Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi Wydział III w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Irena Krzemieniewska, Sędziowie WSA Krzysztof Szczygielski (spr.), p.o. sędziego WSA Małgorzata Łuczyńska, Protokolant referent stażysta Adrian Król, po rozpoznaniu w dniu 1 kwietnia 2004 r. na rozprawie sprawy ze skargi A spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w Ł. następcy prawnego B spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w W. na decyzję Prezesa Głównego Urzędu Ceł z dnia [...] Nr [...] w przedmiocie uznania zgłoszenia celnego za nieprawidłowe 1. uchyla zaskarżoną decyzję, 2. zasądza od Dyrektora Izby Celnej w Ł. na rzecz A spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w Ł. kwotę 1400 /tysiąc czterysta/ złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego, 3. stwierdza, że zaskarżona decyzja nie podlega wykonaniu do czasu uprawomocnienia się wyroku.
Jednolitym dokumentem administracyjnym SAD nr [...] z dnia [...] B Sp. z o.o. z siedzibą w W. zgłosiła do procedury dopuszczenia do obrotu preparat Vita Buerlecithin w płynie, w opakowaniach po 500 ml i 250 ml, deklarując kod PCN 2106 90 98 0 i stawkę celną 25%.
Pismem z dnia 27 kwietnia 2001r. B Sp. z o.o. złożyła wniosek o wydanie decyzji do przedmiotowego zgłoszenia celnego, występując o zaklasyfikowanie preparatów do działu 30 taryfy celnej.
Na poparcie swego wniosku żądań spółka przedłożyła dokumenty w postaci:
świadectwa rejestracji Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej nr [...] z dnia [...], niemieckiego dokumentu eksportowego SAD i etykiety z opakowania.
Decyzją z dnia [...] nr [...] Dyrektor Urzędu Celnego w Ł. uznał zgłoszenie celne za nieprawidłowe w części dotyczącej klasyfikacji taryfowej i stawki celnej i określił wysokość długu celnego na kwotę 5.698,50 zł.
W uzasadnieniu stwierdzono, iż preparat Vita Buerlecithin w płynie winien być zakwalifikowany do kodu PCN 2208 90 69 1.
Od powyższej decyzji spółka złożyła odwołanie wnosząc o zaklasyfikowanie przedmiotowego towaru do kodu PCN 3004 50 10 0.
Do odwołania załączono pismo DST z dnia 17 stycznia 2001 r., świadectwa rejestracji Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej oraz dokument eksportowy SAD.
Decyzją z dnia [...] nr [...] Prezes Głównego Urzędu Ceł działając na podstawie art. 233 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz.U. Nr 137, poz. 926), art. 85 § 1 ustawy z dnia 9 stycznia 1997 r. - Kodeks celny (t.j. Dz.U. nr 75, poz. 802), § 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 20 grudnia 2000 r. w sprawie ustanowienia Taryfy celnej (Dz.U. nr 119, poz. 1253) - utrzymał w mocy zaskarżoną decyzję podzielając stanowisko organu pierwszej instancji dotyczące zaklasyfikowania celnego sprowadzonego preparatu. Organ odwoławczy stwierdził, że skład chemiczny preparatu "VitaBuerlecithin" (napój spożywczy zawierający lecytynę z witaminami, sacharozę oraz około 16,2 % etanolu), sposób jego używania (preparat doustny), jego właściwości (środek wzmacniający, poprawiający samopoczucie i utrzymujący organizm w dobrym stanie zdrowia), jak również jego dystrybucja (preparat sprzedawany w aptekach bez recepty lekarskiej) wskazują, iż przedmiotowy produkt jest napojem alkoholowym na bazie lecytyny i witamin, którego właściwym kodem taryfy celnej jest kod PCN 2208 90 69 1.
Według organu powyższe stanowisko znajduje uzasadnienie w wyjaśnieniach do poz. 2208 taryfy celnej, stanowiących obowiązujący akt prawny, w których wymieniono m.in. "alkohole etylowe nieskażone o objętościowej mocy alkoholu mniejszej niż 80 % obj., wódki, likiery i inne napoje alkoholowe" oraz "napoje alkoholowe określane jako uzupełnienie diety na bazie ekstraktów roślinnych, koncentratów owocowych, lecytyny, substancji chemicznych itd. z dodatkiem witamin lub związków żelaza". Zdaniem organu zaklasyfikowanie preparatu do pozycji taryfy celnej 3004, obejmującej leki jest niezasadne, gdyż nie ma on charakteru leku, zawierającego substancje czynne leczące choroby lub zapobiegające określonym dolegliwościom. W decyzji stwierdzono również, że przedłożone przez stronę Świadectwo Rejestracji, wydane przez Ministra Zdrowia oraz określenie kodu przez niemieckiego eksportera nie są dokumentami wystarczającymi do uznania preparatu w świetle obowiązującej taryfy celnej za lek, gdyż zgodnie z przepisami art. 278 i art. 280 Kodeksu celnego, właściwymi do ustalania kodu PCN są wyłącznie polskie organy celne.