Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi - Wydział I w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia NSA Paweł Janicki Sędziowie: Sędzia WSA Bożena Kasprzak Sędzia WSA Paweł Kowalski (spr.) Protokolant: Sekretarz sądowy Dominika Borowska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 20 października 2015 r. sprawy ze skargi "A" Polska spółki akcyjnej z siedzibą w W. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w P.T. z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie określenia zobowiązania podatkowego w podatku od nieruchomości za rok 2010 1. uchyla zaskarżoną decyzję; 2. zasądza od Samorządowego Kolegium Odwoławczego w P.T. na rzecz strony skarżącej kwotę 765 (siedemset sześćdziesiąt pięć) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.
Decyzją z dnia [...] r. Wójt Gminy W. określił spółce A S.A. z siedzibą w W. wysokość zobowiązania w podatku od nieruchomości za 2010 r.
W uzasadnieniu decyzji wskazano, że w deklaracji na podatek od nieruchomości na 2010 r. spółka zadeklarowała grunty i budynki związane z prowadzeniem działalności gospodarczej oraz budowle. Organ wskazał, iż obiekt budowlany podlegający opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości (budynek albo budowla) może być częścią składową nieruchomości gruntowej, albo też rzeczą stanowiącą odrębny od gruntu przedmiot własności. Za część składową rzeczy, zgodnie z art. 47 § 2 kodeksu cywilnego, uważane jest wszystko, co nie może być od niej odłączone bez uszkodzenia lub istotnej zmiany całości lub istotnej zmiany przedmiotu odłączonego. Opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości podlegają zarówno budynki jak i budowle będące częścią składową gruntu, jak również nią niebędące. Zasadą jest, że podatek od obiektów stanowiących część składową gruntu płaci właściciel gruntu, na którym znajdują się te obiekty (w przypadku gruntów stanowiących własność Skarbu Państwa lub jednostki samorządu terytorialnego podatnikiem jest ich posiadacz). Jeżeli nie stanowią one części składowej gruntu podatnikiem jest ich właściciel. Urządzenia służące do doprowadzania lub odprowadzania wody, pary, gazu, prądu elektrycznego i inne podobne urządzenia w świetle ustawy o podatkach i opłatach lokalnych to budowle, określane mianem sieci technicznych. Nie należą one do części składowych gruntu lub budynku, jeżeli wchodzą w skład przedsiębiorstwa lub zakładu. Podatek od nich będzie płacił ich właściciel lub posiadacz - jeżeli są to urządzenia stanowiące własność Skarbu Państwa lub jednostki samorządu terytorialnego.
W ocenie organu, według stanu prawnego obowiązującego do 17 lipca 2010r., kanalizacja kablowa, łącznie z umieszczonymi w niej liniami kablowymi tworzy jednolitą budowlę, objętą podatkiem od nieruchomości, gdyż obiekty te stanowią całość techniczno-użytkową. Tym samym stanowi łącznie przedmiot opodatkowania podatkiem od nieruchomości jako budowlą w rozumieniu art. 2 ust. 1 pkt 3, w związku z art. 1a ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (Dz. U. z 2014 r., poz. 849 ze zm.), dalej jako u.p.o.l. Okoliczność faktyczna, czy dana sieć uzbrojenia terenu ułożona jest bezpośrednio w ziemi, czy też w odpowiedniej kanalizacji kablowej, wobec treści art. 3 pkt 3 ustawy z dnia 17 lipca 1994 r. - Prawo budowlane, dalej jako p.b. (w brzmieniu obowiązującym do dnia 17 lipca 2010 r.) i art. 2 pkt 11 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. Prawo geodezyjne i kartograficzne, dalej jako p.g.k., nie ma żadnego znaczenia. Jeżeli telekomunikacyjne linie kablowe, stanowiące budowlę (art. 3 pkt 3 p.b.), jako sieć uzbrojenia terenu (art. 2 pkt 11 p.g.k.) umieszczone zostaną w będącej również budowlą kanalizacji kablowej, nastąpi sytuacja funkcjonalnego związku dwóch budowli. Powstanie sieć uzbrojenia terenu umieszczona w kanalizacji kablowej. Na podstawie art. 3 pkt 1 lit.b p.b., obiektem budowlanym jest "budowla stanowiąca całość techniczno-użytkową wraz z instalacjami i urządzeniami". Wobec powyższego sieć telekomunikacyjna stanowi budowlę niezależnie od tego, jaka jest jej konstrukcja (np. napowietrzna lub podziemna), ani kto jest właścicielem jej poszczególnych części; część budowli, np. kable, mogą być umiejscowione w ziemi lub na słupach, albo przebiegać przez kanalizację techniczną należącą do innego podmiotu niż właściciel sieci telekomunikacyjnej. Do opodatkowania kabla ułożonego w kanalizacji kablowej bez znaczenia pozostaje kwestia statusu własnościowego poszczególnych elementów sieci telekomunikacyjnej. Jeżeli nawet dotychczasowy właściciel sieci telekomunikacyjnej sprzeda pewne jej elementy (np. kanalizację), innemu podmiotowi, a kable i kanalizacja wykorzystywane są w dalszym ciągu w tym samym celu, to okoliczność ta nie prowadzi do utraty statusu sieci telekomunikacyjnej jako budowli. W dalszym ciągu stanowi ona przedmiot opodatkowania podatkiem od nieruchomości, z tym zastrzeżeniem, że właściciele jej poszczególnych części powinni deklarować podatek od posiadanych elementów. Nie ma zatem znaczenia, kto jest właścicielem poszczególnych części sieci telekomunikacyjnej. Do takich, jednoznacznych wniosków, prowadzi analiza przepisów ustawy podatkowej. Przepisy ustawy o podatkach i opłatach lokalnych oraz prawa budowlanego w żadnym zakresie nie odwołują się przy określaniu przedmiotu opodatkowania do cywilistycznego rozumienia terminu "rzecz" oraz "części składowe rzeczy". W przypadku sieci telekomunikacyjnej budowlą jest zbiór poszczególnych elementów konstrukcyjnych oraz urządzeń i instalacji, które zostały połączone w celu realizacji określonego zadania. Opodatkowaniu będzie zatem podlegać każdy z elementów budowli sieci telekomunikacyjnej, stanowiącej integralną całość techniczno - użytkową. W przypadku sieci telekomunikacyjnej wartość części budowli (np. kabli) umieszczonej w obcej sieci uzbrojenia terenu, określa na potrzeby amortyzacji właściciel kabli, który powinien wykazać ich wartość w deklaracji na podatek od nieruchomości, nie pomniejszoną o odpisy amortyzacyjne. Na mocy nowelizacji ustawy - Prawo budowlane, która weszła w życie 17 lipca 2010 r., wprowadzono przepis stwierdzający wprost, że kable znajdujące się w kanalizacji technicznej nie są ani obiektem budowlanym, ani urządzeniem budowlanym. Zmiana ta spowodowała, że linie kablowe znajdujące się w kanalizacji technicznej przestały być obciążone podatkiem od nieruchomości. Zmiana przepisów została wprowadzona ustawą z dnia 7 maja 2010 r. o wspieraniu rozwoju usług i sieci telekomunikacyjnych (Dz. U. Nr 106, poz. 675) i polegała na dodaniu do art. 3 ustawy - Prawo budowlane pkt 3a. Przepis ten wprowadził i zdefiniował pojęcie obiektu liniowego wskazując, ze budowlą jest kanalizacja kablowa, przy czym kable w niej zainstalowane nie stanowią obiektu budowlanego lub jego części, ani urządzenia budowlanego. Skoro zatem, zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 3 u.p.o.l., opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości podlegają budowle lub ich części związane z prowadzeniem działalności gospodarczej, to biorąc pod uwagę, że linia telekomunikacyjna umieszczona w kanalizacji kablowej nie jest ani obiektem budowlanym lub jego częścią ani urządzeniem budowlanym, linia taka nie stanowi przedmiotu opodatkowania podatkiem od nieruchomości. Zgodnie z art. 6 ust. 3 u.p.o.l. jej wartość nie powinna być uwzględniana w podstawie wymiaru podatku od nieruchomości od 1 sierpnia 2010 r. Wobec biernej postawy spółki, która do zakończenia postępowania nie przedłożyła tabel amortyzacyjnych wszystkich budowli usytuowanych na terenie gminy W., organ oparł się o dane wskazane przez podatnika w deklaracji na podatek od nieruchomości na 2010 rok oraz uwzględnił złożone przez pełnomocnika spółki zestawienie budowli niezadeklarowanych uprzednio do opodatkowania podatkiem od nieruchomości. Do przedmiotów opodatkowania zastosowano stawki podatku wynikające z uchwały Rady Gminy W. z dnia 18 listopada 2008 r., nr XXV/221/2008 w sprawie określenia wysokości stawek podatku od nieruchomości, zastosowania zwolnień oraz określenia inkasentów.