Dnia 9 stycznia 2020 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi - Wydział I w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Paweł Janicki Sędziowie Sędzia WSA Tomasz Adamczyk (spr.) Sędzia WSA Cezary Koziński Protokolant st. specjalista Lidia Porczyńska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 9 stycznia 2020 roku sprawy ze skargi Okręgowej Spółdzielni Mleczarskiej w Ł. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w S. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie podatku od nieruchomości za 2017 r. oddala skargę.
Zaskarżoną decyzją z [...] r. Samorządowe Kolegium Odwoławcze w S. utrzymało w mocy decyzję Prezydenta Miasta K. z dnia [...] r. określającą Okręgowej Spółdzielni Mleczarskiej w Ł. wysokość zobowiązania podatkowego w podatku od nieruchomości za rok 2017 w wysokości 122.334 zł; stwierdzającą nadpłatę w tym podatku w wysokości 2.314 zł i odmawiającą stwierdzenia nadpłaty w kwocie 5.052,- zł.
Organ odwoławczy wskazał, iż w dniu 19 listopada 2018 r. wpłynął do Urzędu Miasta K. wniosek Okręgowej Spółdzielni Mleczarskiej w Ł. (dalej: "OSM" lub "skarżąca") o stwierdzenie nadpłaty w podatku od nieruchomości za lata 2013-2018 z powodu - jak wskazała skarżąca - błędnie zadeklarowanej do opodatkowania powierzchni nieużytków, podwójne opodatkowanie Stacji Transformatorowej [...] oraz ustalenia podstawy opodatkowania (w kategorii "budowle związane z działalnością gospodarczą") dla budowli całkowicie zamortyzowanych.
Decyzją z [...] r. Prezydent Miasta K. - na podstawie art. 73 § 1 pkt 1, art. 75 § 4a, art. 79 § 1, art. 21 § 3 w związku z art. 207 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2018 r. poz. 800 ze zm.) oraz art. 2 ust. 1, art. 3 ust. 1 pkt 1, art. 4, art. 5 i art. 6 ust. 9 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (Dz.U. z 2010 r. poz. 95, poz. 613 ze zm.) - określił skarżącej wysokość zobowiązania podatkowego w podatku od nieruchomości za 2017 r. w wysokości 122.334 zł; stwierdził nadpłatę w tym podatku za 2014 r. w wysokości 2.314 zł i odmówił stwierdzenia nadpłaty za 2014 r. w kwocie 5.052 zł.
W zakresie podwójnego opodatkowania stacji transformatorowej organ podatkowy zgodził się ze stanowiskiem podatnika co do powierzchni użytkowej tego budynku oraz zmniejszenia podstawy opodatkowania budowli. Zwolniono z opodatkowania grunty (nieużytki) nie zajęte na prowadzenie działalności gospodarczej. Organ nie zgodził się z korektą deklaracji podatkowej w przedmiocie opodatkowania budowli całkowicie zamortyzowanych, wskazując, że w przypadku budowli całkowicie zamortyzowanych za podstawę opodatkowania przyjmuje się wartość z 1 stycznia roku, w którym dokonano ostatniego odpisu amortyzacyjnego.
Od powyższej decyzji Okręgowa Spółdzielnia Mleczarska w Ł. wniosła odwołanie, w którym zarzuciła organowi podatkowemu pierwszej instancji naruszenie prawa materialnego, tj. art. 4 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (dalej: "u.p.o.l.") poprzez błędną wykładnię polegającą na przyjęciu, że w przypadku budowli całkowicie zamortyzowanych podstawa opodatkowania wynosi tyle samo co w przypadku budowli podlegających amortyzacji, podczas gdy z przepisu tego wprost wynika, że w przypadku budowli całkowicie zamortyzowanych podstawę opodatkowania stanowi wartość z dnia 1 stycznia roku, w którym dokonano ostatniego odpisu amortyzacyjnego i nie jest to wartość początkowa.