Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi - Wydział I w składzie następującym: Przewodnicząca: Sędzia WSA Joanna Tarno (spr.) Sędziowie: Sędzia WSA Joanna Grzegorczyk - Drozda Sędzia WSA Paweł Kowalski Protokolant: Szymon Chrostek po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 18 stycznia 2012 r. sprawy ze skargi K. J. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Ł. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie określenia wysokości zobowiązania podatkowego w opłacie targowej za okres od 1 stycznia do 31 grudnia 2009 r. oddala skargę.
I SA/Łd 893/11
Uzasadnienie
Zaskarżoną decyzją z dnia [...] r., nr [...] , Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Ł. utrzymało w mocy decyzję Burmistrza Miasta T. z dnia [...] r., nr [...] w sprawie określenia K. J. wysokości zobowiązania podatkowego w opłacie targowej za wymienione dni 2009 r. w łącznej kwocie 1.089 zł.
W uzasadnieniu Kolegium wyjaśniło, że w 2009 r. K. J. i w ramach własnej działalności gospodarczej prowadził sprzedaż na stanowisku M-3 w przenośnym pawilonie handlowym na terenie targowiska w T,, należącym do "A" (wykaz najemców targowiska z 30 września 2008 roku w aktach sprawy).
Postępowanie w niniejszej sprawie zostało wszczęte z urzędu postanowieniem Burmistrza Miasta T. z dnia [...] r., a następnie decyzją z dnia [...] r., organ ten określił K. J. wysokość zobowiązania podatkowego w opłacie targowej za okres od 1 stycznia 2009 roku do 31 grudnia 2009 r.
W odwołaniu od decyzji pierwszej instancji K. J. zakwestionował zasadność naliczenia opłaty targowej, podnosząc zarzut, że jest podatnikiem podatku od nieruchomości w związku z pawilonem handlowym, w którym prowadzi sprzedaż tj. przedmiotem opodatkowania położonym w T. na targowisku "A". Tym samym nie jest podatnikiem opłaty targowej.
Utrzymując w mocy decyzję Burmistrza, SKO w Ł. wskazało, że opłata targowa jest formą opodatkowania sprzedaży dokonywanej na targowiskach. Zgodnie z art. 15 ust. 3 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (Dz. U. z 2006 r. Nr 121, poz. 844 z późn. zm., powoływanej dalej jako "u.p.o.l."), opłatę taką pobiera się niezależnie od należności przewidzianych w odrębnych przepisach, za korzystanie z urządzeń targowych oraz za inne usługi świadczone przez prowadzącego targowisko.
Kolegium wyjaśniło, że w odniesieniu do K. J. nie została wydana żadna decyzja w zakresie opodatkowania podatkiem od nieruchomości, dotycząca przedmiotu opodatkowania położonego na targowisku w T.. W stosunku do tego typu przedmiotów opodatkowania Burmistrz Miasta T. wydaje decyzje umarzające postępowanie w sprawie ustalenia wysokości zobowiązania podatkowego w podatku od nieruchomości na 2008, 2009 i 2010 rok ze względu na zaistniałą bezprzedmiotowość postępowania, natomiast Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Ł. wydaje decyzje utrzymujące je w mocy.
Kolegium wskazało na decyzję Starosty Ł. W. w sprawie pozwolenia na budowę z dnia [...] roku nr [...] oraz z decyzję Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia [...] r., nr [...] w sprawie pozwolenia na użytkowanie, z których wynika, że pawilony posadowione na targowisku w T., w tym przedmiotowy pawilon handlowy strony, stanowią przenośne pawilony kontenerowe, posadowione pod istniejącymi wcześniej wiatami handlowymi. Przeznaczone są do użytkowania przez najemców stanowisk handlowych (co potwierdza ocena techniczna), a z umów najmu wynika, że za pisemną zgodą wynajmującego, najemca może postawić własnym staraniem i na własny koszt kiosk kontenerowy wraz z przyłączami, przeznaczony na działalność handlową, który jest obiektem budowlanym niezwiązanym trwale z gruntem, przez co nie stanowi ani budynku w rozumieniu art. 1a ust. 1 pkt 1 u.p.o.l., ani obiektu małej architektury w rozumieniu art. 3 pkt 4 Prawa budowlanego, ani urządzeń budowlanych w rozumieniu art. 3 pkt 9 Prawa budowlanego, ani też budowli w rozumieniu art. 3 pkt 3 Prawa budowlanego, ponieważ wspólną cechą wszystkich obiektów budowlanych wymienionych w art. 3 pkt 3 Prawa budowlanego jest trwałe związanie z gruntem (taka ocena prawna zawarta została w wyrokach WSA w Łodzi z dnia 18 listopada 2008 r. I SA/Łd 1097/08, z dnia 12 grudnia 2008 r. I SA/Łd 1100/08, z dnia 27 stycznia 2009 r. I SA/Łd 1077/08 oraz z dnia 3 marca 2009 r. I SA/Łd 1340/08). Tym samym przedmiotowy przenośny pawilon handlowy kontenerowy należy uznać za tymczasowy obiekt budowlany w rozumieniu art. 3 pkt 5 in fine Prawa budowlanego, a skoro ten pawilon handlowy nie jest budowlą w rozumieniu art. 3 pkt. 3 Prawa budowlanego - to oznacza, że nie jest także budowlą w rozumieniu art. 1a ust.1 pkt 2 u.p.o.l., a więc nie podlega opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości na zasadzie art. 2 ust. 1 pkt 3 u.p.o.l.