Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi Wydział I w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA T. Porczyńska, Sędziowie NSA: A. Wrzesińska-Nowacka (spr.),, W. Jarzębowski, Protokolant J. Wegner, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 2 lutego 2005 roku sprawy ze skargi A Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w L. i E. Ch. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Ł. z dnia [...] Nr [...] w przedmiocie podatku od czynności cywilnoprawnych oddala skargę.
Decyzją z dnia [...] Naczelnik Urzędu Skarbowego w R. określił A Spółce z ograniczoną odpowiedzialnością i E. Ch. wysokość zobowiązania podatkowego w podatku od czynności cywilnoprawnych w kwocie 100zł. Ustalono, iż strony w dniu 3 lipca 2003 r. zawarły umowę pożyczki, na podstawie której E. Ch., będący jednocześnie wspólnikiem Spółki A udzielił tej spółce pożyczki w wysokości 100 000 zł. Od tej czynności spółka dokonała wpłaty podatku od czynności cywilnoprawnej (100 zł). W dniu 14 sierpnia 2003 r. strony złożyły też deklaracje w podatku od czynności cywilnoprawnych, deklarując wysokość podatku w kwocie 0 zł, powołując się na art. 9 pkt. 10 lit. g ustawy z dnia 9 września 2000r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (Dz.U. Nr 86, poz. 959 ze zm.) jako podstawę zwolnienia tej czynności od podatku. W ocenie organu podatkowego czynnością podlegającą opodatkowaniu była na podstawie art. 1 ust. 1 pkt. 2 i ust. 3 pkt. 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych zmiana umowy spółki. Podstawę opodatkowania należało w tym przypadku obliczyć na podstawie art. 6 ust. 1 pkt. 8 lit. d tej ustawy i zastosować stawkę określoną w art. 7 ust. 1 pkt 9 powołanej ustawy. Konieczne było zatem określenie prawidłowej wysokość zobowiązania w decyzji. Organ podatkowy, odnosząc się do zarzutów strony, iż umowa korzysta ze zwolnienia przewidzianego w art. 9 pkt. 10 lit. g ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych wyjaśnił, iż zgodnie z treścią art. 1 ust. 1 pkt 2 i ust. 3 pkt 4 powołanej ustawy przedmiotowa umowa pożyczki podlega opodatkowaniu, jest ona bowiem dla potrzeb podatku od czynności cywilnoprawnych traktowana jako zmiana umowy spółki.
Spółka A i E. Ch. wnieśli jednobrzmiące odwołania od tej decyzji, w których zarzucili organom podatkowym naruszenie przepisów art. 1 ust. 2 i ust. 3 pkt 4 oraz art. 9 pkt 10 lit. g ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych. Wnosząc o uchylenie i ponowne rozpatrzenie sprawy strony podniosły, iż pożyczka została udzielona Spółce w związku z prowadzoną działalnością i nie stanowiła zmiany umowy spółki. Winna więc być zwolniona od podatku na podstawie art. 9 pkt 10 lit. g powołanej ustawy, bowiem przepis ten nie zawiera żadnych dodatkowych warunków podmiotowych, a ustawodawca nie wprowadził rozróżnienia pożyczek w zależności od podmiotów je zawierających. Podkreślenia wymaga, iż sporne umowy pożyczki miały na celu udzielenie czasowej pomocy Spółce, umożliwiającej jej dalszą działalność. Ponadto nie można traktować tych umów jako zmian umowy spółki, gdyż dla tej czynności ustawodawca przewidział formę szczególną - art. 255 § 3 ustawy z dnia 15 września 2000r. Kodeks spółek handlowych (Dz.U. Nr 94, poz. 1037 ze zm.) zastrzega, że zmiana umowy spółki po rygorem nieważności musi być dokonana w formie aktu notarialnego.