Podatki  i  inne świadczenia pieniężne, do  których   mają zastosowanie przepisy Ordynacji  podatkowej, oraz egzekucja t
Tezy

Należy odróżnić ewidencję, o której mowa w art. 27 ust. 1 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./ od ewidencji, o której mowa w art. 27 ust. 4 tej ustawy.

Pełna ewidencja, o której mowa w art. 27 ust. 4 jest związana przede wszystkim z wprowadzonym przez ustawę opodatkowaniem obrotu w danej fazie produkcji lub wymiany metodą fakturową. Ewidencja sprzedaży przewidziana w art. 27 ust. 1 ustawy służy precyzyjnemu ustaleniu momentu, w którym podatnik zwolniony podmiotowo przekracza próg kwoty sprzedaży i traci zwolnienie. Dlatego ustawodawca tej ewidencji postawił tylko jeden wymóg - musi w niej być ewidencjonowana sprzedaż na dany dzień, nie później jednak niż przed dokonaniem sprzedaży w dniu następnym. Również zatem nierzetelność ewidencji, o której mowa w art. 27 ust. 2 ustawy, należy oceniać z tego punktu widzenia.

Uzasadnienie strona 1/2

A.L. była w 1994 r. na podstawie art. 14 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./, podatnikiem zwolnionym z podatku od towarów i usług. Ponieważ 17.12.1994 r. przekroczyła kwotę sprzedaży uprawniającą do zwolnienia, wystąpiła do organu podatkowego na podstawie art. 14 ust. 3 ustawy o wyrażenie zgody na zmniejszenie należnego podatku od towarów i usług o podatek naliczony. Po przeprowadzeniu kontroli Urząd Skarbowy w P. stwierdził, że skarżąca do dnia utraty zwolnienia od podatku od towarów i usług nie prowadziła ewidencji, o której mowa w art. 27 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług. Prowadziła jedynie ewidencję zgodnie z par. 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 23 grudnia 1993 r. w sprawie zryczałtowanego podatku dochodowego od przychodów osób fizycznych /Dz.U. nr 132 poz. 635 ze zm./. Obie ewidencje nie są jednak tożsame, gdyż zgodnie z art. 27 ust. 1 podatniczka miała obowiązek prowadzić zapisy sprzedaży za dany dzień, a najpóźniej przed rozpoczęciem sprzedaży w dniu następnym, zaś par. 6 cytowanego rozporządzenia takiego obowiązku nie przewidywał.

Decyzją z 20.9.1995 r. Urząd Skarbowy w P. wymierzył A.L. podatek od towarów i usług za okres od stycznia do grudnia 1994 r. na podstawie art. 17 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług. W uzasadnieniu stwierdzono, że podatniczka prowadziła ewidencję sprzedaży do celów podatku zryczałtowanego, która nie spełnia wymogów ewidencji określonej w art. 27 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, i w związku z tym organ podatkowy zastosował sankcję przewidzianą w art. 27 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

W odwołaniu od tej decyzji skarżąca podniosła, że zarzuty dotyczące sposobu prowadzenia ewidencji są bezpodstawne, gdyż art. 27 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług stawia ewidencji tylko jeden wymóg, aby księgowano w niej sprzedaż na dany dzień, nie później jednak niż przed dokonaniem sprzedaży w dniu następnym. Skarżąca uważa, że ten wymóg spełniła.

Decyzją z 1.12.1995 r. Izba Skarbowa w P. utrzymała w mocy zaskarżoną decyzję. W uzasadnieniu stwierdzono, że ewidencja sprzedaży prowadzona przez podatniczkę nie spełniała wymogów zawartych w art. 27 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług. Izba Skarbowa zarzuciła również podatniczce, że nie zaksięgowała trzech rachunków uproszczonych za sprzedaż towarów danego dnia przed rozpoczęciem sprzedaży w dniu następnym. Izba Skarbowa uznała zatem, że były podstawy do zastosowania wobec podatniczki art. 27 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

Strona 1/2