Podatki  i  inne świadczenia pieniężne, do  których   mają zastosowanie przepisy Ordynacji  podatkowej, oraz egzekucja t, Podatek dochodowy od osób fizycznych, Podatkowe postępowanie
Tezy

W wypadku, gdy przed zakończeniem postępowania o stwierdzenie nadpłaty organ podatkowy wszczął z urzędu postępowanie podatkowe dotyczące tego samego podatku, w którym stwierdzenia nadpłaty żądał podatnik, wszczęte na żądanie podatnika postępowanie w przedmiocie stwierdzenia nadpłaty staje się bezprzedmiotowe.

Uzasadnienie strona 1/4

W dniu 21 grudnia 2000 r. Teresa i Paweł S. złożyli wniosek do Urzędu Skarbowego w O. o stwierdzenie nadpłaty w podatku dochodowym od osób fizycznych za 1999 r. z tytułu nieuwzględnionych w zeznaniu podatkowym wydatków związanych z budową domu letniskowego. Podnieśli, że dom ten spełnia wszystkie warunki domu jednorodzinnego, powołali się przy tym na argumentacje z wyroku Sądu Najwyższego z dnia 12 lipca 2000 r., III RN 207/99.

W protokole kontroli przeprowadzonej przez Urząd Skarbowy w dniach 19 i 28 lutego oraz 6 i 26 marca 2001 r. stwierdzono, że:

- w zeznaniu PIT-33 za 1999 r. małżonków S. nieprawidłowo uwzględnili w wydatkach na remont i modernizację lokalu mieszkalnego kwotę 963 zł, w wyniku czego zawyżyli odliczenie od podatku o 182,97 zł,

- budynek, w związku z którego budową małż. S. domagają się stwierdzenia nadpłaty, jest budynkiem letniskowym, w związku z czym nie przysługiwała im z tego tytułu ulga podatkowa z art. 27a ust. 1 pkt 1 lit. "b" ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Podatnicy po zapoznaniu się z tym protokołem, nie zgodzili się jedynie z ustaleniami dotyczącymi ulgi z tytułu budowy domu letniskowego.

Następnie w dniu 26 kwietnia 2001 r. Urząd Skarbowy wszczął postępowanie podatkowe w sprawie podatku dochodowego małż. S. za 1999 r.

W dniu 2 maja 2001 r. Urząd Skarbowy wydał decyzję odmawiającą stwierdzenia nadpłaty w podatku dochodowym za 1999 r. W uzasadnieniu podano, że z tytułu budowy domu letniskowego nie przysługuje ulga budowlana; przysługuje ona jedynie z tytułu budowy domu mieszkalnego. Od decyzji tej małż. S. w dniu 21 maja 2001 r. wnieśli odwołanie.

Natomiast w dniu 25 maja 2001 r. Urząd Skarbowy wydał decyzję /od której nie wniesiono odwołania/ określającą małż. S. zobowiązanie w podatku dochodowym za 1999 r. w kwocie 6.061,10 zł i zaległość w tym podatku w kwocie 182,95 zł wraz z odsetkami za zwłokę. W uzasadnieniu powołano się na ustalenia dotyczące nieprawidłowości w zakresie wydatków na remont i modernizację lokalu mieszkalnego /niekwestionowane przez podatników/. Natomiast odnośnie do wydatków z tytułu budowy domu letniskowego, podano, że w tym przedmiocie Urząd odmówił stwierdzenia nadpłaty w podatku dochodowym za 1999 r.

Zaskarżoną do sądu administracyjnego decyzją z dnia 9 lipca 2001 r. Izba Skarbowa w Ł. utrzymała w mocy wymienioną decyzję Urzędu Skarbowego z dnia 2 maja 2001 r. W uzasadnieniu podano, że - w świetle art. 27a ust. 1 pkt 1 lit. "b" ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - celem podatkowej ulgi mieszkaniowej jest zaspakajanie własnych potrzeb mieszkaniowych podatnika, nie zaś jego potrzeb rekreacyjnych. W przepisie tym chodzi o budynek, w którym podatnik miałby zamieszkiwać na stałe, a nie o taki, w którym może przebywać w ciągu roku, ale wyłącznie w celach rekreacyjnych lub letniskowych. Znajduje to potwierdzenie w treści art. 21 ust. 2 pkt 2 ustawy. Przesłanka skorzystania z ulgi na budowę budynku mieszkalnego jest wiec zaspokojenie własnych potrzeb mieszkaniowych podatnika i chodzi tu o potrzeby mieszkaniowe w sensie obiektywnym. Podatnicy, posiadając mieszkanie w O. /w zeznaniu rocznym dokonali odliczenia na jego remont i modernizację/, zdecydowali się na zakup działki i budowę domu letniskowego w O. na terenach przeznaczonych w planie zagospodarowania przestrzennego pod budownictwo letniskowe. Oświadczenie architekta, jak i podatników, że budynek będzie zaspakajał potrzeby mieszkaniowe, nie zmienia faktu, iż zgodnie z wydanym pozwoleniem podatnicy budują budynek letniskowy, zaspokajając tym samym potrzeby rekreacyjno-letniskowe. Powołany wyrok Sądu Najwyższego nie ma mocy prawa powszechnie obowiązującego, tym samym nie ma zastosowania do oceny prawnej stanu faktycznego w konkretnej sprawie.

Strona 1/4