Sprawa ze skargi na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Ł. w przedmiocie podatku od czynności cywilnoprawnych
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi Wydział I w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA T. Porczyńska, Sędziowie NSA: A. Wrzesińska-Nowacka (spr.),, W. Jarzębowski, Protokolant J. Wegner, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 2 lutego 2005 roku sprawy ze skargi A Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w L. i G. F. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Ł. z dnia [...] Nr [...] w przedmiocie podatku od czynności cywilnoprawnych oddala skargę.

Uzasadnienie strona 1/5

Decyzją z dnia [...] Naczelnik Urzędu Skarbowego w R. określił A Spółce z ograniczoną odpowiedzialnością i G. F. wysokość zobowiązania podatkowego w podatku od czynności cywilnoprawnych w kwocie 50 zł. Ustalono, iż strony w dniu18 lipca 2003 r. zawarły umowę pożyczki, na podstawie której G. F., będąca jednocześnie wspólniczką Spółki A udzieliła tej spółce pożyczki w wysokości 50 000 zł. Od tej czynności spółka w dniu 30 lipca 2003 r. dokonała wpłaty podatku od czynności cywilnoprawnej w kwocie 50 zł, strony umowy złożyły też 14 sierpnia 2003 r. deklarację PCC-1 w sprawie podatku od czynności cywilnoprawnej. W deklaracji tej wykazały podatek w kwocie 0 zł, powołując się na zwolnienie wynikające z art. 9 pkt. 10 lit.g ustawy z dnia 9 września 2000r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (Dz.U. Nr 86, poz. 959 ze zm.). Konieczne było zatem określenie prawidłowej wysokość zobowiązania w decyzji. Organ podatkowy, odnosząc się do zarzutów strony, iż umowa korzysta ze zwolnienia przewidzianego w art. 9 pkt. 10 lit. g ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych wyjaśnił, iż zgodnie z treścią art. 1 ust. 1 pkt 2 i ust. 3 pkt 4 powołanej ustawy przedmiotowa umowa pożyczki podlega opodatkowaniu, jest ona bowiem dla potrzeb podatku od czynności cywilnoprawnych traktowana jako zmiana umowy spółki. Podstawę opodatkowania określa w tym przypadku art. 6 ust. 1 pkt 8 lit. d powołanej ustawy, natomiast stawkę - art. 7 ust. 1 pkt 9 tej ustawy.

Spółka A i G. F. wniosły jednobrzmiące odwołania od tej decyzji, w których zarzuciły organom podatkowym naruszenie przepisów art. 1 ust. 2 i ust. 3 pkt 4 oraz art. 9 pkt 10 lit. g ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych. Wnosząc o uchylenie i ponowne rozpatrzenie sprawy strony podniosły, iż pożyczka została udzielona Spółce w związku z prowadzoną działalnością i nie stanowiła zmiany umowy spółki. Winna więc być zwolniona od podatku na podstawie art. 9 pkt 10 lit. g powołanej ustawy, bowiem przepis ten nie zawiera żadnych dodatkowych warunków podmiotowych, a ustawodawca nie wprowadził rozróżnienia pożyczek w zależności od podmiotów je zawierających. Podkreślenia wymaga, iż sporne umowy pożyczki miały na celu udzielenie czasowej pomocy Spółce, umożliwiającej jej dalszą działalność. Ponadto nie można traktować tych umów jako zmian umowy spółki, gdyż dla tej czynności ustawodawca przewidział formę szczególną - art. 255 § 3 ustawy z dnia 15 września 2000r. Kodeks spółek handlowych (Dz.U. Nr 94, poz. 1037 ze zm.) zastrzega, że zmiana umowy spółki po rygorem nieważności musi być dokonana w formie aktu notarialnego.

Strona 1/5