Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi - Wydział I w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Cezary Koziński (spr.) Sędziowie: Sędzia NSA Paweł Janicki Sędzia WSA Bożena Kasprzak po rozpoznaniu w dniu 11 maja 2022 r. na posiedzeniu niejawnym w trybie uproszczonym sprawy ze skargi B. K. na postanowienie Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Ł. z dnia [...] r. nr [...] [...] w przedmiocie skargi na czynność zabezpieczającą 1. uchyla zaskarżone postanowienie; 2. zasądza od Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Ł. na rzecz B.K. kwotę 580 zł (słownie: pięćset osiemdziesiąt złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.
Zaskarżonym postanowieniem z dnia [...] r. nr [...] Dyrektor Izby Administracji Skarbowej w Ł. (dalej: "DIAS", "organ instancji" lub "organ odwoławczy") utrzymał w mocy postanowienie Naczelnika Urzędu Skarbowego w Z. (dalej - "NUS" lub "organ I instancji") oddalające skargę B. K. (dalej: "strona" lub "skarżącą") na czynność zabezpieczającą dokonaną zawiadomieniem z [...] r. nr [...] jako nieuzasadnioną.
Stan faktyczny w niniejszej sprawie przedstawiał się następująco.
NUS decyzją z dnia [...] r. (dalej: "decyzja zabezpieczająca") orzekł B. K. o obowiązku zapłaty przybliżonej kwoty w podatku od towarów i usług, o którym mowa w art. 108 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług oraz kwoty odsetek za zwłokę należnych od tego zobowiązania na dzień wydania decyzji o zabezpieczeniu za miesiące od października 2015 r. do lipca 2016 r., a także dokonującą zabezpieczenia wskazanych kwot na majątku skarżącej.
Strona złożyła od powyższej decyzji odwołanie.
Na podstawie decyzji zabezpieczającej NUS wystawił w dniu [...] r. zarządzenia zabezpieczenia o numerach od [...] do [...], obejmujące należności w podatku VAT za miesiące od października 2015 r. do lipca 2016 r.
Następnie 1 stycznia 2021 r. DIAS decyzją nr [...] umorzył postępowanie odwoławcze w sprawie decyzji zabezpieczającej wobec okoliczności, że w dniu [...] r. NUS wydał wobec skarżącej decyzję wymiarową nr [...] (dalej: "decyzja wymiarowa"), którą:
1. określił w podatku VAT nadwyżkę podatku naliczonego nad należnym do przeniesienia na następny okres rozliczeniowy za miesiące październik 2015 r. i luty 2016 r. oraz zobowiązanie podatkowe za miesiące listopad 2015 r. i marzec 2016 r.;
2. orzekł obowiązek zapłaty podatku VAT za miesiące październik i listopad 2015 r. oraz luty i marzec 2016 r.;
3. umorzył postępowanie podatkowe w zakresie podatku VAT za 12/2015 roku, 01/2016 roku oraz od kwietnia do lipca 2016 r.
Skarżąca złożyła odwołanie od powyższej decyzji wymiarowej, w zakresie w jakim określono stronie zobowiązanie do zapłaty.
Następnie zawiadomieniem z 21 kwietnia 2021 r. (doręczonym skarżącej 26 kwietnia 2021 r.) NUS dokonał zajęcia zabezpieczającego innej wierzytelności pieniężnej skarżącej (nadpłaty w PIT). Jako podstawę dokonanej czynności wskazano zarządzenia zabezpieczenia z 31 października 2019 r. nr od [...] do [...], obejmujące należności w podatku VAT za miesiące od października 2015 r. do lipca 2016 r.
W skardze na ww. czynność strona podniosła, że organ zabezpieczający nie miał podstaw do dokonania zabezpieczenia kwot dotyczących należności za okresy 12/2015, 01/2016, 04-07/2016, gdyż postępowanie w tym zakresie zostało umorzone decyzją NUS z [...] r., a strona zaskarżyła decyzję tylko w części określającej zobowiązanie. Dalej wskazała, że czynności zabezpieczających dokonuje się w celu zabezpieczenia wykonania w przyszłości należności, w szczególności takich, które objęte są sporem, natomiast ustawa o postępowaniu egzekucyjnym w administracji nie dozwala na dokonywanie czynności zabezpieczających w stosunku do należności umorzonych. Zdaniem strony postępowanie organu doprowadziło do zabezpieczenia kwot znacznie wyższych niż wynosi wartość spornej należności.