Jak wskazał Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 11 lutego 2015 r. w sprawie I FSK 2058/13 (Lex nr 1677015) z przepisu art. 87 ust. 2 ustawy o VAT wynika, że warunkiem, od którego uzależniona jest możliwość przedłużenia terminu zwrotu VAT jest "wymóg dodatkowego zweryfikowania" zasadności zwrotu podatku VAT. Przy czym organ podatkowy podejmując decyzję, o tym czy zasadność zwrotu podatku rzeczywiście wymaga dodatkowego zweryfikowania w ramach jednej z procedur wskazanych w art. 87 ust. 2 ustawy o VAT, musi opierać się na odpowiednich przesłankach wynikających ze stanu faktycznego danej sprawy. Muszą zatem wystąpić okoliczności, które wskazują, że istnieje potrzeba dodatkowej weryfikacji rozliczenia podatnika (zasadności zwrotu). Nie chodzi jednak przy tym o przesłanki, które mają charakter konkretnych dowodów świadczących o nieprawidłowościach w rozliczeniu, czy konkretnych zarzutów, które można postawić podatnikowi. Na tym etapie postępowania, organ decyduje bowiem wyłącznie o konieczności dalszego badania zasadności zwrotu, a nie o samej zasadności zwrotu. Nie chodzi więc o wykazanie, że zwrot jest niezasadny ani o wykazanie, że istnieją dowody przemawiające za niezasadnością zwrotu. Chodzi natomiast o wykazanie, że istnieją okoliczności przemawiające za potrzebą dodatkowej weryfikacji zasadności zwrotu podatku.
Nie można więc podzielić poglądu strony skarżącej, że organ był zobowiązany do wskazania na tym etapie postępowania merytorycznych powodów odmowy dokonania zwrotu podatku VAT. Okoliczności przemawiające za potrzebą dodatkowej weryfikacji zwrotu podatku powinny istnieć w chwili wydania postanowienia o przedłużeniu terminu zwrotu podatku.
Uzasadnienie zaskarżonego postanowienia jest rzeczywiście dosyć lakoniczne, jednak organ wskazał na istniejące wątpliwości co do zasadności żądanego zwrotu. Naczelnik Urzędu Skarbowego Ł.-P. wystąpił do organów administracji podatkowej kilku państw o weryfikację zawieranych przez stronę transakcji WNT i WDT. Organ podatkowy trafnie wskazał, że udzielone odpowiedzi nie pozwalają na jednoznaczną ocenę, czy wykazany w deklaracji VAT-7 zwrot podatku jest zasadny. Zebrany w sprawie materiał dowodowy uzasadnia wątpliwości, co do rzeczywistego przebiegu transakcji wewnątrzwspólnotowych (nabycia i dostawy towarów), jak i przemieszczania towarów. W badanym okresie spółka dokonywała transakcji wewnątrzwspólnotowych na znaczne kwoty wobec podmiotów w różnych krajach. Nawet wątpliwości co do rzetelności transakcji w stosunku do jednego z podmiotów, jeżeli mają wpływ na powstanie nadwyżki podatku naliczonego nad podatkiem należnym uzasadniają przedłużenie terminu do dokonania zwrotu żądanej kwoty podatku.
Zaskarżone postanowienie nie narusza art. 87 ust. 2 ustawy o VAT, gdyż organ wskazał na istnienie wątpliwości co do zasadności żądanego zwrotu podatku i konieczność dalszej weryfikacji zawieranych transakcji wewnątrzwspólnotowych. Niezasadne są też zarzuty naruszenia podniesionych w skardze przepisów ustawy Ordynacja podatkowa, gdyż na tym etapie postępowania organ nie był zobowiązany do merytorycznego rozstrzygania o zasadności zwrotu podatku. Trzeba zgodzić się ze stroną skarżącą, że odpowiedź na skargę nie może zastępować uzasadnienia postanowienia, jednak w zaskarżonym akcie w sposób dostateczny wskazano na wątpliwości przemawiające za potrzebą dodatkowej weryfikacji zwrotu podatku.
Z powyższych przyczyn, wobec braku uzasadnionych podstaw skargi, z mocy art. 151 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jedn. Dz. U. z 2012 r., poz. 270) należało orzec jak w sentencji wyroku.
ak