Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi Wydział I w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA J. Chlebny, Sędziowie NSA J. Antosik (spr.), J. Brolik, Protokolant M. Kowalska, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 21 kwietnia 2004 r. sprawy ze skargi B. H. na postanowienie Dyrektora Izby Skarbowej w Ł. z dnia [...] Nr [...] w przedmiocie odmowy umorzenia postępowania egzekucyjnego oddala skargę
Postanowieniem z dnia [...] nr [...] Izba Skarbowa w Ł. - po rozpatrzeniu zażalenia B. H. - utrzymała w mocy postanowienie Naczelnika Urzędu Skarbowego Ł.-P. z dnia [...] odmawiające umorzenia postępowania egzekucyjnego. Izba podała, że decyzją Prezydenta Miasta Ł. z [...]., dokonano zamiany imienia zobowiązanej z "J." na "B.", w związku z czym wystawione wcześniej tytuły wykonawcze wskazywały poprzednie imię zobowiązanej. Nie można zatem mówić o błędzie co do osoby zobowiązanego, o którym mowa w art. 59 § 1 pkt 4 ustawy egzekucyjnej.
Wyrokiem z dnia 24 marca 2003 r.. I SA/Łd 1544/01, Naczelny Sąd Administracyjny uchylił wymienione postanowienie Izby Skarbowej. W uzasadnieniu wyroku Sąd stwierdził, że w stosunku do skarżącej były prowadzone równolegle dwa postępowania egzekucyjne, które w znacznej części były oparte na tych samych tytułach wykonawczych. Dotyczy to tytułów nr [...] nr [...], obejmujących należności "mandatowe" na łączną kwotę 120 zł oraz tytułów nr [...]i nr [...] wystawionych przez ZUS. Tego rodzaju prowadzenie postępowania egzekucyjnego jest nieprawidłowe i może powodować obawę podwójnego wyegzekwowania tych samych należności. Należy bowiem zauważyć, że w jednym postępowaniu organ egzekucyjny dokonał ściągnięcia należności na poczet kilkunastu wymienionych tytułów wykonawczych z nadpłaty skarżącej w podatku dochodowym za lata 1992-99 wynoszącej kwotę ponad 2350 zł, a w drugim postępowaniu na poczet m.in. czterech tych samych tytułów wykonawczych z nadpłaty w podatku dochodowym za 2000 r. w kwocie ponad 1187 zł. Okoliczność ta nie została w ogóle wyjaśniona przez Izbę Skarbową (mimo stosownego odroczenia terminu ogłoszenia orzeczenia). Sąd nie podzielił natomiast pozostałych zarzutów skargi, w szczególności powołujących się na naruszenie przepisów art. 59 § l pkt 4 i 7 w zw. z art. 15 ustawy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji. W rozpatrywanej sprawie nie można mówić o błędzie organu egzekucyjnego co do osoby zobowiązanej, bowiem wystawienie tytułu wykonawczego na skarżącą ze wskazaniem jej wcześniejszego imienia, nie może powodować uznania, że postępowanie egzekucyjne i zastosowany środek egzekucyjny dotyczy, nie dotyczy skarżącej, jako właściwej osoby zobowiązanej.
Po ponownym rozpoznaniu sprawy Dyrektor Izby Skarbowej w Ł. postanowieniem z dnia [...] nr [...] znowu utrzymał w mocy postanowienie Naczelnika Urzędu Skarbowego z dnia [...]. Wyjaśniając podniesioną w wymienionym wyroku NSA kwestię sposobu prowadzenia egzekucji. Dyrektor Izby Skarbowej podał, ze zawiadomieniami z dnia [...] organ egzekucyjny dokonał zajęcia wierzytelności pieniężnej z tytułu nadpłaty w podatku dochodowym za lata 1993-99 na poczet tytułów: [...], [...], [...], [...]. Z tytułu zajętej nadpłaty do organu egzekucyjnego wpłynęła kwota 2356,10 zł, która pozwoliła na pokrycie w całości tytułów wykonawczych [...], [...]i [...] oraz w części tytułu [...]. Pozostały więc do wyegzekwowania w całości kwoty objęte tytułami [...], [...], [...]i w części tytułem [...], na poczet których zawiadomieniami z dnia [...] dokonano zajęcia wierzytelności z kolejnej nadpłaty w podatku dochodowym, tj. za 2000 r. Taki sposób prowadzenia egzekucji jest prawidłowy. Nie znajduje więc uzasadnienia wyrażona przez Sąd obawa "podwójnego wyegzekwowania tych samych należności", jak i ocena, że tak prowadzona egzekucja jest nieprawidłowa.