Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Halina Chitrosz-Roicka (sprawozdawca) Sędziowie WSA Krystyna Czajecka-Szpringer, WSA Grzegorz Wałejko Protokolant Starszy asystent sędziego Anna Gilowska po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 20 stycznia 2016 r. sprawy ze skargi U. H. i S. H. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] września 2014 r. nr [...] w przedmiocie umorzenia zaległości podatkowej I. uchyla zaskarżoną decyzję; II. zasądza od Samorządowego Kolegium Odwoławczego na rzecz U. H. i S. H. solidarnie kwotę [...] złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania.
Zaskarżoną decyzją z dnia [...], Samorządowe Kolegium Odwoławcze, po rozpatrzeniu odwołania U. H. i S. H. od decyzji Wójta Gminy S. z dnia [...] marca 2014 r., Nr [...] w sprawie odmowy umorzenia zaległości w podatku od nieruchomości w kwocie 1.920,00zł - utrzymało w mocy decyzję organu pierwszej instancji.
Z jej uzasadnienia wynika, że małżonkowie H. zwrócili się z wnioskiem o umorzenie zaległości podatkowych w podatku od nieruchomości, wyjaśniając, że znajdują się w bardzo trudnej sytuacji finansowej spowodowanej klęską powodzi, jaka miała miejsce w 2009 r. i kolejny raz - klęską deszczu nawalnego w 2013 r. Opady deszczu spowodowały straty w 56,64% średniej rocznej produkcji, a ponieważ ich dochody pochodzą wyłącznie z produkcji rolnej, obniżyła się znacznie zdolność finansowa. Po klęsce w 2009 r. zaciągnęli kredyt, którego jeszcze nie spłacili.
Odmawiając umorzenia ww. zaległości podatkowej organ pierwszej instancji wyjaśnił, że umorzenie jest instytucją o charakterze wyjątkowym oraz prawem, a nie obowiązkiem organu podatkowego, który może ale nie musi przychylić się do pozytywnego dla wnioskodawcy załatwienia sprawy. Następnie podał, że ze względu na to, że podatnicy nie prowadzą działalności gospodarczej, ich wniosek rozpatrywany był bez zastosowania przepisów o pomocy publicznej. Z dokonanych ustaleń wynikało, że małżonkowie prowadzą wspólne gospodarstwo domowe razem z córką K., studiującą na Uniwersytecie Medycznym, gdzie koszt jej utrzymania wynosi około 1000 zł miesięcznie. Posiadają dom mieszkalny o pow. 100m2 wyposażony w podstawowy sprzęt, na którego remont zaciągnęli kredyt mieszkaniowy. Źródłem utrzymania rodziny jest wielohektarowe gospodarstwo rolne o powierzchni 39,44ha, z którego szacunkowy dochód wynosi 50.022,69zł. Podatnicy otrzymali w 2013 r. dopłaty bezpośrednie w wysokości 35.504,18zł. Organ podatkowy ustalił, że w ewidencji pojazdów podatnicy widnieją jako właściciele czternastu pojazdów mechanicznych: czterech samochodów osobowych, dwóch ciągników rolniczych, 5 przyczep rolniczych, motocykla, motoroweru oraz samochodu ciężarowego, podczas gdy oświadczyli, że posiadają jedynie trzy pojazdy - dwa samochody osobowe oraz ciągnik rolniczy o łącznej wartości 104.000,00zł. Organ podatkowy ocenił, że sytuacja w jakiej znajdują się podatnicy nie jest na tyle trudna, aby nie pozwalała im uiścić należnego podatku, tym bardziej, że ze środków własnych wspartych zaciągniętym kredytem inwestują w posiadane gospodarstwo rolne, w 2007 r. kupili budynek po byłej szkole, a w latach 2008-2013 - ciągnik, trzy nowe przyczepy rolnicze, nowy motorower oraz samochód osobowy. Także zaciągnięcie kredytu na poprawę warunków mieszkaniowych oraz modernizację gospodarstwa rolnego organ uznał za inwestycję i polepszenie warunków bytowych w przyszłości, a nie stratę, jak to tłumaczą sami podatnicy.
Organ odniósł się także do argumentów stron, co do strat powstałych w wyniku deszczu nawalnego, stwierdzając, że zarówno w 2009 r., jak i w 2013 r. komisje powołane do tego celu szacowały straty i można było ubiegać się o preferencyjne kredyty na wznowienie produkcji rolnej. Poza tym udzielana była pomoc przez ośrodek pomocy społecznej, z której to podatnicy skorzystali. Organ stwierdził także, że ubezpieczenie przez podatników upraw także dawało możliwość ubiegania się o rekompensatę od ubezpieczyciela.