Sprawa ze skargi A spółki z o.o. spółki komandytowej w Ł. na akt Dyrektora Wojewódzkiego Urzędu Pracy w Ł. w przedmiocie odmowy zawarcia umowy o przyznanie świadczeń na rzecz ochrony miejsc pracy
Sentencja

Dnia 19 października 2021 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi - Wydział I w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Paweł Kowalski Sędziowie: Sędzia NSA Paweł Janicki Asesor WSA Grzegorz Potiopa (spr.) Protokolant: starszy asystent sędziego Marcin Olejniczak po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 19 października 2021 roku sprawy ze skargi A spółki z o.o. spółki komandytowej w Ł. na akt Dyrektora Wojewódzkiego Urzędu Pracy w Ł. z dnia [...] 2020 roku nr [...] w przedmiocie odmowy zawarcia umowy o przyznanie świadczeń na rzecz ochrony miejsc pracy oddala skargę.

Inne orzeczenia o symbolu:
6539 Inne o symbolu podstawowym 653
Inne orzeczenia z hasłem:
Inne
Inne orzeczenia sądu:
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi
Inne orzeczenia ze skargą na:
Dyrektor Wojewódzkiego Urzędu Pracy
Uzasadnienie strona 1/8

Dyrektor Wojewódzkiego Urzędu Pracy w Ł. zaskarżonym aktem z dnia [...] 2020 r. nr [...] odmówił zawarcia umowy o przyznanie świadczeń na rzecz ochrony miejsc pracy.

Z akt sprawy wynika, że A Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością Spółka komandytowa z siedzibą w Ł. - dalej: "Skarżąca" lub "Strona", złożyła do Wojewódzkiego Urzędu Pracy w Ł. wniosek o przyznanie świadczeń na rzecz ochrony miejsc pracy ze środków Funduszu Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych na dofinansowanie wynagrodzenia pracowników objętych przestojem ekonomicznym albo obniżonym wymiarem czasu pracy, w następstwie wystąpienia COVID-19 (Nr wniosku i umowy [...]). We wniosku wskazano, że środki mają zostać przyznane z tytułu obniżonego wymiaru czasu pracy dla 20 pracowników za okres 3 miesięcy.

W odpowiedzi na wniosek dnia 16 października 2020 roku Dyrektor Wojewódzkiego Urzędu Pracy w Ł. poinformował spółkę o odmowie zawarcia umowy o przyznanie świadczeń na rzecz ochrony miejsc pracy, wskazując, że skorzystała już ze wsparcia przewidzianego ustawą dot. COVID-19 poprzez zawarcie umowy na dofinansowanie wynagrodzeń dla pracowników objętych wnioskiem z Powiatowym Urzędem Pracy, co wyklucza możliwość przyznania świadczeń na podstawie art. 15g ustawy z dnia 2 marca 2020 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych (Dz. U. poz. 1842, z późn. zm.) - dalej: "ustawa COVID".

Strona wniosła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi skargę na powyższy akt, zarzucając organowi naruszenie art. 15g ust. 1, ust. 17 - 18 ustawy COVID w związku z art. 9 ust. 2 ustawy z dnia 11 października 2013 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z ochroną miejsc pracy (Dz.U. z 2019 r. poz. 669, z późn. zm.), poprzez odmowę zawarcia umowy o przyznanie świadczeń na rzecz ochrony miejsc pracy, podczas gdy skarżąca spełniła wymagane przepisami prawa przesłanki do przyznania świadczeń na rzecz ochrony miejsc pracy, o których mowa w art. 15g ustawy COVID. Mając na uwadze powyższe skarżąca wniosła o stwierdzenie bezskuteczności zaskarżonej czynności w całości oraz o uznanie obowiązku wypłaty przez organ na rzecz skarżącej świadczeń we właściwej kwocie i za właściwy okres, zgodnie z wnioskiem oraz o zasądzenie kosztów postępowania sądowego, w tym kosztów zastępstwa procesowego, wedle norm przepisanych.

Uzasadniając wniesioną skargę Strona wskazała, że przedmiotowym wnioskiem z dnia 1 lipca 2020 r., złożonym na podstawie art. 15zzb ust. 1 i ust. 4 ustawy COVID, wystąpiła o udzielenia dofinansowania za okres od lipca do września 2020 r. części kosztów wynagrodzeń pracowników oraz należnych od tych wynagrodzeń składek na ubezpieczenie społeczne w przypadku spadku obrotów gospodarczych w następstwie wystąpienia COVID-19, w związku wykazanym spadkiem obrotów gospodarczych w wysokości 47,49 %.

Skarżąca przytoczyła treść art. 15g ust. 18 ustawy COVID i stwierdziła, że przepis ten nie może jednak mieć zastosowania w okolicznościach niniejszej sprawy. Strona uznała, że z art. 15g i art. 15zzb ustawy COVID wynika, że nie ma przeszkód prawnych do łączenia obu instrumentów, z tym jednakże zastrzeżeniem, że dofinansowanie do wynagrodzeń z obydwu przepisów nie może dotyczyć tych samych pracowników w tym samym okresie. Wskazała, że takie stanowisko można znaleźć również w praktycznych opracowaniach dotyczących interpretacji wskazanych przepisów, np. w Lex autorstwa Pawła Ziółkowskiego "Czy pracodawca, który otrzymał dotację z FGŚP może się starać o dotację od starosty", bądź autorstwa Grzegorza Łyjaka "Na jakich zasadach pracodawca może ubiegać się o dofinansowanie od starosty, jeśli wcześniej przyznano mu dofinansowanie z FGŚP").

Strona 1/8
Inne orzeczenia o symbolu:
6539 Inne o symbolu podstawowym 653
Inne orzeczenia z hasłem:
Inne
Inne orzeczenia sądu:
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi
Inne orzeczenia ze skargą na:
Dyrektor Wojewódzkiego Urzędu Pracy