Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi - Wydział I w składzie następującym: Przewodnicząca: Sędzia WSA Bożena Kasprzak Sędziowie: Sędzia WSA Cezary Koziński Sędzia WSA Agnieszka Krawczyk (spr.) po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w trybie uproszczonym w dniu 12 stycznia 2021 r. sprawy ze skargi A z siedzibą w R. na interpretację indywidualną Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 21 lipca 2020 r. znak: 0113-KDIPT1-1.4012.367.2020.2.WL UNP: 1033796 w przedmiocie podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług sprzedaży nieruchomości niezabudowanej 1. uchyla zaskarżoną interpretację; 2. zasądza od Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej na rzecz strony skarżącej A z siedzibą w R. kwotę 200 (dwieście) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania. A.B.
Wnioskiem z dnia 15 maja 2020 r. (uzupełnionym pismem z 25 czerwca 2020 r.) A Bank Spółdzielczy z siedzibą w R. (dalej: "strona skarżąca", "bank") zwrócił się do Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej (dalej: "DKIS, organ) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT sprzedaży nieruchomości niezabudowanej. Opisując zdarzenie przyszłe strona skarżąca wskazała, że prowadzi działalność na podstawie przepisów ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Prawo bankowe i wykonuje czynności bankowe, w tym udziela kredytów. W dniu 14 sierpnia 2008 roku strona skarżąca zawarła z dwoma kredytobiorcami umowę kredytu, w wykonaniu której Bank oddał do dyspozycji kredytobiorców na czas oznaczony w umowie kwotę środków pieniężnych z przeznaczeniem na ustalony cel. Kredytobiorcy byli współwłaścicielami po ½ niezabudowanej nieruchomości i jako zabezpieczenie spłaty kredytu ustanowiono hipoteki obciążające przysługującą każdemu z kredytobiorców część ułamkową nieruchomości - działka gruntu oznaczona numerem geodezyjnym 2/4, położona w obrębie 1 B., w gminie T. Kredytobiorcy nie wykonali umowy kredytu i nie zwrócili bankowi kwoty wykorzystanego kredytu wraz z odsetkami. Bank uzyskał przeciwko kredytobiorcom tytuły wykonawcze, jednakże wszczęta egzekucja z ww. nieruchomości okazała się bezskuteczna. Sąd w dniu 24 września 2018 roku przysądził na rzecz banku, jako wierzyciela hipotecznego, prawo własności nieruchomości na podstawie 984 § 1 i § 2 ustawy z dnia 17 listopada 1964 r. Kodeks postępowania cywilnego (tekst jednolity, Dz. U. z 2019 r., poz. 1460 z późn. zm.). W związku z powyższym Bankowi nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Nabycie nieruchomości nie było czynnością opodatkowaną i z tytułu tej czynności komornik nie wystawił faktury. Bank przejął nieruchomość z zamiarem jej sprzedaży i w ten sposób ją wykorzystuje, w celu zaspokojenia roszczeń z tytułu zawartej umowy kredytu, wyłącznie na cel działalności zwolnionej od podatku od towarów i usług (art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o VAT). Przedmiotowa nieruchomość jest terenem budowlanym w rozumieniu art. 2 pkt 33 ustawy o VAT i jej dostawa nie podpada pod zwolnienie przewidziane art. 43 ust. 1 pkt 9 tej ustawy. Kwalifikacja nieruchomości jako terenu budowlanego wynika z Miejscowego Planu Zagospodarowania Przestrzennego Gminy T. zatwierdzonego Uchwałą Nr XVIII/116/2004 z dnia 18 czerwca 2004 roku. Działka znajduje się w jednostce planistycznej 1 MN, ML - w terenach pod zabudowę mieszkaniową jednorodzinną oraz pod zabudowę letniskową. Bank jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług.