Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi - Wydział I w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia NSA Wiktor Jarzębowski Sędziowie: Sędzia WSA Joanna Grzegorczyk-Drozda Sędzia WSA Agnieszka Krawczyk (spr.) Protokolant: st. asystent sędziego Maciej Dębski po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 19 sierpnia 2020 r. sprawy ze skargi A w Z. na interpretację Prezydenta Miasta Z. z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie podatku od nieruchomości 1) uchyla zaskarżoną interpretację; 2) zasądza od Prezydenta Miasta Z. na rzecz strony skarżącej kwotę 697 (sześćset dziewięćdziesiąt siedem) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.
Wnioskiem z dnia 30 czerwca 2019 r. Parafia A. w Z. (dalej: "skarżąca") zwróciła się do Prezydenta Miasta Z. o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od nieruchomości w zakresie zwolnienia przewidzianego w art. 34 ust. 4 ustawy z dnia 13 maja 1994 r. o stosunku Państwa do Kościoła A. w Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. z 2015 r. poz. 43, dalej jako ustawa PKE) w zw. z art. 1b ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (Dz. U. z 2018 r. poz. 1445 ze zm., dalej jako u.p.o.l.).
Opisując zdarzenie przyszłe wskazała, że jest właścicielem zabudowanej budynkiem mieszkalnym nieruchomości, która jest wpisana do rejestru zabytków. Nieruchomość ta jest obecnie przeznaczona i wykorzystywana na cele mieszkalne duchownego. Część powierzchni tej nieruchomości zostanie przeznaczona i będzie wykorzystywana do prowadzenia działalności gospodarczej z tym jednakże zastrzeżeniem, że ta sama część w dalszym ciągu będzie również przeznaczona i wykorzystywana do celów mieszkalnych duchownego.
W związku z tym zadano pytanie, czy w stosunku do tej części nieruchomości, która zostanie przeznaczona i będzie wykorzystywana do prowadzenia działalności gospodarczej, będzie przysługiwało skarżącej zwolnienie z podatku od nieruchomości.
Zdaniem skarżącej, odpowiedź na tak postawione pytanie powinna być twierdząca i argumentuje, że zgodnie z art. 34 ust. 4 ustawy PKE parafia jest zwolniona z podatku od nieruchomości przeznaczonych na cele mieszkalne duchownych, jeżeli nieruchomości te są wpisane do rejestru zabytków. Przepis ten nie stwierdza jednak, że zwolnienie przysługuje jedynie w tym wypadku, gdy wyłącznym przeznaczeniem nieruchomości są cele mieszkalne duchownego. W ocenie skarżącej należy uznać, że przeznaczenie nieruchomości (albo jej części) również do innych celów, przy jednoczesnym zachowaniu przeznaczenia tej nieruchomości jako mieszkania duchownego, nie będzie prowadziło do pozbawienia parafii zwolnienia z podatku od nieruchomości. Dotyczy to również nieruchomości przeznaczonej dodatkowo do prowadzenia działalności gospodarczej. Zastosowania nie znajdzie w takim przypadku art. 34 ust. 3 ustawy PKE, który co prawda wyłącza możliwość zwolnienia z podatku od nieruchomości części zajmowanej na wykonywanie działalności gospodarczej, ale tylko w przypadku tej części nieruchomości, która jest przeznaczona na cele niemieszkalne. Zatem w ocenie skarżącej w stosunku do tej części powierzchni nieruchomości, która zostanie przeznaczona i będzie wykorzystywana do prowadzenia działalności gospodarczej będzie przysługiwało wnioskodawcy zwolnienie z podatki od nieruchomości, ponieważ część ta nadal będzie przeznaczona i wykorzystywana na cele mieszkalne duchownego.