Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi - Wydział I w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia NSA Paweł Janicki Sędziowie: Sędzia WSA Cezary Koziński Sędzia WSA Agnieszka Krawczyk (spr.) po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 23 lutego 2021 r. sprawy ze skargi Ż. G. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Ł. z dnia [...] 2019 r. numer [...] w przedmiocie określenia zobowiązania w podatku akcyzowym za poszczególne miesiące 2013 r. 1. uchyla zaskarżoną decyzję w całości i poprzedzającą ją decyzję w części dotyczącej zobowiązania za okres od kwietnia do sierpnia 2013 r.; 2. umarza postępowanie podatkowe w części dotyczącej zobowiązania za okres od kwietnia do sierpnia 2013 r.; 3. zasądza od Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Ł. na rzecz skarżącej Ż. G. kwotę 45.017 (czterdzieści pięć tysięcy siedemnaście złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania.
Ż. G. (dalej: "skarżąca") od 6 lutego 2013 r. do 10 stycznia 2017 r. prowadziła działalność gospodarczą w zakresie obrotu suszem tytoniowym. W toku kontroli rzetelności deklarowanych przez skarżącą podstaw opodatkowania oraz prawidłowości obliczania i wpłacania podatku akcyzowego za okres od lutego do grudnia 2013 r. organ podatkowy dokonał weryfikacji odbiorców faktur sprzedaży suszu tytoniowego wystawionych przez skarżącą oraz kolejnych podmiotów, na rzecz których faktury sprzedaży wystawili odbiorcy skarżącej, pomijając przy tym obroty suszem niewielkiej ilości. Wynik postępowania wykazał, że faktury wystawione przez skarżącą na rzecz: T. C., A Sp. z o.o. w W., B Sp. z o.o. w Ł., C GmbH w Niemczech, D Sp. z o.o., w P., E w S., PHU F M. Ł., w K. nie dokumentowały rzeczywistych zdarzeń gospodarczych.
Wobec powyższego Naczelnik Ł. Urzędu Celno-Skarbowego w Ł. (dalej: "NUC-S", "organ I instancji"), wydał w dniu 30 października 2018 r. decyzję określającą skarżącej zobowiązanie podatkowe w podatku akcyzowym za marzec - sierpień 2013 r. oraz październik - grudzień 2013 r. w łącznej wysokości 44.440.032,00 zł. W ocenie organu I instancji skarżąca wyprowadzała susz tytoniowy z legalnego obrotu poprzez wystawienie faktur sprzedaży niedokumentujących rzeczywistych zdarzeń gospodarczych na rzecz podmiotów nie mających zaplecza finansowo - magazynowego, którzy uprawdopodabniali sprzedaż suszu tytoniowego. Tym samym stwierdzono, że skarżąca, wbrew swym obowiązkom, nie złożyła deklaracji podatkowych dla potrzeb podatku akcyzowego za miesiące III - VIII 2013 r. oraz X-XII 2013 r. pomimo wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu i nie zadeklarowała podatku akcyzowego w prawidłowej wysokości za wskazane miesiące.
Po rozpatrzeniu odwołania od tej decyzji, decyzją z dnia [...] r. Dyrektor Izby Administracji Skarbowej w Ł. (dalej jako: "DIAS", "organ odwoławczy") działając na podstawie art. 7 § 1, art. 13 § 1 pkt 2a, art. 21 § 1 pkt 1 oraz § 3, art. 47 § 3, art. 51 § 1, art. 53 § 1 oraz § 3 i 4, art. 55 § 1, art. 63 § 1, art. 70 § 1, art. 70 § 6 pkt 1 oraz § 7 pkt 1 w zw. art. 70c, art. 207, art. 210, art. 208 §1 w zw. z art. 233 § 1 pkt 2 lit. a ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2019 r., poz. 900 ze zm. - dalej "O.p") oraz art. 2 ust. 1 pkt 1, art. 2 ust. 1 pkt 8, art. 2 ust. 1 pkt 23b, art. 5, art. 6, art. 9b ust. 1 pkt 2, art. 9b ust. 4, art. 9b ust. 5, art. 1 la pkt 2, art. 13 ust. 1, art. 24a, art. 99a ust. 1, art. 99a ust. 2, art. 99a ust. 4 pkt 2 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (t.j. Dz. U. z 2019, poz. 864 ze zm.) w brzmieniu obowiązującym w 2013 r. - dalej "u.p.a.", uchylił decyzję NUC-S z dnia 30 października 2018 r. w części określającej zobowiązanie podatkowe w podatku akcyzowym za miesiąc marzec 2013 r. w kwocie 2.507.232,00 zł i w tym zakresie umorzył postępowanie z uwagi na przedawnienie zobowiązania za ten okres, w pozostałej części utrzymując decyzję w mocy. W uzasadnieniu wyjaśnił, że zebrany materiał dowodowy w sprawie potwierdza zaistnienie podstawy zawieszenia biegu terminu przedawnienia, o której mowa w art. 70 § 6 pkt 1 O.p. zobowiązań podatkowych za miesiące od kwietnia do sierpnia 2013 r., jak i od października do grudnia 2013 r. zatem zobowiązania podatkowe za ten okres nie uległy przedawnieniu. Stan faktyczny sprawy wskazuje natomiast na upływ w dniu 31 grudnia 2018 r. terminu przedawnienia zobowiązania podatkowego za miesiąc marzec 2013 r. co skutkowało umorzeniem postępowania w tym zakresie. W ocenie DIAS, organ I instancji zgromadził dowody umożliwiające ustalenie pełnego stanu faktycznego, a skarżąca miała możliwość składania wniosków dowodowych oraz wypowiadania się co do przeprowadzonych dowodów. DIAS przypomniał, że istotą sporu w sprawie było ustalenie, czy w świetle zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego doszło do transakcji sprzedaży suszu tytoniowego w warunkach określonych w treści art. 9b ust. 4 u.p.a. Organ wyjaśnił, że skarżąca miała świadomość istnienia określonych zasad przy sprzedaży suszu tytoniowego i konieczności ich stosowania, jednocześnie nie dochowała należytej staranności przy weryfikacji kontrahentów nie podejmując prób zdobycia szerszych informacji na temat odbiorców.