Sprawa ze skargi na decyzję SKO w S. w przedmiocie określenia wysokości zobowiązania podatkowego w opłacie targowej za okres od [...] do [...]
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi Wydział I w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Paweł Janicki (spr.) Sędziowie Sędzia NSA Teresa Porczyńska Sędzia WSA Paweł Kowalski Protokolant Asystent sędziego Paweł Pijewski po rozpoznaniu w Łodzi na rozprawie w dniu 6 listopada 2009 r. przy udziale --- sprawy ze skargi E.Ł. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w S. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie określenia wysokości zobowiązania podatkowego w opłacie targowej za okres od [...] do [...] oddala skargę.

Uzasadnienie strona 1/3

E.Ł. prowadziła działalność handlową (sprzedaż warzyw i owoców) w S. przy ul. [...] na placu przed marketem [...] przez 15 dni września 2008 r. i 20 dni października 2008 r.

Decyzją z dnia [...] Prezydent Miasta S. ustalił wysokość zobowiązania podatkowego strony w opłacie targowej za ten okres w kwocie 417,50 zł. Powołując się na art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (tekst jednolity Dz.U. z 2006 r. nr 121, poz. 844 ze zmianami) organ pierwszej instancji wskazał, że targowiskami są wszelkie miejsca, w których prowadzony jest handel i to niezależnie od tego czyją własnością jest teren targowiska, a także od tego czy handel prowadzony jest w wyznaczonym do tego celu miejscu, czy też poza nim. Opłatę targową pobiera się również niezależnie od należności za korzystanie z urządzeń targowych oraz inne usługi świadczone przez prowadzącego targowisko (art. 15 ust. 3 ww. ustawy). Wysokość dziennych stawek opłaty organ ustalił zgodnie z § 1 ust. 1 pkt 7 Uchwały nr [...] Rady Miejskiej w S. z dnia [...] w sprawie określenia wysokości dziennych stawek opłaty targowej oraz określenia sposobu jej poboru.

W odwołaniu od tej decyzji podatniczka podniosła m.in., że prowadziła handel na terenie należącym do P.G., któremu płaciła z tego tytułu czynsz dzierżawny. Nakładanie dodatkowo obowiązku uiszczania opłaty targowej stanowiło dla niej (jako rolnika sprzedającego własne produkty) zbyt duże obciążenie finansowe.

Decyzją z dnia [...] Samorządowe Kolegium Odwoławcze w S. utrzymało w mocy rozstrzygnięcie organu pierwszej instancji. W uzasadnieniu organ odwoławczy podzielił przede wszystkim tezę, iż teren, na którym podatniczka prowadziła swoją działalność, był targowiskiem w rozumieniu art. 15 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych. Dlatego organ pierwszej instancji słusznie uznał, że handel na takim terenie podlegał opłacie targowej. Organ drugiej instancji wskazał ponadto, że teren targowiska stanowił własność Gminy Miasto S. i został jedynie oddany w dzierżawę osobie fizycznej (P.G.). Podkreślił jednocześnie, że dla powstania obowiązku uiszczenia opłaty targowej nie miało znaczenia kto był właścicielem targowiska. Nie miało też znaczenia, że podatniczka uiszczała ponadto czynsz dzierżawny na podstawie umowy cywilnej. Opłatę targową była bowiem pobierana niezależnie od należności za korzystanie urządzeń targowych oraz za inne usługi świadczone przez prowadzącego targowisko.

W skardze złożonej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi podatniczka wniosła o uchylenie decyzji Samorządowego Kolegium Odwoławczego oraz decyzji organu pierwszej instancji, podnosząc zarzuty naruszenia przepisów prawa materialnego, w tym art. 15 ust. 1-3 oraz art. 19 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych oraz przepisów postępowania, w tym art. 120 oraz art. 122 Ordynacji podatkowej. W uzasadnieniu strona skarżąca przede wszystkim nie zgodziła się z twierdzeniem organów podatkowych, iż teren, na którym prowadziła swoją działalność gospodarczą, był targowiskiem. Zdaniem strony do ustalenia znaczenia pojęcia "targowisko" konieczne było odwołanie się do jego słownikowej definicji, a także do postanowień dekretu z dnia 2 sierpnia 1951 r. o targach i targowiskach (Dz.U. nr 41, poz. 312), i do rozumienia tego pojęcia w orzecznictwie (wyrok NSA z dnia 17 stycznia 1992 r., sygn. akt SAWr/1428/91). W konsekwencji, zdaniem strony skarżącej, za targowisko można było uznać takie miejsce, którego lokalizacja została ustalona przez gminę, które posiadało regulamin nadany przez gminę oraz było zarządzane przez gminę lub inny podmiot gospodarczy na podstawie zezwolenia udzielonego przez gminę. Takiego charakteru nie miało miejsce, w którym podatniczka prowadziła swoją działalność. Ponadto strona skarżąca wskazała, że pojęcie "targowisko" wiąże się z miejscem gdzie odbywają się targi, cechą zaś targów jest to, że nie trwają one we wszystkie dni tygodnia, przez cały rok, lecz tylko w wyznaczone dni. Także zatem z tego punktu widzenia jej działalność, prowadzona stale, przez cały rok, nie mogła zostać uznana za handel na targowisku. Podatniczka wskazała ponadto, że miejsce, które zajmowała, stanowiło jej miejsce pracy, że zarejestrowała działalność gospodarczą, odprowadzała podatek, składki ZUS, składki na ubezpieczenie zdrowotne, a także miesięczną opłatę za korzystanie z terenu. Podniosła również, że w innych miejscach handlowych w mieście opłata targowa nie była w ogóle pobierana.

Strona 1/3