Gmina nabywając mienie po zlikwidowanych jednostkach nie miała na celu wykorzystania go dla zaspokojenia potrzeb komunalnych, lecz dalszą jego odsprzedaż. Sprzedawane towary były częścią majątku Gminy, która tego mienia nie wykorzystywała w ramach prowadzonej działalności własnej o której mowa w art. 7 ust. 1 i art. 9 ust. 2 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminy /Dz.U. 1996 nr 13 poz. 74 ze zm./, lecz przeznaczyła je do dalszej sprzedaży.
Należy zatem uznać również, że brak było podstaw do zwolnienia od opodatkowania, przewidzianego w art. 7 ust. 1 pkt 5 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./. Organy podatkowe nie naruszyły więc granic swobodnej oceny dowodów /art. 80 Kpa/ uznając, że przyjęte przez Gminę działania miały cechy czynności określonych w przepisach art. 2 i art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług, w związku z czym po przekroczeniu kwoty, określonej w art. 14 ust. 1 pkt 1, cytowanej ustawy na Gminie ciążył obowiązek podatkowy w zakresie omawianego podatku.
Naczelny Sąd Administracyjny po rozpoznaniu sprawy ze skargi Gminy Z. na decyzję Izby Skarbowej w P.-T. z dnia 9 kwietnia 1997 r. (...) w przedmiocie podatku od towarów i usług za marzec 1995 roku - oddala skargę.
Urząd Skarbowy w B. po kolejnym rozpatrzeniu sprawy wymiaru dla Gminy Z. podatku od towarów i usług za miesiąc marzec 1995 r. /wcześniejsze decyzje zostały uchylone do ponownego rozpatrzenia w wyniku odwołań strony/ decyzją z dnia 13 lutego 1997 r. (...), wydaną z powołaniem się m.in. na przepisy art. 104 Kpa, art. 5 ust. 1 i 3 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych /t.j. Dz.U. 1993 nr 108 poz. 486 ze zm./ oraz art. 10 ust. 1 i 2, art. 27 ust. 2, ust. 5 i ust. 8 pkt 2 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./ określił dla Gminy Z. kwotę podatku od towarów i usług za miesiąc marzec 1995 r. w wysokości 637 zł. oraz ustalił dodatkowe zobowiązanie podatkowe w wysokości 182 zł.
Organ orzekający powołał się na ustalenia z przeprowadzonych w Gminie kontroli podatkowych, z których wynika, że Gmina Z. w 1994 r. osiągnęła przychody ze sprzedaży towarów i usług, podlegające opodatkowaniu na podstawie art. 2 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług w ogólnej wysokości blisko 3 mld. starych złotych i już w miesiącu czerwcu 1994 r. przekroczyła kwotę przychodu 1,2 mld zł., wolną od opodatkowania na podstawie art. 14 ust. 1 pkt 1 cytowanej ustawy.
Stwierdzono także, że Gmina Z. w latach 1994-1995 nie składała deklaracji w zakresie podatku od towarów i usług oraz nie wpłacała należnego zobowiązania podatkowego. W decyzji organu pierwszej instancji przedstawiono również w formie tabelarycznej wysokość osiągniętego przez Gminę w poszczególnych miesiącach 1995 r. przychodu z tytułu różnych czynności takich jak sprzedaż lokali mieszkalnych, wynajem samochodu Nysa, usługi ksero, sprzedaż mienia zlikwidowanej spółdzielni Pracy w M., czynsz dzierżawny, a także przedstawiono szczegółowe wyliczenie stwierdzonego uszczuplenia podatkowego.
W złożonym odwołaniu od powyższej decyzji Zarząd Miejski w Z. wnosząc o jej uchylenie i umorzenie postępowania podatkowego zarzucił naruszenie podstawowych zasad postępowania administracyjnego oraz naruszenie przepisów art. 5 ust. 1 pkt 1 i art. 7 ust. 1 pkt 5 ustawy o podatku od towarów i usług i art. 5 ustawy o zobowiązaniach podatkowych, a także brak ustosunkowania się do postawionych zarzutów w dotychczasowym postępowaniu. W zakresie zarzutu naruszenia zasad postępowania administracyjnego strona skarżąca powołała się na okoliczność, iż w czasie, gdy trwało postępowanie w tej sprawie przed Izbą Skarbową w P.-T., zakończone wydaniem decyzji z dnia 21 stycznia 1997 r. równocześnie trwało postępowanie prowadzone w tej samej sprawie przez Urząd Skarbowy w B., którego pracownicy w dniach 2 i 3 stycznia 1997 r. przeprowadzili w Urzędzie Gminy kontrolę, w wyniku której wydano zaskarżoną decyzję.