Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Grzegorz Wałejko Sędziowie Sędzia WSA Andrzej Niezgoda Asesor sądowy Jerzy Parchomiuk (sprawozdawca) Protokolant Starszy asystent sędziego Anna Gilowska po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 18 maja 2018 r. sprawy ze skargi M. B. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej z dnia [...] października 2017 r. nr [...] w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za 2011 r. oddala skargę.
Zaskarżoną do sądu decyzją z [...] r., po rozpatrzeniu odwołania M. B. (dalej jako: podatniczka lub skarżąca), Dyrektor Izby Administracji Skarbowej utrzymał w mocy decyzję Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej w L. z [...] w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za 2011 r.
W uzasadnieniu zaskarżonej decyzji przedstawiono następujący stan sprawy:
U podatniczki, prowadzącej działalność gospodarczą obejmującą świadczenie usług transportowych w zakresie przewozów międzynarodowych, przeprowadzono kontrolę podatkową w zakresie rzetelności deklarowanych podstaw opodatkowania oraz prawidłowości obliczania i wpłacania podatku dochodowego od osób fizycznych za 2011 r. Z ustaleń kontroli wynika, że podatniczka ujęła w dokumentacji księgowej po stronie kosztów uzyskania przychodów faktury wystawione przez "[...] sp. z o.o., mające dokumentować zakup oleju napędowego. Z ustaleń kontroli wynika, że ww. faktury nie dokumentowały rzeczywistych transakcji gospodarczych, a zatem nie mogły stanowić podstawy do zaksięgowania w podatkowej księdze przychodów i rozchodów oraz stanowić dowodu poniesienia kosztów uzyskania przychodów z tytułu prowadzonej przez podatniczkę pozarolniczej działalności gospodarczej w 2011 r.
Na podstawie tych ustaleń, organ I instancji decyzją z [...] r. określił podatniczce zobowiązanie podatkowe w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2011 r. w kwocie [...]zł.
W odwołaniu od decyzji podatniczka zarzuciła naruszenie szeregu przepisów postępowania podatkowego poprzez wadliwe ustalenia faktyczne w sprawie, rozstrzyganie wątpliwości na niekorzyść podatnika, bezpodstawne zaniechanie przeprowadzenia wnioskowanych dowodów. W ocenie podatniczki niekwestionowany jest fakt osiągania wykazanych przychodów, a także zużycia paliwa w ilościach deklarowanych przez podatniczkę. Wydatki wynikające z zakwestionowanych faktur zostały poniesione w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą, a ich poniesienie wpływało na powstanie przychodu. Określenie kosztów uzyskania przychodów na poziomie ustalonym przez organ jest nierealne i niczym nie uzasadnione.
Po rozpatrzeniu odwołania decyzją z [...] r. Dyrektor Izby Administracji Skarbowej utrzymał w mocy decyzję organu I instancji.
W uzasadnieniu organ odwoławczy podzielił ustalenia faktyczne i ocenę prawną organu I instancji w zakresie odnoszącym się do oceny zakwestionowanych faktur, jako niedokumentujących rzeczywistych transakcji gospodarczych i w związku z tym nie mogących stanowić podstawy uwzględniania kwot w nich wykazanych jako kosztów uzyskania przychodów.
Organ powołał się na dołączone do akt sprawy dokumenty ze śledztwa prowadzonego przez Prokuraturę Okręgową w L. przeciwko E. R., byłemu prezesowi spółki "[...]. Z dokumentów tych wynika, że E. R. zostały przedstawione zarzuty popełnienia czynów zabronionych polegających na poświadczeniu nieprawdy co do okoliczności zaistnienia zdarzeń gospodarczych, w treści faktur wystawionych w imieniu innych podmiotów gospodarczych na rzecz spółki "[...], dotyczących sprzedaży oleju napędowego. Ponadto podejrzanemu zarzucono podawanie w deklaracjach za okres od stycznia 2011 r. do marca 2013 r. niezgodnych ze stanem rzeczywistym danych dotyczących zakupu oleju napędowego, wskutek czego zawyżył wartość podatku naliczonego do odliczenia od podatku należnego, wynikającego z faktur VAT poświadczających niezaistniałe zdarzenia gospodarcze. Przesłuchany w charakterze podejrzanego E. R. przyznał się do udziału w procederze nielegalnego obrotu paliwami, w tym do nabywania tzw. odbarwionego oleju (zmiany przeznaczenia oleju opałowego na napędowy), pozyskiwania faktur nie dokumentujących rzeczywistego nabycia paliwa, jak również wystawiania faktur nie dokumentujących rzeczywistych dostaw paliwa na rzecz kontrahentów, w tym na rzecz M. B.. E. R. wyjaśnił, że w przypadku rozliczania się z rzekomymi nabywcami paliwa, którzy płacili za "puste" faktury przelewem, wypłacał pieniądze z konta i po doliczeniu 40 groszy za litr, które zatrzymywał sobie, różnicę przekazywał osobiście kontrahentom.