Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi - Wydział I w składzie następującym: Przewodnicząca: Sędzia WSA Agnieszka Krawczyk (spr.) Sędziowie: Sędzia NSA Paweł Janicki Asesor WSA Grzegorz Potiopa Protokolant: st. asystent sędziego Agnieszka Gortych-Ratajczyk po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 18 sierpnia 2021 r. sprawy ze skargi A Sp. z o.o. Sp. k. z siedzibą w B. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Ł. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie określenia w podatku od towarów i usług kwoty zwrotu różnicy podatku na rachunek bankowy za grudzień 2016 roku 1. uchyla zaskarżoną decyzję; 2. zasądza od Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Ł. na rzecz strony skarżącej kwotę 19.442 (dziewiętnaści tysięcy czterysta czterdzieści dwa) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.
Decyzją z dnia [...] r. Naczelnik [...] Urzędu Celno - Skarbowego w Ł. (dalej: NUC-S, organ I instancji) określił A Spółce z ograniczoną odpowiedzialnością Spółce komandytowej z siedzibą w B. (dalej: skarżąca, spółka) kwotę zwrotu podatku za grudzień 2016 r. w wysokości 13.114 zł, tj. w mniejszej wysokości niż wynikała ze złożonej deklaracji VAT-7 za ten okres. W odwołaniu skarżąca wniosła o uchylenie zaskarżonej decyzji i umorzenie postępowania w sprawie, względnie o uchylenie ww. rozstrzygnięcia i przekazanie sprawy do ponownego rozpatrzenia organowi I instancji. Dyrektor Izby Administracji Skarbowej w Ł. (dalej: DIAS, organ odwoławczy) decyzją z dnia [...] r. utrzymał w mocy ww. rozstrzygnięcie.
Z ustalonego przez organy stanu faktycznego wynikało, że w toku postępowania kontrolnego przeprowadzonego w zakresie podatku od towarów i usług za grudzień 2016 r. zakwestionowano prawo skarżącej do odliczenia podatku naliczonego z faktur VAT mających dokumentować nabycie tkanin, na których jako wystawca figuruje spółka z o.o. B oraz wewnątrzwspólnotowe dostawy wykazane w grudniu 2016 r. na rzecz słowackiego podmiotu, tj. firmy C. W ocenie organów podatkowych skarżąca uczestniczyła w zorganizowanym, łańcuchowym oszustwie podatkowym mającym na celu otrzymanie nienależnych zwrotów podatku od towarów i usług, gdzie pełniła rolę tzw. brokera. Sporne faktury dotyczące nabyć towarów wystawione zostały w celu wyłudzenia VAT. W konsekwencji organy zakwestionowały również dostawy wewnątrzwspólnotowe tkanin wykazane na rzecz podmiotu ze Słowacji. Jednocześnie, wobec niezakwestionowania istnienia towaru i konieczności badania w związku z tym dobrej wiary skarżącej organy stwierdziły, że skarżąca wiedziała, że transakcje, w których uczestniczy, mają charakter oszukańczy.
W skardze na decyzję DIAS skarżąca zaskarżyła tę decyzję w całości, zarzucając jej naruszenie:
1) art. 120 w zw. z art. 121 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2019 r. poz. 900 ze zm., dalej: O.p.) poprzez naruszenie zasady legalizmu i zasady zaufania do organów podatkowych, przejawiające się:
- oparciem decyzji drugoinstancyjnej o swobodne, nieudowodnione przypuszczenia organów,
- kreowaniem analogii dotyczących okoliczności faktycznych sprawy poprzez posiłkowanie się ustaleniami dotyczącymi innych podmiotów gospodarczych w innej sprawie dotyczącej spółki D (s. 31 skarżonej decyzji), która nie była uczestnikiem badanych transakcji pomimo że ustalenia w tym zakresie nie mają dla oceny prawidłowości rozliczeń podatkowych spółki za miesiąc grudzień 2016 r. żadnego znaczenia, zaś DlAS zobligowany jest działać w granicach i na podstawie prawa,
- niezastosowaniem się do wytycznych zawartych w wiążącym organy podatkowe orzecznictwie TSUE i w konsekwencji postawieniem błędnych tez w zakresie kwalifikacji prawnej dokonanych przez spółkę transakcji gospodarczych;
2) art. 121 § 1 O.p. (zasady uzasadnionych oczekiwań) w zw. art. 124 tejże ustawy poprzez prowadzenie postępowania w sposób niebudzący zaufania podatnika do organów podatkowych oraz wydanie rozstrzygnięcia sprzecznego z zasadą przekonywania, na skutek: