Sprawa ze skargi na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Ł. w przedmiocie podatku od czynności cywilnoprawnych
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi Wydział I w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA P. Chmielecki, Sędzia NSA P. Kiss, Sędzia NSA B. Klimowicz (spr.), Protokolant J .Wegner, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 25 października 2005 roku sprawy ze skargi K. K. i Przedsiębiorstwo Produkcyjno - Handlowo - Usługowe A Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w L. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Ł. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie podatku od czynności cywilnoprawnych oddala skargę.

Uzasadnienie strona 1/5

Decyzją z dnia [...] Naczelnik Urzędu Skarbowego w R. określił PPHU A Spółce z ograniczoną odpowiedzialnością oraz K. K. - odpowiedzialnym solidarnie - wysokość zobowiązania podatkowego w podatku od czynności cywilnoprawnych w kwocie 400 złotych. Organ podatkowy ustalił, iż w dniu 2 marca 2004 roku została zawarta umowa pożyczki pomiędzy PPHU A Sp. z o.o. (pożyczkobiorcą) a K. K. (pożyczkodawcą) - wspólnikiem PPHU A Sp. z o.o., której przedmiotem była kwota 400.000 złotych. Od przedmiotowej umowy nie uiszczono podatku od czynności cywilnoprawnych. W deklaracji PCC-1 złożonej przez strony w dniu 21 kwietnia 2004 roku podatek nie został wykazany. Jako podstawę zwolnienia powołano art. 9 ust. 1 pkt 10 lit. g ustawy z dnia 9 września 2000 roku o podatku od czynności cywilnoprawnych (Dz.U. Nr 86, poz. 959 ze zm.). Zdaniem organu podatkowego pierwszej instancji zwolnienie określone w art. 9 ust. 1 pkt 10 lit. g ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych nie znajduje zastosowania w przypadku pożyczek udzielanych spółce przez jej wspólników. Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 2 i ust. 3 pkt 4 wskazanej ustawy podatkowi podlegają umowy spółki, dopłaty, pożyczki udzielane spółce przez wspólników. Przez umowę pożyczki zawartą w dniu 2 marca 2004 roku pomiędzy Spółką a jej wspólnikiem, w świetle obowiązującego do dnia 1 maja 2004 roku stanu prawnego - zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 2 i ust. 3 pkt 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, doszło do zmiany umowy Spółki w stosunku do której powstał obowiązek podatkowy w podatku od czynności cywilnoprawnych. W przepisach regulujących opodatkowanie umowy Spółki i jej zmian nie zawarto analogicznego zwolnienia od podatku, o którym mowa w art. 9 ust. 1 pkt 10 lit. g przedmiotowej ustawy.

W odwołaniu od powyższej decyzji pełnomocnik PPHU A Sp. z o.o. i K. K. zarzucił naruszenie art. 9 pkt 10 lit. g ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, poprzez jego błędną wykładnię i zastosowanie wykładni rozszerzającej, wykraczającej poza wykładnię gramatyczną oraz art. 1 ust. 3 pkt, polegające na błędnym przyjęciu, że pożyczki udzielone Spółce przez wspólników, nie są pożyczkami lecz zmianami umowy Spółki. Zdaniem strony skarżącej art. 9 pkt 10 lit. g ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych nie zawiera żadnych ograniczeń podmiotowych i kwotowych. Oznacza to, że obejmuje on wszelkie umowy pożyczki, niezależnie od charakteru podmiotów, które je zawierają i wysokości udzielonej pożyczki. Podniesiono również, iż w art. 1 ust. 3 wskazanej ustawy szczegółowo określono, co należy uważać za zmianę umowy spółki. Przypadki te określono w sposób wyczerpujący z uwzględnieniem poszczególnych kategorii spółek. Zatem inne zmiany umowy spółki, niewymienione we wskazanym przepisie, nie podlegają podatkowi od czynności cywilnoprawnych. Do opodatkowania umowy pożyczki nie ma znaczenia z jakiej przyczyny doszło do jej zawarcia. Umowa pożyczki nie jest czynnością prawną o charakterze kauzalnym, to znaczy jest oderwana od jakiejkolwiek przyczyny, która może, lecz nie musi zobowiązywać do określonych świadczeń.

Strona 1/5