Sprawa ze skargi na decyzję Izby Skarbowej w P.-T. w przedmiocie umorzenia i rozłożenia na raty zaległości w podatku dochodowym za 1996 r. oraz na postanowienie Izby Skarbowej w P.
Tezy

W razie uznania określonego dochodu /przychodu/ za wymieniony w art. 30 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. 1993 nr 90 poz. 416 ze zm./ nie może być on ujmowany w rocznym zeznaniu podatkowym. Formularz zeznania o dochodach osiągniętych w 1996 r. PIT-31 w zakresie, w jakim przewiduje zamieszczanie w nim danych o zryczałtowanym podatku dochodowym, jest ewidentnie sprzeczny z przepisem art. 45 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny po rozpoznaniu sprawy ze skargi Henryki i Jana B. na decyzję Izby Skarbowej w P.-T. z dnia 14 sierpnia 1998 r. (...) w przedmiocie umorzenia i rozłożenia na raty zaległości w podatku dochodowym za 1996 r. oraz na postanowienie Izby Skarbowej w P.-T. z dnia 14 sierpnia 1998 r. (...) w przedmiocie zaliczenia nadpłaty w podatku dochodowym za 1997 r. na zaległość w podatku dochodowym za 1996 r. - uchyla zaskarżone decyzję i postanowienie; (...).

Uzasadnienie strona 1/5

W piśmie z dnia 14 października 1996 r. skierowanym do Ministerstwa Finansów Jan B., będący emerytem wojskowym, przedstawił swoją sytuację, stwierdzając, że nie jest w stanie zapłacić podatku od ekwiwalentu pieniężnego w zamian za rezygnację z kwatery /wypłaconego mu przez Wojskowa Agencję Mieszkaniową na podstawie umowy z dnia 24 września 1996 r./. Ministerstwo potraktowało wymienione pismo jako wniosek o zaniechanie poboru podatku i przekazało do rozpatrzenia Urzędowi Skarbowemu w P.-T. Jednak Urząd ten przekazał wymienione pismo do załatwienia Urzędowi Skarbowemu w I., który decyzją z dnia 25 września 1997 r. odmówił Jan B. zaniechania poboru zryczałtowanego podatku dochodowego od wymienionego ekwiwalentu pieniężnego. Izba Skarbowa w B. decyzją z dnia 26 marca 1998 r. - po rozpatrzeniu odwołania Jana B. - uchyliła decyzję Urzędu Skarbowego w I. i umorzyła postępowanie pierwszej instancji z powodu naruszenia przez ten Urząd przepisów o właściwości miejscowej; w dniu 31 grudnia 1996 r. Jan B. zamieszkiwał na obszarze działania Urzędu Skarbowego w P.-T.

W dniu 7 maja 1998 r. Jan i Henryka małżonkowie B. złożyli skorygowane zeznanie o wysokości wspólnych dochodów osiągniętych w 1996 r. /PIT-31/, w którym w części J.3. "Obliczenie należnego zryczałtowanego podatku dochodowego" w rubrykach 303 i 305 /dotyczących dochodów męża, od których płatnik nie pobrał zryczałtowanego podatku/ wykazali jako podstawę opodatkowania kwotę 39840 zł /odpowiadającą kwocie omawianego ekwiwalentu/ i zryczałtowany podatek w kwocie 7968 zł; w pierwotnym zeznaniu złożonym 3 kwietnia 1997 r. rubryk tych nie wypełnili.

Następnie pismem z dnia 10 maja 1998 r. małżonkowie B. wystąpili do Urzędu Skarbowego w P.-T. o umorzenie 50 procent kwoty podatku za 1996 r. powstałej w wyniku złożenia korekty, rozłożenie na 24 raty pozostałej kwoty oraz o umorzenie odsetek. W piśmie tym m.in. podano, że w dniu 7 maja 1998 r. pracownicy Urzędu polecili Janowi B. dokonanie korekty zeznania PIT-31, tłumacząc to korzystniejszą dla niego sytuacją, co uczynił.

Decyzją z dnia 8 czerwca 1998 r. Urząd Skarbowy w P.-T. umorzył Janowi i Henryce B. zaległość w podatku dochodowym za 1996 r. wynikającą z korekty zeznania rocznego w części stanowiącej 50 procent kwoty 5.278,20 zł, tj. 2.639,10 zł, umorzył odsetki za zwłokę od całości zaległości oraz rozłożył na 24 raty płatność zaległości w kwocie 2.639,10 zł, ustalając wysokość opłaty prolongacyjnej.

Małżonkowie B. odwołali się od tej decyzji, podnosząc, że jest dla nich bardzo krzywdząca, gdyż powstała zaległość jest spowodowana nierozpatrzeniem wniosku z dnia 14 października 1996 r. Ponadto zakwestionowali zasadność naliczania podatku dochodowego od ekwiwalentu pieniężnego, gdyż został on przeznaczony na wydatki mieszkaniowe /kupno domu i przystosowanie go do potrzeb mieszkaniowych/. Za niesprawiedliwe uznali ustalenie opłaty prolongacyjnej. Wnieśli także o umorzenie w całości podatku od ekwiwalentu.

Ponadto w piśmie z dnia 17 lipca 1998 r. zwrócili się o zwrot kwoty 3.127,20 zł wraz z odsetkami oraz kwoty 113,90 zł, stanowiącej wpłaconą przez nich pierwszą ratę na podstawie decyzji z dnia 8 czerwca 1998 r.

Strona 1/5