Aby było możliwe dokonanie oceny wiarygodności zawartych w skardze twierdzeń i ustalenie rzeczywistej daty doręczenia decyzji organu I instancji pełnomocnikowi strony należy wyjaśnić okoliczności, w jakich nastąpiło doręczenie tej decyzji, w szczególności czy wydanie decyzji do doręczenia zostało odnotowane w dokumentach organu I instancji, w jakiej porze dnia i kto dokonał tego doręczenia, komu decyzję wydano, kiedy, kto i w jakich okolicznościach ujawnił błędne /?/ potwierdzenie daty doręczenia decyzji, przeprowadzić niezbędne postępowanie dowodowe odpowiadające wymogom art. 122, art. 180, art. 187 par. 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa /Dz.U. nr 137 poz. 926 ze zm./ i ocenić zebrany w sprawie materiał dowodowy, z uwzględnienie materiałów już znajdujących się w aktach podatkowych, z zachowaniem art. 191 i art. 192 tej ustawy.
Naczelny Sąd Administracyjny na podstawie art. 22 ust. 1 pkt 1 i art. 22 ust. 2 pkt 3 ustawy o NSA uchylił zaskarżone postanowienie Izby Skarbowej w przedmiocie stwierdzenia terminu do wniesienia odwołania.
Zaskarżonym postanowieniem z dnia 26 listopada 1999 r. (...), wydanym na podstawie art. 228 par. 1 pkt 2 ustawy Ordynacja podatkowa, Izba Skarbowa w L. stwierdziła, że odwołanie Witolda Ch. od decyzji Inspektora Kontroli Skarbowej w Urzędzie Kontroli Skarbowej w L. z dnia 9 września 1999 r. (...), w sprawie określenia podatku dochodowego od osób fizycznych za 1996 r., zaległości podatkowej w tym podatku oraz odsetek za zwłokę od tej zaległości, zostało wniesione z uchybieniem terminu do jego wniesienia.
W uzasadnieniu powyższego postanowienia podano, iż decyzją z dnia 9 września 1999 r. Inspektor Kontroli Skarbowej w Urzędzie Kontroli Skarbowej w L. określił Witoldowi Ch. podatek dochodowy od osób fizycznych za 1996 r., zaległość podatkową w tym podatku oraz odsetki za zwłokę od tej zaległości podatkowej.
Przedmiotowa decyzja doręczona została pełnomocnikowi strony w dniu 9 września 1999 r., o czym świadczy stempel Kancelarii Adwokackiej na egzemplarzu decyzji znajdującym się w aktach sprawy.
Zgodnie z art. 223 par. 2 pkt 1 ustawy Ordynacja podatkowa odwołanie wnosi się w terminie 14 dni od doręczenia decyzji stronie.
Bieg terminu do wniesienia odwołania skończył się z upływem 23 września 1999 r., który to dzień był ostatnim dniem do złożenia odwołania w terminie. Natomiast odwołanie strony wniesione zostało w dniu 24 września 1999 r., co wynika ze stempla pocztowego - datownika urzędu pocztowego, w którym nadano przesyłkę zawierającą odwołanie. Termin do wniesienia odwołania nie został zatem zachowany.
Organ odwoławczy wskazał ponadto, że strona nie wnosiła o przywrócenie uchybionego terminu.
Na powyższą decyzję Witold Ch., działająca przez pełnomocnika, wniosła skargę do Naczelnego Sądu Administracyjnego - Ośrodek Zamiejscowy w Lublinie.
Zarzucając, że zaskarżone postanowienie wydane zostało z naruszeniem art. 228 par. 1 pkt 2 oraz art. 213 ustawy Ordynacja podatkowa i wnosząc o jego uchylenie, w uzasadnieniu skargi skarżący podniósł, że chociaż pierwsza strona decyzji organu I instancji z dnia 9 września 1999 r. ostemplowana została pieczęcią wpływu z datą 9.09.1999, to data ta nie jest datą doręczenia tej decyzji pełnomocnikowi strony. Stempel z datą 9 września 1999 r. przystawiony został bowiem na dwóch egzemplarzach doręczonych decyzji pomyłkowo, bez uprzedniego sprawdzenia jego treści, tj. ustawienia datownika. Mimo tej pomyłki, doręczona korespondencja wpisana została w repertorium Kancelarii pod rzeczywistą datą jej wpływu, tj. 10 września 1999 r., od tej też daty pracownik Kancelarii dokonał obliczenia terminu do złożenia odwołania. Tego samego dnia przedmiotowa korespondencja przedstawiona została do dekretacji pełnomocnikowi strony, który jednak nie zauważył, że datownik posiada datę z poprzedniego dnia. Skarżący wskazał także, że w praktyce nie zdarza się, aby wydana decyzja była w tym samym dniu doręczona stronie, nawet jeśli doręczenie miało być dokonane przez posłańca, a organ I instancji, do którego wpłynęło odwołanie, nie kwestionował terminu jego wniesienia.