Sprawa ze skargi na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Ł. w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji ostatecznej określającej zobowiązanie w podatku od towarów i usług za poszczególne okresy 2009 r.
Sentencja

Dnia 22 marca 2022 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi - Wydział I w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Paweł Janicki Sędziowie Sędzia WSA Bożena Kasprzak (spr.) Sędzia WSA Paweł Kowalski Protokolant St. asystent sędziego Marta Aftowicz-Korlińska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 22 marca 2022 roku sprawy ze skargi A Spółki z o.o. z siedzibą w Ł. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Ł. z dnia [...] 2021 r. nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji ostatecznej określającej zobowiązanie w podatku od towarów i usług za poszczególne okresy 2009 r. oddala skargę.

Inne orzeczenia o symbolu:
6110 Podatek od towarów i usług
Inne orzeczenia z hasłem:
Administracyjne postępowanie
Podatek od towarów i usług
Inne orzeczenia sądu:
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi
Inne orzeczenia ze skargą na:
Dyrektor Izby Skarbowej
Uzasadnienie strona 1/14

Zaskarżoną decyzją z dnia [...] r. Dyrektor Izby Administracji Skarbowej w Ł., po rozpatrzeniu odwołania A Sp. z o.o. z siedzibą w Ł. od decyzji Naczelnika [...] Urzędu CeIno-Skarbowego w Ł. z dnia [...] r., na podstawie art. 233 § 1 pkt 1 w zw. z art. 247 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r., poz. 1540 ze zm.) dalej: O.p., utrzymał w mocy decyzję organu I instancji.

Z ustalonego w sprawie stanu faktycznego wynika, iż Dyrektor Urzędu Kontroli Skarbowej w Ł. decyzją z dnia [...] r. określił stronie zobowiązanie podatkowe w podatku od towarów i usług za okresy rozliczeniowe od stycznia do sierpnia i od października do grudnia 2009 r. oraz nadwyżkę podatku naliczonego nad należnym do przeniesienia na następny okres rozliczeniowy za wrzesień 2009 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Ł. po rozpoznaniu wywiedzionego przez Spółkę środka zaskarżenia decyzją z dnia [...] r. uchylił w całości ww. decyzję Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej w Ł. i przekazał sprawę do ponownego rozpatrzenia temu organowi.

W wyniku ponownego rozpatrzenia sprawy Dyrektor Urzędu Kontroli Skarbowej w Ł. decyzją z dnia [...] r. określił Spółce zobowiązanie podatkowe w podatku VAT za okresy rozliczeniowe od stycznia do sierpnia i od października do grudnia 2009 r. oraz nadwyżkę podatku naliczonego nad należnym do przeniesienia na następny okres rozliczeniowy za wrzesień 2009 r. Decyzja ta została doręczona pełnomocnikowi strony w dniu 2 grudnia 2015 r. i z uwagi na brak odwołania stała się ostateczna.

Pismem z dnia 15 stycznia 2020 r., pełnomocnik Spółki wniósł o stwierdzenie nieważności decyzji ostatecznej Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej w Ł. z dnia [...] 2015 r. Jednocześnie wniesiono o wstrzymanie wykonania tejże decyzji ze względu na istnienie dużego prawdopodobieństwa, że dotknięta jest ona jedną z wad wymienionych w art. 247 § 1 O.p. Uzasadniając wniosek pełnomocnik wskazał, że Dyrektor Urzędu Kontroli Skarbowej w Ł. wszystkie pisma, w tym też decyzję, doręczał podmiotowi, który nie był uprawniony do reprezentowania Spółki. Wyjaśnił, iż Spółka udzieliła w dniu 7 listopada 2014 r. pełnomocnictwa radcy prawnemu do cyt.: "reprezentowania jej w postępowaniu administracyjnym z udziałem Urzędu Kontroli Skarbowej w Ł. w sprawie o sygnaturze akt [...]". Zdaniem pełnomocnika tak udzielone pełnomocnictwo obejmuje swym zakresem wyłącznie umocowanie do dostarczenia do organu kontroli skarbowej niezbędnej dokumentacji, a nie do reprezentowania Spółki w toku całego postępowania kontrolnego, tym bardziej, iż wskazaną sygnaturą opatrzone było pismo Urzędu Kontroli Skarbowej w Ł. z dnia 10 października 2014 r. dotyczące przeprowadzenia dowodu z badania ksiąg podatkowych oraz zobowiązujące stronę do udostępnienia wszelkich ksiąg podatkowych i urządzeń w rozumieniu art. 3 pkt 4 O.p., prowadzonych w 2009 r. Pełnomocnik zakwestionował również, że zawiadomienie, o którym mowa w art. 70c O.p. winno zostać doręczone samej Spółce, a nie ówczesnemu pełnomocnikowi. Dlatego też - w ocenie pełnomocnika - nie doszło do skutecznego zawieszenia biegu terminu przedawnienia zobowiązań podatkowych strony w podatku VAT, a postępowanie jako obejmujące okresy rozliczeniowe, które uległy przedawnieniu z upływem dnia 31 grudnia 2015 r., powinno zostać umorzone w całości z początkiem 2016 r.

Strona 1/14
Inne orzeczenia o symbolu:
6110 Podatek od towarów i usług
Inne orzeczenia z hasłem:
Administracyjne postępowanie
Podatek od towarów i usług
Inne orzeczenia sądu:
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi
Inne orzeczenia ze skargą na:
Dyrektor Izby Skarbowej