Podatki  i  inne świadczenia pieniężne, do  których   mają zastosowanie przepisy Ordynacji  podatkowej, oraz egzekucja t
Tezy

Złożenie zarzutów w związku z rozłożeniem zaległości podatkowej na raty powinno skutkować zawieszeniem postępowania egzekucyjnego - art. 56 ustawy egzekucyjnej, a nie jego umorzeniem. Należy tu podnieść, że zawieszenie postępowania nie świadczy o tym, iż jego wcześniejsze wszczęcie było nieuzasadnione. Nie ma zatem podstaw do obciążania kosztami egzekucyjnymi organu egzekucyjnego.

Uzasadnienie

Postanowieniem z dnia 29 stycznia 1998 r. (...) Izba Skarbowa w P. po rozpatrzeniu zażalenia Przedsiębiorstwa Produkcyjno-Handlowego "E." spółki JV z o.o. w P. na postanowienie Urzędu Skarbowego w P. (...) z dnia 11 grudnia 1997 r. oddalające zarzuty w sprawie prowadzenia postępowania egzekucyjnego i odmawiające umorzenia tego postępowania, utrzymała zaskarżone postanowienie w mocy.

Urząd Skarbowy wszczął postępowanie egzekucyjne na podstawie tytułu wykonawczego (...) z dnia 12 listopada 1997 r., w związku z nieuregulowaniem przez podatnika zobowiązania w podatku dochodowym od osób prawnych za 1994 r. Środkiem egzekucyjnym było zajęcie rachunku bankowego na kwotę 83.905,60 zł. Zawiadomienie o zajęciu rachunku bankowego skierowane do banku w dniu 19 grudnia 1997 r. doręczone zostało w dniu 21 listopada 1997 r. Dłużnikowi przesłano, zgodnie z art. 80 par. 1 pkt 2 ustawy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji, odpisy tytułu wykonawczego i zawiadomienia skierowanego do banku w dniu 20 listopada 1997 r. Ich odbiór dłużnik potwierdził w dniu 24 listopada 1997 r. W dniu 24 listopada 1997 r. Urząd Skarbowy wydał decyzję (...) o rozłożeniu zaległości podatkowej na 12 rat. W związku z tą decyzją dłużnik złożył zarzuty w sprawie prowadzenia postępowania egzekucyjnego i wniósł o umorzenie tego postępowania oraz o zwrot ściągniętych kosztów egzekucyjnych.

Izba Skarbowa podzieliła stanowisko Urzędu Skarbowego podnosząc, że dla skutku zajęcia rachunku bankowego istotna jest data doręczenia zawiadomienia o zajęciu wierzytelności do banku, to jest 21 listopada 1997 r., a nie data doręczenia dłużnikowi tego zawiadomienia, to jest 24 listopada 1997 r. W momencie skierowania tytułu wykonawczego do banku zaległość podatkowa wynikająca z tytułu wykonawczego istniała. W tym momencie powstały także koszty egzekucyjne.

W skardze na powyższe postanowienie skarżący wniósł o jego uchylenie, podnosząc, że pomimo wniosku z dnia 7 listopada 1997 r. o rozłożenie na raty jego zobowiązania Urząd Skarbowy wystawił tytuł wykonawczy i wszczął postępowanie egzekucyjne oraz pobrał z rachunku bankowego skarżącego kwotę 12.143,82 zł. Zdaniem skarżącego brak było podstaw do wszczęcia postępowania egzekucyjnego przed rozpoznaniem wniosku o rozłożenie zobowiązania na raty, bowiem uwzględnienie wniosku skutkowałoby zawieszeniem postępowania zgodnie z art. 56 par. 1 pkt 1 ustawy. Skarżący twierdzi, że nie powinien ponosić kosztów wadliwie wszczętego postępowania egzekucyjnego.

W odpowiedzi na skargę Izba Skarbowa wniosła o jej oddalenie, podtrzymując stanowisko przedstawione w zaskarżonym postanowieniu.

Rozpoznając sprawę Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje.

Zgodnie z art. 61 par. 3 Kpa mającym zastosowanie w postępowaniu egzekucyjnym na mocy art. 18 ustawy z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji /t.j. Dz.U. 1991 nr 36 poz. 161 ze zm./, datą wszczęcia postępowania na żądanie strony jest dzień doręczenia żądania organowi egzekucyjnemu. Stroną postępowania egzekucyjnego i organem egzekucyjnym jest w tej sprawie Urząd Skarbowy w P. Należy zatem podzielić stanowisko organów podatkowych, że postępowanie egzekucyjne wszczęte zostało z chwilą doręczenia do banku zawiadomienia o zajęciu wierzytelności pieniężnej zobowiązanego. Wbrew stanowisku strony skarżącej brak podstawy prawnej do stwierdzenia, że złożenie wniosku o rozłożenie zaległości podatkowej na raty wstrzymuje wszczęcie postępowania egzekucyjnego. Nie można więc uznać, że wszczęcie postępowania egzekucyjnego było niezgodne z prawem. Złożenie zarzutów w związku z rozłożeniem zaległości podatkowej na raty powinno skutkować zawieszeniem postępowania egzekucyjnego - art. 56 ustawy egzekucyjnej, a nie jego umorzeniem. Należy tu podnieść, że zawieszenie postępowania nie świadczy o tym, iż jego wcześniejsze wszczęcie było nieuzasadnione. Nie ma zatem podstaw do obciążania kosztami egzekucyjnymi organu egzekucyjnego /art. 64 par. 2 ustawy egzekucyjnej/. Organ egzekucyjny nie wydał w tej sprawie postanowienia o zawieszeniu postępowania egzekucyjnego, ale pismem z dnia 21 listopada 1997 r. skierowanym do banku, zmienił zawiadomienie o zajęciu wierzytelności strony skarżącej przez ograniczenie kwoty zajęcia wierzytelności do kwoty kosztów egzekucyjnych, co było równoznaczne ze skutkami zawieszenia postępowania egzekucyjnego. Wszczęcie egzekucji oznacza podjęcie czynności egzekucyjnych oraz powstanie wydatków związanych z postępowaniem egzekucyjnym /art. 64 par. 1 ustawy egzekucyjnej/. Wskazany przez stronę skarżącą przepis par. 3 ust 1 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 4 lipca 1990 r. w sprawie opłat za czynności egzekucyjne (...), /Dz.U. nr 47 poz. 281 ze zm./ reguluje moment powstania po stronie zobowiązanego obowiązku uiszczenia opłat za czynności egzekucyjne i pozostaje bez wpływu na moment powstania kosztów egzekucyjnych. Wysokość kosztów nie jest przedmiotem niniejszej sprawy. Nadto z akt nie wynika, by strona skarżąca kwestionowała wysokość kosztów stosownie do art. 64 par. 4 ustawy egzekucyjnej.

W świetle powyższych rozważań Sąd skargę oddalił zgodnie z art. 27 ust. 1 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./.

Strona 1/1