1. Wyłączeniem, o którym mowa w art. 3 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./ objęty jest tylko pewien zakres działalności podmiotów gospodarczych, a mianowicie obejmujący działalność w zakresie gier losowych, a nie działalność związaną z prowadzeniem gier losowych.
Art. 42 ustawy z dnia 29 lipca 1992 r. o grach losowych i zakładach wzajemnych /Dz.U. nr 68 poz. 341/ określa podstawę opodatkowania podatkiem od gier i zawiera listę czynności, które należy uznać za wyłączone z podatku od towarów i usług. Wyłączeniem objęte są takie czynności składające się na grę jak wypłacanie wygranych, sprzedaż losów, wypłacanie kwot stawek itd. Nie ma zatem podstaw do objęcia wyłączeniem działań nawet bezpośrednio związanych z prowadzeniem gry, lecz mieszczących się w zakresie gry i nie objętych podatkiem od gier.
2. Konstrukcja podatku od gier nie uzależnia wysokości podstawy opodatkowania od poniesionych kosztów, lecz wiąże ją wyłącznie z wysokością wpłat.
Decyzją z 5.4.1995 r. Drugi Urząd Skarbowy Ł. określił Spółce z o.o. "C.C." różnicę w podatku od towarów i usług za styczeń 1995 r. i ustalił na podstawie art. 27 ust. 5 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług dodatkowe zobowiązanie w tym podatku. W uzasadnieniu podano, że Spółka deklarowała przychody z tytułu świadczenia usług gastronomicznych, nie wykazała natomiast kwoty podatku należnego z tytułu zakupu usług od kontrahenta zagranicznego - firmy CSC z siedzibą w Szwajcarii. Na podstawie umowy zawartej 24.2.1994 r. Spółka "C.C." korzystała z usług świadczonych przez firmę CSC na terytorium kraju w zakresie konsultacji, doradztwa w obsłudze menedżerskiej gier żywych, doradztwa przy obsłudze elektronicznych automatów do gry, konserwacji i naprawy automatów losowych. Zdaniem organu podatkowego jako usługobiorca Spółka powinna odprowadzić z tego tytułu podatek należny na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 5 i 15 ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług.
Od tej decyzji Spółka złożyła odwołanie.
Zdaniem Spółki art. 3 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług wyłącza działalność Spółki polegającą na sprzedaży w zakresie gier losowych spod reglamentacji ustawy o VAT. Import usług świadczonych dla Spółki przez partnera szwajcarskiego w zakresie przewidzianym umową stanowi działalność w zakresie gier losowych, gdyż wyłączenie zawarte w ustawie obejmuje wszelkie działania związane z prowadzeniem gier losowych.
Ponadto, zdaniem skarżącej, organy podatkowe pominęły w swych decyzjach fakt, że ustawodawca w określeniu kręgu podatników tego podatku przyjął pewną kolejność, wyliczając w kolejnych pięciu punktach takie osoby. Świadczy o tym zdaniem Spółki użycie spójnika "lub" na końcu każdego punktu art. 5 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług. Wśród nich w punkcie czwartym art. 5 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług wskazał osoby prawne mające siedzibę za granicą wykonujące usługi importowe, między innymi przy pomocy swych pracowników. Ponieważ cechę taką posiada firma szwajcarska, to ona powinna być podatnikiem. Zdaniem Spółki teza taka wynika również z orzecznictwa wskazanego w skardze.
Decyzją z 30.11.1995 r. Izba Skarbowa w Ł. utrzymała w mocy zaskarżoną decyzję. W uzasadnieniu stwierdzono, że obowiązek podatkowy wynika z art. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, który określa jako czynność podlegającą opodatkowaniu import usług, z art. 14 ust. 10 ustawy o podatku od towarów i usług, który wyłącza możliwość skorzystania ze zwolnienia przedmiotowego i z art. 15 ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług, który określa podstawę opodatkowania w przypadku importu usług. Izba uznała, że interpretacja art. 5 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług przyjęta przez Spółkę narusza zasadę powszechności opodatkowania importu usług. Jednocześnie zwrócono uwagę, że podatek należny płacony przez Spółkę stanowi koszt w rozumieniu art. 16 ust. 1 pkt 46 lit. "b" ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, a zatem uiszczenie tego podatku bez możliwości zmniejszenia go o podatek naliczony nie narusza zasady równości podmiotów gospodarczych. Zdaniem Izby w sprawie nie ma zastosowania art. 3 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług, co potwierdziła również opinia Ministerstwa Finansów. W skardze do Naczelnego Sądu Administracyjnego Spółka wniosła o uchylenie obu decyzji. W uzasadnieniu skargi przytoczono argumenty przedstawione już w uzasadnieniu odwołania.