Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi - Wydział I w składzie następującym: Przewodnicząca: Sędzia WSA Cezary Koziński Sędziowie: Sędzia WSA Ewa Cisowska-Sakrajda Asesor WSA Grzegorz Potiopa (spr.) po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 12 października 2022 r. sprawy ze skargi A. R. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Piotrkowie Trybunalskim z dnia 29 kwietnia 2022 r. nr KO.400.138.2022 w przedmiocie odmowy uchylenia decyzji ostatecznej w sprawie ustalenia wysokości zobowiązania podatkowego w podatku od nieruchomości za miesiące wrzesień - grudzień 2018 roku oddala skargę.
Prezydent Miasta Tomaszowa Mazowieckiego (dalej: organ I instancji") decyzją z dnia 29 października 2018 r. ustalił A. R (dalej: "skarżący) i A R 1. wysokość zobowiązania podatkowego w podatku od nieruchomości za miesiące wrzesień - grudzień 2018 roku w kwocie 7.738,00 zł z nieruchomości położonej w T. przy ul. [...] (bez numerów).
Od decyzji nie wniesiono odwołania w związku z czym stała się ona ostateczna.
W dniu 29 marca 2021 r. skarżący złożył wniosek o wznowienie postępowania podatkowego dotyczącego ww. nieruchomości na podstawie art. 240 § 1 pkt 8 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tj. Dz. U. 2021 r., poz. 1540 ze zm., dalej jako: O.p.). W uzasadnieniu wniosku powołano wyrok Trybunału Konstytucyjnego z dnia 24 lutego 2021 r., sygn. akt SK 39/19, w którym Trybunał orzekł, że "Art. 1a ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (Dz. U. z 2019 r. poz. 1170) rozumiany w ten sposób, że o związaniu gruntu, budynku lub budowli z prowadzeniem działalności gospodarczej decyduje wyłącznie posiadanie gruntu, budynku lub budowli przez przedsiębiorcę lub inny podmiot prowadzący działalność gospodarczą, jest niezgodny z art. 64 ust. 1 w związku żart. 31 ust. 3 i art. 84 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej". Skarżący wskazał, że opodatkowana nieruchomość nie jest związana z prowadzeniem działalności gospodarczej i domagał się uchylenia decyzji wymiarowej oraz ustalenia podatku od nieruchomości w oparciu o stawki: 1) dla gruntów, jak dla gruntów pozostałych w rozumieniu przepisu art. 5 ust. 1 pkt 2 lit. c. ustawy u.p.o.l.; 2) dla budynków, jak dla budynków pozostałych w rozumieniu przepisu art. 5 ust. 1 pkt 2 lit. e. u.p.o.l. Skarżący wniósł też o zwrot różnicy podatku od nieruchomości za ww. lata między podatkiem zapłaconym a podatkiem obliczonym w sposób wskazany we wniosku.
Postanowieniem z dnia 6 maja 2021 r. organ I instancji wznowił postępowanie zakończone ostateczną decyzją z 29 października 2018 r., a następnie decyzją z dnia 24 listopada 2021 r. odmówił uchylenia decyzji ostatecznej z dnia z 29 października 2018 r.
Zaskarżoną decyzją z dnia 29 kwietnia 2022 r. Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Piotrkowie Trybunalskim (dalej jako: "SKO", "organ odwoławczy") utrzymało w mocy ww. decyzję organu I instancji. W uzasadnieniu organ wyjaśnił, że w rozpatrywanej sprawie nie zachodzi przesłanka z art. 240 § 1 pkt 8 O.p. Organ odwoławczy nie zgodził się ze stwierdzeniem zawartym we wniosku o wznowienie postępowania podatkowego dotyczącego decyzji za miesiące wrzesień-grudzień 2018 r., że grunty działek nr ewid. [...] oraz [...] o łącznej powierzchni 26.683,00 m2 (18.656,00 m2 + 8.027,00 m2) położonych przy ul. [...] (bez numerów) w T., nie były związane z działalnością gospodarczą wnioskodawcy.
Zdaniem SKO nie można uznać za wiarygodne twierdzeń zawartych we wniosku o wznowienie postępowania podatkowego, że skarżący - osoba z dużym stażem prowadzenia działalności gospodarczej (według Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej data rozpoczęcia wykonywania działalności gospodarczej to 19 lutego 2007 r.) - wprowadził, wraz ze swoimi wspólnikami, do Spółki Cywilnej A. w postaci aportu nieruchomości gruntowe (wraz z budynkiem, który na przestrzeni badanego okresu był amortyzowany) w sposób nieprzemyślany i niemający na celu wykorzystanie tych nieruchomości w działalności gospodarczej. SKO nie zgodziło się zatem ze stanowiskiem wnioskodawcy zaprezentowanym w toku prowadzonego postępowania przed organem podatkowym I instancji, że przedmiotowa nieruchomość gruntowa nie była związana z prowadzoną działalnością gospodarczą przez Spółkę Cywilną A.. Organ odwoławczy podkreślił, że nieruchomości znajdujące się przy ul. [...] (bez numerów) oraz przy ul. [...] w T. znajdują się obok siebie i tworzą całość przedsiębiorstwa należącego do właścicieli Spółki Cywilnej A.. Skarżący nie przedstawił żadnego dowodu, który potwierdzałby stanowisko o wykorzystywaniu nieruchomości na cele "prywatne". Nie mogą bowiem stanowić takiego dowodu kserokopie zdjęć, załączone do złożonego odwołania, przedstawiające bliżej niezidentyfikowane obiekty z dachem, ścianami i zniszczonym podłożem.