Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi - Wydział I w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia NSA Bogusław Klimowicz (spr.) Sędziowie: Sędzia NSA Wiktor Jarzębowski Sędzia WSA Cezary Koziński Protokolant: St. sekretarz sądowy Agnieszka Kerszner po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 29 listopada 2017 r. sprawy ze skargi A. Z. na decyzję Dyrektora Izby Celnej w Ł. (obecnie Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Ł.) z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie określenia opłaty paliwowej za luty 2012 roku oddala skargę.
Dyrektor Izby Celnej w Ł. zaskarżoną decyzją z [...] r. nr [...] utrzymał w mocy decyzję Naczelnika Urzędu Celnego w P. z [...]r., określającą A. Z. wysokość zobowiązania w opłacie paliwowej za luty 2012r. w wysokości 4.394,50 zł.
W uzasadnieniu organ odwoławczy wyjaśnił, że strona prowadziła działalność gospodarczą pod firmą A, której przedmiotem była produkcja wyrobów budowlanych z betonu. W kontrolowanym okresie podatnik był w posiadaniu paliwa, którego zakup udokumentował fakturami wystawionymi przez B sp. z o.o. z siedzibą w Ł., co do którego brak było dowodów, że został od niego zapłacony podatek akcyzowy na wcześniejszym etapie obrotu.
Naczelnik Urzędu Celnego w P. decyzją z [...] r. nr [...] określił A.Z. zobowiązanie podatkowe w podatku akcyzowym za luty 2012 r. w wysokości 76.296 zł. Następnie Dyrektor Izby Celnej w Ł. utrzymał w mocy to rozstrzygnięcie decyzją z [...] r. nr [...]. Decyzja organu odwoławczego została zaskarżona do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi.
W dniu 14 lipca 2014 r. Naczelnik Urzędu Celnego w P. wszczął z urzędu postępowanie w celu określenia wysokości zobowiązania w opłacie paliwowej za luty 2012 r. i decyzją z [...] r. określił A. Z. zobowiązanie w opłacie paliwowej za ww. okres w wysokości 4.394,50 zł. Jako podstawę wyliczeń opłaty organ celny przyjął ilość paliwa wynikającą z decyzji Dyrektora Izby Celnej w Ł. określającej zobowiązanie w podatku akcyzowym.
Po rozpoznaniu odwołania Dyrektor Izby Celnej w Ł. utrzymał w mocy decyzję organu pierwszej instancji. W uzasadnieniu organ odwoławczy przytoczył m.in. treść przepisów art. 37h ust. 1 i 2, art. 37j ust. 1 pkt 4, art. 37k ust. 1, art. 37o ust. 1 ustawy z dnia 27 października 1994 r. o autostradach płatnych oraz o Krajowym Funduszu Drogowym (tekst jednolity: Dz.U. z 2012 r., poz. 931, ze zm.; dalej: u.a.p.), a następnie wskazał, że zgodnie z art. 37m ust. 4 u.a.p. stawka opłaty paliwowej w 2012 r. wynosiła 127,98 zł za tonę paliw silnikowych i ustalona została obwieszczeniem Ministra Infrastruktury z dnia 16 grudnia 2011 r. w sprawie wysokości stawki opłaty paliwowej na rok 2012 (M.P. Nr 115, poz. 1161).
Dyrektor Izby Celnej w Ł. podkreślił, że podstawę wydania decyzji w przedmiocie opłaty paliwowej stanowiły ustalenia zawarte w decyzjach Naczelnika Urzędu Celnego w P. z [...] r. oraz Dyrektora Izby Celnej w Ł. z [...] r., dotyczących określenia podatnikowi zobowiązania w podatku akcyzowym. Z powołanych rozstrzygnięć wynikało, że niemożliwe było nawiązanie kontaktu z osobami reprezentującymi dostawcę paliwa dla podatnika, a tym samym nie można było ustalić czy na wcześniejszym etapie obrotu uiszczono podatek akcyzowy od nabytego przez stronę wyrobu akcyzowego. Powyższe oznaczało, że nie było możliwe ustalenie także czy od tego oleju napędowego została uiszczona opłata paliwowa.
W skardze złożonej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi pełnomocnik A. Z., wnosząc o uchylenie decyzji Dyrektora Izby Celnej w Ł. oraz zasądzenie kosztów postępowania według norm prawem przepisanych, zarzucił naruszenie: