Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi Wydział I w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Joanna Tarno /spr./ Sędziowie Sędzia NSA Teresa Porczyńska Sędzia WSA Tomasz Adamczyk Protokolant Asystent sędziego Jarosław Szkudlarek po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 21 października 2010 r. sprawy ze skargi K. P. na postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Ł. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie stwierdzenia uchybienia terminu do wniesienia odwołania oddala skargę.
I SA/Łd 654/10
Uzasadnienie
Zaskarżonym postanowieniem z dnia [...] r. nr [...], Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Ł. stwierdziło uchybienie przez K. P. terminowi do wniesienia odwołania od decyzji Prezydenta Miasta P. z dnia [...] r., nr [...], uchylającej decyzję tego organu z dnia [...] r. nr [...] w sprawie zmiany decyzji ustalającej wymiar łącznego zobowiązania pieniężnego za rok 2009. W podstawie prawnej postanowienia Kolegium wskazało art. 228 § 1 pkt 2 i § 2 Ordynacji podatkowej.
W uzasadnieniu Kolegium wyjaśniło, że zaskarżoną decyzję organ pierwszej instancji doręczył K. P. w dniu 8 stycznia 2010 r. Odwołanie od decyzji wraz z wnioskiem o przywrócenie terminu do złożenia odwołania K. P. wniósł w dniu 19 lutego 2010 r., o czym świadczy pieczęć listu poleconego nadanego w Urzędzie Pocztowym A.
Kolegium wskazało na art. 223 § 2 Ordynacji podatkowej, na podstawie którego ustaliło, że termin do wniesienia odwołania upłynął 22 stycznia 2010 r.
Kolegium stwierdziło, że terminy w postępowaniu administracyjnym są terminami zawitymi, których niedotrzymanie powoduje ujemne skutki procesowe w postaci utraty prawa do wniesienia określonego środka prawnego - np. odwołania, w wyniku czego decyzja staje się ostateczna.
Kolegium wskazało na swoje postanowienie z dnia [...] r., nr [...], którym odmówiło K. P. przywrócenia terminu do wniesienia odwołania. W tych warunkach Kolegium uznało, że K. P. uchybił 14 dniowemu terminowi do wniesienia odwołania.
Postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Ł. zostało zaskarżone do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Ł. przez K. P..
W uzasadnieniu skarżący wyjaśnił, że przedmiotowe odwołanie zostało złożone w wymagalnym terminie, za pośrednictwem Urzędu Miejskiego w P., ale nie dotarło do SKO. Dlatego skarżący złożył zażalenie (a nie tylko wniosek o przywrócenie terminu), dołączając ukryte odwołanie.
Skarżący zarzucił, że Urząd Miejski w P. nawet nie wspomniał, nie poinformował i nie pouczył go w swojej drugiej decyzji z dnia [...] r., że zatrzyma to odwołanie i nie przekaże do SKO.
Powyższe ma zasadnicze i kluczowe znaczenie, ponieważ w odwołaniu była zawarta istota roszczeń i zastrzeżeń skarżącego co do zastosowanej procedury, metod postępowania i traktowania obywatela przez Urząd Miejski w P. i Starostwo Powiatowe w P. oraz współdziałanie tych Urzędów razem przeciwko obywatelowi i podatnikowi.
Skarżący wskazał, że w obu tych pismach (odwołanie i zażalenie) obszernie i wyczerpująco przedstawił i wyjaśnił stosowane niedozwolone (niedopuszczalne) praktyki i ogłupiające procedury oraz metody działania przez oba te Urzędy, wręcz uwłaczające godności petenta, obywatela i człowieka.
Skarżący oświadczył, że zaskarża groźby karalne stosowane bezzasadnie przez Prezydenta Miasta P., dotyczące ukarania jego oraz jego 84-letniej matki grzywną 720 stawek dziennych albo pozbawieniem wolności do 3 lat, albo obu tym karom łącznie, w celu składania przymusowych informacji, o których wzywany nie ma informacji, a Urząd Miasta ma te informacje bo to właśnie jego zawiadomiło Starostwo Powiatowe.