Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Ewa Gdulewicz (spr.), Sędziowie WSA Halina Chitrosz, NSA Anna Kwiatek, Protokolant st.sekr.sąd. Iwona Lachowska, po rozpoznaniu w dniu 7 lipca 2004 r. sprawy ze skargi J. A. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] Nr [...] w przedmiocie podatku od środków transportowych za 2002 r. I. uchyla zaskarżoną decyzję; II stwierdza , że zaskarżona decyzja nie podlega wykonaniu w całości; III. zasądza od Samorządowego Kolegium Odwoławczego na rzecz J. A. kwotę [...] tytułem zwrotu kosztów postępowania.
Zaskarżoną decyzją z dnia [...] stycznia 2004r., Nr [...] Samorządowe Kolegium Odwoławcze , na podstawie art. 233 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa /Dz.U.Nr 137, poz.926, z późn. zm./ - po rozpatrzeniu odwołania złożonego na decyzję Prezydenta Miasta z dnia [...] października 2003r., Nr [...] - w przedmiocie określenia wysokości zobowiązania podatkowego z tytułu podatku od środków transportowych za 2002 rok, za pojazd o numerze rejestracyjnym [...]- utrzymało w mocy decyzję organu I instancji.
W jej uzasadnieniu Kolegium wskazało, iż w/w decyzją - organ I instancji dokonał określenia wysokości zobowiązania podatkowego z tytułu podatku od środków transportowych za 2002 rok, za pojazd o numerze rejestracyjnym [...], przy czym przeprowadzone postępowanie potwierdziło, iż w okresie objętym tą decyzją J. A. był właścicielem naczepy o wskazanym numerze rejestracyjnym.
Od tej decyzji J. A. złożył odwołanie, stawiając zarzut, iż decyzja organu I instancji została wydana bez podstawy prawnej oraz, że skierowano ją do osoby nie będącej stroną w sprawie, gdyż nie był on właścicielem spornego pojazdu. Z tych też powodów skarżący wniósł o stwierdzenie nieważności decyzji pierwszo instancyjnej.
Organ odwoławczy podniósł w pierwszej kolejności, iż J. A. nie przedstawił żadnych dowodów na okoliczność, iż nie był właścicielem przedmiotowej naczepy w 2002 roku, natomiast w dalszej części uzasadnienia swojej decyzji - wskazał, iż z materiału dowodowego zebranego w sprawie wynika, iż naczepa o numerze rejestracyjnym [...] została zarejestrowana w dniu [...] kwietnia 1992 r. i nadal figuruje w ewidencji na J. A..
Powyższe oznacza, że w myśl art. 9 oraz art. 11 ust.4 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (tekst jednolity - Dz. U. z 2002 r. Nr 9, poz. 84) - na skarżącym spoczywał obowiązek podatkowy w podatku od środków transportowych, a kwotę zobowiązania powinien uiścić on sam bez wezwania ze strony organu podatkowego.
Organ zauważył, iż jedynie stałe wyrejestrowane lub zbycie pojazdu powodowało wygaśnięcie obowiązku podatkowego, w przeciwnym zaś wypadku - podatnik był zobowiązany do uiszczenia podatku, niezależnie od tego, czy używał on tego pojazdu, czy też nie.
Podnoszone przez stronę zarzuty, iż przedmiotowa naczepa została zajęta, a następnie sprzedana przez Urząd Skarbowy - jako organ egzekucyjny, a także, iż Samorządowe Kolegium Odwoławcze w innej decyzji z dnia [...] sierpnia 2002r., wydanej w sprawie o sygnaturze [...] przesądziło, iż J. A. nie jest właścicielem przedmiotowej naczepy nie znalazły - w ocenie organu II instancji potwierdzenia w zgromadzonym materiale sprawy i nie zasługują na uwzględnienie. Decyzja z [...] sierpnia 2002r. nie mogła i nie przesądziła kwestii własności pojazdu, a interpretacja skarżącego jest w tym zakresie subiektywna.
Kolegium podniosło, iż z pisma Naczelnika Urzędu Skarbowego z dnia [...] kwietnia 2003r., popartego protokołami zajęcia ruchomości wynika, iż sporna naczepa została zajęta w dniu 10 maja 1996r., i pozostawiona na terenie bazy transportowej skarżącego, pod dozorem jego pracownika. Nie była ona natomiast odebrana przez organ egzekucyjny, ani nie zlecono jej sprzedaży.