1. Zgodnie z art. 47 ust. 1 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych /t.j. Dz.U. 1993 nr 108 poz. 486 ze zm./ wspólnicy spółki cywilnej ponoszą solidarną i pełną odpowiedzialność za wszystkie zobowiązania podatkowe spółki /również po jej likwidacji/ i niewątpliwie mają interes prawny w udziale w podatkowym postępowaniu wymiarowym, dotyczącym określenia wysokości podatku dla spółki.
2. Doręczenie decyzji dotyczącej wymiaru podatku od towarów i usług, związanego z działalnością gospodarczą spółki cywilnej jej byłym wspólnikom nie może zostać uznane za skierowanie do osoby nie będącej stroną w sprawie, a także za bezpodstawne lub dokonane z rażącym naruszeniem prawa.
3. Odmówienie wiarygodności przedstawionych przez stronę dokumentów z uwagi na ich, zdaniem organu, niekompletność lub sporządzenie w języku obcym nie powinno nastąpić bez uprzedniego wezwania strony do ich uzupełnienia lub przedłożenia uwierzytelnionego tłumaczenia na język polski.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Skarga w zakresie żądania uchylenia zaskarżonej decyzji organu drugiej instancji zasługuje na uwzględnienie, natomiast Sąd nie podzielił zasadności zarzutu i żądania dotyczącego stwierdzenia nieważności tej decyzji, albowiem brak jest dostatecznych podstaw do uznania, że zaistniały wystarczające przesłanki, określone w art. 156 par. 1 Kpa, a zwłaszcza w wskazanym punkcie 4 tego przepisu. Doręczenie zaskarżonej decyzji dotyczącej wymiaru podatku od towarów i usług za maj 1994 roku, związanego z działalnością gospodarczą spółki cywilnej jej byłym wspólnikom nie może zostać uznane za skierowanie do osoby nie będącej stroną w sprawie, a także za bezpodstawne lub dokonane z rażącym naruszeniem prawa. Należy zwrócić uwagę, że zgodnie z art. 47 ust. 1 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych /t.j. Dz.U. 1993 nr 108 poz. 486 ze zm./ wspólnicy spółki cywilnej ponoszą solidarną i pełną odpowiedzialność za wszystkie zobowiązania podatkowe spółki /również po jej likwidacji/ i niewątpliwie mają interes prawny w udziale w podatkowym postępowaniu wymiarowym, dotyczącym określenia wysokości podatku dla spółki. Ponadto należy wskazać, że stwierdzenie nieważności zaskarżonej decyzji Izby Skarbowej w całości /a tylko w takiej formie byłoby w rozpoznawanej sprawie możliwe stwierdzenie nieważności/ spowodowałoby, iż w mocy pozostałaby wadliwa i bardziej niekorzystna dla skarżących decyzja wymiarowa Urzędu Skarbowego.
Uwzględniając żądanie skargi w zakresie uchylenia zaskarżonej decyzji Sąd w zasadzie podzielił wszystkie podniesione zarzuty dotyczące naruszenia przez organ orzekający prawa, mającego istotny wpływ na wynik sprawy. Przede wszystkim należy zgodzić się z zarzutem, że Izba Skarbowa rozpoznając ponownie sprawę nie zastosowała się w pełni do oceny prawnej i zaleceń, zawartych w wyroku co stanowi naruszenie art. 30 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./.
Z wyrażonego w powyższym wyroku poglądu prawnego, wiążącego przy ponownym rozpoznaniu sprawy zarówno Sąd jak i organ orzekający wynika, że ograniczenie się organu orzekającego przy ustalaniu faktu świadczenia przedmiotowej usługi eksportowej przewozu koni jedynie do rozważenia treści listów przewozowych w brzmieniu pierwotnym z pominięciem szeregu innych przedstawionych w sprawie dowodów nastąpiło z naruszeniem przepisów art. 7, art. 77 par. 1, art. 80, art. 107 par. 3 Kpa, a także par. 5 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 12 maja 1993 r. w sprawie opodatkowania podatkiem od towarów i usług eksportu i importu niektórych usług /Dz.U. nr 39 poz. 175 ze zm./. Powyższe uchybienie organu orzekającego wystąpiło również przy wydaniu obecnie zaskarżonej decyzji. Opierając się wyłącznie na treści międzynarodowych listów przewozowych w brzmieniu pierwotnym organ nie rozważył i nie ustosunkował się do podnoszonego przez stronę skarżącą od początku postępowania faktu dokonania zmiany treści tych listów przez wpisanie do nich jako wykonawcy usługi spółki cywilnej, zamiast poprzednio wskazanej spółki z o.o. Przy dokonywaniu oceny zebranego materiału dowodowego zostały pominięte dokumenty świadczące o wykorzystaniu do podmiotowych usług transportowych /przewóz koni z Polski do Francji/ środka przewozowego, będącego własnością i w użytkowaniu spółki cywilnej, który to środek przewozowy /samochód ciężarowy z przyczepą/ był specjalnie przystosowany do przewozu koni. Nie można również w pełni zgodzić się z dokonaną przez organ orzekający oceną dokumentów odpraw celnych, a także w zakresie odmowy wiarygodności innych przedłożonych dokumentów. Należy stwierdzić, że zgodnie z powołanym wyżej par. 5 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 12 maja 1993 r. dokumentami stanowiącymi dowód świadczenia transportowych usług eksportowych są nie tylko listy przewozowe, ale także inne dokumenty, z których jednoznacznie wynika, iż przewóz międzynarodowy został wykonany. Stąd też podstawowe znaczenie w rozpoznawanej sprawie powinno mieć ustalenie, czy przedmiotowa usługa eksportowa została faktycznie wykonana przez spółkę cywilną, czy też w ogóle nie była świadczona lub została wykonana przez inny podmiot gospodarczy. Organ orzekający odmawiając uznania świadczenia usługi przez spółkę cywilną nie negował faktu wykonania tego rodzaju usługi eksportowej, ani też nie wskazał innego wykonawcy tej usługi, które to okoliczności są możliwe do sprawdzenia.
Wykonanie przez spółkę cywilną przedmiotowych usług eksportowych należy ocenić w oparciu o wszystkie dowody zebrane w sprawie. Odmówienie wiarygodności przedstawionych przez stronę dokumentów z uwagi na ich zdaniem organu niekompletność lub sporządzenie w języku obcym nie powinno nastąpić bez uprzedniego wezwania strony do ich uzupełnienia lub przedłożenia uwierzytelnionego tłumaczenia na język polski.
Z tych wszystkich względów na podstawie art. 22 ust. 1 pkt 1 i ust. 2 pkt 1 i 3 oraz art. 55 ust. 1 powołanej wyżej ustawy o Naczelnym Sądzie Administracyjnym należało orzec jak w zaskarżonym wyroku.