Sprawa ze skargi na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych z tytułu odpłatnego zbycia w 2008r. udziału w nieruchomości
Uzasadnienie strona 2/7

Argumentacja przedstawiona w uzasadnieniu skargi sprowadzała się do stanowiska, że wymaganie od podatnika jakiegokolwiek oświadczenia dla zastosowania ulgi meldunkowej jest podejściem zbyt formalistycznym, które narusza wzorce konstytucyjne, bowiem w sposób nieuprawniony pozbawia podatników prawa do ulgi podatkowej. Zaistniała bowiem taka sytuacja, w której nie zostały dopełnione tylko wymogi formalne. Z powołaniem na wyrok Trybunału Konstytucyjnego sygn. P 43/11, podatnik wywodził, że jakikolwiek termin na złożenie oświadczenia, od którego miałoby zależeć prawo do ulgi podatkowej, należy oceniać jako unormowanie niekonstytucyjne.

Nadto treść aktu notarialnego umowy sprzedaży udziału w nieruchomości przez podatnika zastępowała treść oświadczenia, określonego w art. 21 ust. 21 u.p.d.o.f. Notariusz pouczył podatnika, że treść aktu notarialnego zwalnia podatnika od obowiązku składania oświadczenia dla celów skorzystania z ulgi meldunkowej. Zdaniem podatnika, organ, po otrzymaniu aktu notarialnego, miał obowiązek poinformować, a nawet wezwać podatnika do złożenia w stosownym czasie wymaganego oświadczenia dla skorzystania z ulgi meldunkowej a nie określać zobowiązanie podatkowe po czterech latach i generować odsetki. Takie postępowanie organu, w ocenie podatnika, nosi znamiona zaniechania czy wręcz bezczynności organu i rażąco narusza zasady postępowania podatkowego, wymienione w zarzutach skargi.

Odpowiadając na skargę, Dyrektor Izby Skarbowej wniósł o jej oddalenie. Podtrzymał stanowisko, argumenty faktyczne i prawne, przedstawione w zaskarżonej decyzji.

Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Skarga nie zasługuje na uwzględnienie, bowiem zaskarżona decyzja odpowiada prawu.

Na wstępie trzeba stwierdzić, że nie było sporu co do stanu faktycznego, ustalonego przez organ, przedstawionego w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji. Wobec tego należało przyjąć taki właśnie przebieg zdarzeń na potrzeby sądowej kontroli legalności. W tym miejscu należy więc odwołać się do stanu faktycznego, który został zawarty w relacji z zaskarżonej decyzji, bez potrzeby jego ponownego opisywania. Dla ścisłości trzeba też dodać, że podatnik nie wykazywał wydatków mających wpływ na wysokość przychodu a następnie dochodu w rozumieniu art. 19 ust. 1 i art. 22 ust. 6d u.p.d.o.f.)

W ocenie sądu, odpowiada prawu stanowisko organu, zgodnie z którym, w tym niespornym stanie faktycznym, podatnik nie był uprawniony do skorzystania z ulgi meldunkowej, o której mowa w art. 21 ust. 1 pkt 126 u.p.d.o.f., ponieważ w terminie do 30 kwietnia 2009 r. nie złożył oświadczenia o spełnieniu wymogów do zastosowania tej ulgi. Na marginesie, podatnik w ogóle nie złożył oświadczenia o treści określonej w art. 21 ust. 21 u.p.d.o.f. Uważa, że nie miał takiego obowiązku, skoro dokonywał sprzedaży udziału w nieruchomości aktem notarialnym. Prawidłowo również organ nie zgodził się z podatnikiem, by przesłanie naczelnikowi urzędu skarbowego aktu notarialnego przez notariusza, miało zwalniać podatnika, który chce skorzystać z rozważanej ulgi meldunkowej, z obowiązku złożenia w stosownym czasie oświadczenia o spełnieniu warunków do skorzystania z tej ulgi.

Strona 2/7