Sprawa ze skargi na decyzję SKO w P. w przedmiocie ustalenia wymiaru łącznego zobowiązania pieniężnego za 2017 rok
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi - Wydział I w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Tomasz Adamczyk (spr.) Sędziowie: Sędzia NSA Paweł Janicki Sędzia WSA Joanna Tarno Protokolant: Specjalista Dorota Choińska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 2 sierpnia 2018 r. sprawy ze skargi A. W. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w P. z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie ustalenia wymiaru łącznego zobowiązania pieniężnego za 2017 rok oddala skargę.

Uzasadnienie strona 1/6

Zaskarżoną decyzją z dnia [...] r. Samorządowe Kolegium Odwoławcze w P. utrzymało w mocy decyzję Wójta Gminy R. z dnia [...] r. w sprawie ustalenia A. W. i D. W. wymiaru łącznego zobowiązania pieniężnego na rok 2017 w kwocie 12.062,00 zł.

W uzasadnianiu powyższej decyzji przedstawiono dotychczasowy przebieg postępowania.

Organ podatkowy I instancji ustalił A. W. i D. W. łączne zobowiązanie pieniężne na rok 2017 w kwocie 12.062,00 zł, przyjmując do opodatkowania nieruchomość położoną w miejscowości R. [...], obręb [...] działki nr 2473 i 2476, tj.:

1) podatkiem od nieruchomości:

- pozostałe budynki o powierzchni użytkowej 1.140,93 m , stawka podatku 7,62 zł/m2, podatek w kwocie 8,693,89 zł,

- grunty pozostałe o powierzchni 6.988,00 m2, stawka podatku 0,47 zł/m2, podatek w kwocie 3.284,36 zł;

2) podatkiem leśnym - lasy o pow. ogółem 2,5502 ha, podstawa opodatkowania 2,0000 ha, stawka podatku 42,0222 zł, podatek w kwocie 84,04 zł.

W uzasadnieniu decyzji stwierdzono, iż Wójt Gminy R. w dniu [...] r. wszczął postępowanie w sprawie ustalenia wymiaru podatku od nieruchomości i podatku leśnego, tzw. łącznego zobowiązania pieniężnego za 2017 r. dla nieruchomości położonej w miejscowości K., tj. działki nr 2473 i 2476 obręb R.. W dalszej części uzasadnienia organ wskazał, że postępowanie podatkowe w sprawie ustalenia wymiaru podatku od nieruchomości i podatku leśnego za 2016 r. zakończyło się wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego Łodzi (sygn. akt I SA/Łd 663/17 z dnia 17.10.2017 r.), którym Sąd oddalił skargę podatniczki. Organ wskazał, iż do czasu wydania decyzji nie przedstawiono żadnych dokumentów, które miałyby wpływ na wysokość należności podatkowych. W związku z powyższym ustalono wymiar podatku od nieruchomości i podatku leśnego, tzw. łącznego zobowiązania pieniężnego za 2017 r. na podstawie ustaleń poczynionych przy wydaniu decyzji wymiarowych za okresy poprzedzające. Wysokość podatku ustalono również na podstawie danych z ewidencji gruntów.

Od decyzji organu I instancja skarżąca wniosła odwołanie. Wykazała, iż jako współwłaścicielka zabudowanej nieruchomości w miejscowości K. (działki nr 2473 i 2476 w obrębie [...], gm. R.) nie jest podatniczką podatku od nieruchomości, bowiem przedmiotowa nieruchomość znajduje się w posiadaniu samoistnym drugiego ze współwłaścicieli, tj. D. W. (były mąż).

Samorządowe Kolegium Odwoławcze powołując się na art. 2 ust. 1 pkt 1 i 2, art. 3 ust. 1 pkt 1, art. 3 ust. 4, art. 4 ust. 1 pkt 1 i 2, art. 6 ust. 1, art. 6 ust. 6 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (Dz. U. z 2017 r., poz. 1785 ze zm., dalej w skrócie "u.p.o.l.") oraz art. 1 ust. 1, art. 1 ust. 2 u.p.l., art. 2 ust. 3 pkt 1, art. 7 ust. 1 pkt 1, art. 6 ust. 2, art. 6a ust. 1 i 2 ustawy z dnia 30 października 2002 r. o podatku leśnym (Dz. U. z 2017 r., poz. 1821, dalej w skrócie "u.p.l.") oraz art. 21 ust. 1 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. Prawo geodezyjne i kartograficzne (Dz. U. z 2017 r., poz. 2101 ze zm.) podkreśliło, że kwestia na kim ciąży obowiązek podatkowy w podatku od nieruchomości od zabudowanej nieruchomości (działki nr 2473 i nr 2476 obręb R.) była już przedmiotem rozważań WSA w Łodzi, który wyrokiem z dnia 27 września 2016 r. sygn. akt I SA/Łd 631/16 oddalił skargę A. W. na decyzję Kolegium Odwoławczego w przedmiocie ustalenia podatku od nieruchomości za 2015 r. Ponadto kwestia ustalenia łącznego zobowiązania podatkowego za 2016 r., w tym samym stanie faktycznym, była również oceniana przez WSA w Łodzi. Wyrokiem sygn. akt I SA/Łd 663/17 z dnia 17 października 2017 r. Sąd oddalił skargę A. W..

Strona 1/6