Sprawa ze skargi na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Ł. obecnie Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Ł. w przedmiocie określenia w podatku od towarów i usług nadwyżki podatku naliczonego nad należnym do przeniesienia na następny okres rozliczeniowy oraz orzeczenia o obowiązku zapłaty podatku za poszczególne miesiące 2013 r.
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi - Wydział I w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Joanna Grzegorczyk-Drozda Sędziowie: Sędzia NSA Paweł Janicki (spr.) Sędzia WSA Paweł Kowalski Protokolant: Starszy asystent sędziego Paweł Pijewski po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 24 marca 2017 r. sprawy ze skargi W. B. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Ł. obecnie Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Ł. z dnia [...] nr [...][...] w przedmiocie określenia w podatku od towarów i usług nadwyżki podatku naliczonego nad należnym do przeniesienia na następny okres rozliczeniowy oraz orzeczenia o obowiązku zapłaty podatku za poszczególne miesiące 2013 r. oddala skargę.

Inne orzeczenia o symbolu:
6110 Podatek od towarów i usług
Inne orzeczenia z hasłem:
Podatek od towarów i usług
Inne orzeczenia sądu:
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi
Inne orzeczenia ze skargą na:
Dyrektor Izby Skarbowej
Uzasadnienie strona 1/7

Decyzją z [...] r. Dyrektor Izby Skarbowej w Ł. utrzymał w mocy decyzję Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej w Ł. z [...]r. określającą W. B. w podatku od towarów i usług nadwyżkę podatku naliczonego nad należnym do przeniesienia na następny okres rozliczeniowy za miesiące od stycznia do grudnia 2013r. oraz obowiązek zapłaty podatku na podstawie art. 108 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług za styczeń, luty, lipiec, wrzesień oraz listopad-grudzień 2013r.

W wyniku postępowania kontrolnego przeprowadzonego wobec firmy A z siedzibą w Ł. w zakresie rzetelności deklarowanych podstaw opodatkowania oraz prawidłowości obliczania i wpłacania podatku od towarów i usług za poszczególne miesiące 2013r. ustalono, iż firma ta w badanym okresie była czynnym i zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług. W 2013r. zajmowała się głównie handlem hurtowym i detalicznym odzieżą sportową oraz handlem przędzą, tkaninami i dzianinami, a ponadto na podstawie umowy najmu z B S.A. w R. prowadziła działalność gastronomiczną w dwóch modułach handlowych.

Ponadto ustalono, że strona dokonała odliczenia podatku naliczonego z faktur wystawionych przez spółki z o.o. "C" (na fakturze wykazano sprzedaż dwóch ciągników siodłowych oraz dwóch naczep) oraz D (na fakturach wykazano sprzedaż dzianiny, przędzy, tkaniny), które nie dokumentowały rzeczywistych transakcji gospodarczych, a następnie sprzedane zostać miały na rzecz spółki E. W sprawie orzeczono zatem o obowiązku zapłaty podatku na podstawie art. 108 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług z tytułu wystawionych przez stronę faktur niedokumentujących rzeczywistych zdarzeń gospodarczych na rzecz ww. podmiotu. Dodatkowo analiza zapisów zawartych w rejestrze nabyć i dostaw strony z danymi zawartymi w złożonej deklaracji VAT-7 za grudzień 2013 r. wykazała różnice w zakresie podstawy opodatkowania z tytułu dostawy towarów oraz świadczenia towarów na terytorium kraju.

Mając powyższe na uwadze Dyrektor Urzędu Kontroli Skarbowej w Ł. decyzją z [...]r. dokonał rozliczenia strony w podatku od towarów i usług za poszczególne miesiące 2013r. W uzasadnieniu wydanego rozstrzygnięcia organ odwołując się do treści art. 86 ust. 1 i ust. 2 pkt 1 lit. a oraz art. 88 ust. 3a pkt 4 lit. a ustawy o podatku od towarów i usług organ stwierdził, że posiadane przez stronę faktury zakupu dzianin, przędzy i tkanin wystawione przez spółkę D nie dokumentują rzeczywistych zdarzeń gospodarczych pomiędzy podmiotami na nich uwidocznionymi, a zatem nie mogą również stanowić podstawy do odliczenia podatku naliczonego. Zdaniem organu skoro strona faktycznie nie nabyła ww. towarów, nie mogła również dokonać ich dalszej dostawy na rzecz firmy "E".

W ocenie organu także nabycie towarów (dwóch ciągników siodłowych i naczep) od firmy C nie odzwierciedlało rzeczywistych transakcji gospodarczych. Organ wskazał, że nigdy nie doszło do przeniesienia na rzecz strony prawa do rozporządzania tymi towarami jak właściciel. W szczególności wyjaśnił, że z wydruków z Centralnej Ewidencji Pojazdów i Kierowców CEPiK sporządzonych 18.03.2015 r. wynika, że "F" Spółka z o. o. (poprzednia nazwa "C" Spółka z o. o.) była do 26.05.2014r. właścicielem dwóch ciągników siodłowych Scania i dwóch naczep Schmitz o tych samych numerach VIN, które wskazane zostały na fakturze dostawy nr [...] z dnia [...]r. na rzecz strony. Ponadto, jak wynika z ustaleń organu I instancji, w spisie z natury sporządzonym przez podatnika na 31.12.2013r. brak było 2 ciągników siodłowych Scania i 2 naczep Schmitz rzekomo zakupionych 20.12.2013 r. od firmy "C" Sp. z o. o., jak również nie wprowadzono ich do ewidencji środków trwałych. Ponadto w dokumentacji strony brak było dowodów sprzedaży ww. ciągników siodłowych i naczep, nie potwierdzono także zbycia ww. towarów, jak twierdził wcześniej podatnik, w styczniu 2014r.

Strona 1/7
Inne orzeczenia o symbolu:
6110 Podatek od towarów i usług
Inne orzeczenia z hasłem:
Podatek od towarów i usług
Inne orzeczenia sądu:
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi
Inne orzeczenia ze skargą na:
Dyrektor Izby Skarbowej