Podatnik nie może też zasadnie formułować zarzutów dotyczących sposobu prowadzenia postępowania podatkowego przez organ, skoro stan faktyczny sprawy pozostawał poza sporem, zaś spór podatnika z organem koncentrował się wyłącznie na wykładni i zastosowaniu materialnego prawa podatkowego. W konsekwencji także ta kategoria zarzutów (proceduralnych) nie podważa w sposób skuteczny legalności kontrolowanej decyzji. Trzeba przy tym podkreślić, że kiedy organ stwierdził niewywiązanie się podatnika z obowiązku złożenia zeznania podatkowego, brak zapłaty podatku z tytułu uzyskanego przychodu i brak podstaw do skorzystania przez podatnika z ulgi meldunkowej, to zgodnie z prawem przeprowadził postępowanie i wydał decyzję określającą wysokość zobowiązania podatkowego. W ten sposób organ wykonał swój obowiązek (art. 120 o.p.), który spoczywał na nim do czasu przedawnienia rozpatrywanego zobowiązania podatkowego (art.70 o.p.). Takie działania organu w żadnym razie nie naruszają zasad postępowania podatkowego i nie godzą w prawidłowo rozumiane interesy podatnika. Natomiast jeśli podatnik nie realizuje przesłanek koniecznych dla skorzystania z ulgi meldunkowej, to jest zobowiązany do zapłaty podatku i zwolnienie od takiego obowiązku byłoby sprzeczne z zasadą równości i powszechności opodatkowania. Subiektywne zaś przekonanie podatnika o prawie do ulgi meldunkowej musi iść w parze z realizacją ustawowych przesłanek tej ulgi.
Podsumowując, organ zgodnie z prawem określił podatnikowi zobowiązanie w podatku dochodowym z tytułu zbycia udziału w zabudowanej nieruchomości gruntowej przy niestosowaniu ulgi z tytułu zameldowania.
Z tych względów niezasadna skarga podlegała oddaleniu na podstawie art. 151 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U.12.270 ze zm.).