla zaskarżoną decyzję; II. przyznaje adwokatowi M. Ch. wynagrodzenie w kwocie [...] w tym VAT, tytułem pomocy prawnej udzielonej z urzędu.
Zaskarżoną decyzją G. I. T. D. (dalej jako organ), po rozpatrzeniu odwołania U.O. (dalej jako strona, skarżąca), utrzymał w mocy decyzję L. Wojewódzkiego Inspektora Transportu Drogowego (dalej jako organ pierwszej instancji) z dnia 23 lipca 2013 r., mocą której odmówiono stronie umorzenia pozostałej do zapłaty kary pieniężnej w kwocie 6.250 zł.
W podstawie prawnej decyzji wskazano art. 138 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz.U.13.267 ze zm. - dalej jako k.p.a.) oraz art. 55, art. 57 pkt 1, art. 60 pkt 7, art. 61 ust. 1 pkt 1, art. 64 ust. 1 ustawy o finansach publicznych (Dz.U.13.885 - dalej jako u.f.p.).
Jak wynika z uzasadnienia zaskarżonej decyzji, pismem z dnia 27 czerwca 2013 r. strona zwróciła się do organu pierwszej instancji z wnioskiem o umorzenie pozostałej do zapłaty części kary pieniężnej w kwocie 6.250 zł. Kara ta została nałożona na stronę decyzją z dnia 11 lutego 2011 r. w wysokości 30.000 zł w trybie ustawy o transporcie drogowym (Dz.U.07.125.874 ze zm). Do dnia złożenia wniosku o umorzenie strona wpłaciła 23.750 zł na poczet nałożonej kary. Z wnioskiem o umorzenie niezapłaconej części kary pieniężnej strona przedstawiła zaświadczenie o zadłużeniu z tytułu kredytu bankowego w kwocie 20.416 zł, potwierdzone za zgodność z oryginałem kopie decyzji z dnia 31 stycznia 2013 r. o przyznaniu pomocy społecznej w formie zakupu posiłków i w postaci świadczenia pieniężnego na zakup żywności oraz kopię decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych z dnia 14 listopada 2012 r. dotyczącej ustalenia prawa do renty w wysokości 1.223,40 zł. Dodatkowo, w odpowiedzi na wezwanie organu pierwszej instancji, strona złożyła oświadczenie o stanie rodzinnym, majątkowym i sytuacji materialnej oraz kopie: harmonogramu spłaty rat kredytu bankowego, decyzji Starosty Ł. o wygaśnięciu licencji na wykonywanie krajowego transportu drogowego rzeczy, pisma Poczty Polskiej SA w sprawie zaległości w opłatach abonamentowych, wezwania do zapłaty zaległej składki PZU SA w kwocie 241,61 zł, zawiadomienia o wszczęciu sądowej egzekucji z nieruchomości, pisma z dnia 24 kwietnia 2013 r. w sprawie zaległości z tytułu opłacania ubezpieczenia, wezwania do zapłaty kwoty 227,15 zł wystawionego przez Telekomunikację Polską SA, dwóch wyciągów z rachunków bankowych, zeznania o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) w roku 2012.
Decyzją z dnia 23 lipca 2013 r. organ pierwszej instancji odmówił umorzenia pozostałej do zapłaty kary pieniężnej. W jego ocenie, z zebranego materiału dowodowego nie wynika, aby zostały spełnione obligatoryjne przesłanki umorzenia wnioskowanej kwoty, należnej z tytułu kary pieniężnej.
W wyniku rozpatrzenia odwołania strony, organ utrzymał w mocy decyzję organu pierwszej instancji. Argumentował, że stosownie do art. 60 pkt 7 u.f.p., środkami publicznymi stanowiącymi niepodatkowe należności budżetowe o charakterze publicznoprawnym są dochody budżetu państwa albo budżetu jednostki samorządu terytorialnego, dochody pobierane przez państwowe i samorządowe jednostki budżetowe na podstawie odrębnych ustaw. Natomiast zgodnie z art. 57 pkt 1 u.f.p. na wniosek dłużnika należności mogą być umarzane w części w przypadkach uzasadnionych względami społecznymi lub gospodarczymi, w szczególności możliwościami płatniczymi dłużnika oraz uzasadnionym interesem Skarbu Państwa. Z kolei w myśl art. 55 u.f.p. należności pieniężne mające charakter cywilnoprawny, przypadające organom administracji rządowej, państwowym jednostkom budżetowym i państwowym funduszom celowym, mogą być umarzane w całości albo w części lub ich spłata może być odraczana lub rozkładana na raty.