Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi - Wydział I w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia NSA Paweł Janicki Sędziowie: Sędzia WSA Joanna Grzegorczyk-Drozda Sędzia WSA Bożena Kasprzak (spr.) Protokolant: asystent sędziego Marta Aftowicz-Korlińska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 3 marca 2015 r. sprawy ze skargi T. B. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Ł. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie ustalenia zobowiązania w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2011 r. od dochodów nieznajdujących pokrycia w ujawnionych źródłach przychodów oddala skargę.
Zaskarżoną decyzją z dnia [...] listopada 2014 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Ł. utrzymał w mocy decyzję Naczelnika Urzędu Skarbowego w W. z dnia [...] lutego 2014 r., ustalającą T. B. zobowiązanie w zryczałtowanym podatku dochodowym od osób fizycznych za 2011 r. w kwocie 45.536 zł od dochodów nieznajdujących pokrycia w ujawnionych źródłach przychodów w wysokości 60.715 zł.
W uzasadnieniu powyższej decyzji przedstawiono dotychczasowy przebieg postępowania.
Organ pierwszej instancji ustalił, iż w 2011 r. podatnik poniósł wraz z żoną Z. B. wydatki w kwocie 121.429,10 zł, które nie znalazły pokrycia w uzyskanych w 2011 r. przychodach oraz posiadanym mieniu.
W związku z powyższym kwotę 60.715 zł (1/2 kwoty niedoboru przypadająca na stronę), Naczelnik Urzędu Skarbowego w W., decyzją z dnia [...].02.2014r., opodatkował 75% podatkiem dochodowym od osób fizycznych, ustalając go na kwotę 45.536 zł.
Od powyższej decyzji podatnik wniósł odwołanie żądając uchylenia zaskarżonej decyzji. W uzasadnieniu odwołania podniósł, że organ pierwszej instancji wydając zaskarżoną decyzję nie wziął pod uwagę w ogóle dochodów zgromadzonych przez stronę w latach wcześniejszych, a oparł się jedynie na dochodach roku 2011 i lat 2009-2010. Ponadto wskazał, iż w sprawie nie uwzględniono faktu, iż T. B. był jedynakiem, co powoduje, iż majątek rodziców przypadł jemu. Podniósł również zarzut wydania decyzji w oparciu o przepis art. 20 ust. 3 u.p.d.o.f., który to przepis uznany został orzeczeniem Trybunału Konstytucyjnego za niezgodny z Konstytucją RP.
Dyrektor Izby Skarbowej w Ł. przywołaną na wstępie decyzją utrzymał w mocy rozstrzygnięcie organu I instancji. Powołując się na treść art. 20 ust. 3 ustawy z dnia 26.07.1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tj. Dz. U. z 2010 r., Nr 51, poz. 307 ze zm.) w brzmieniu obowiązującym od dnia 01.01.2007 r. podkreślił, że z przepisu tego wynika, iż zgromadzone przez podatnika w roku podatkowym oraz latach poprzednich mienie, aby mogło stanowić źródło finansowania poniesionych wydatków pochodzić musi z przychodów uprzednio opodatkowanych lub wolnych od opodatkowania.
Następnie wskazano, że podstawą do zastosowania ww. przepisu musi być kompletny i należycie oceniony materiał dowodowy, pozwalający na niebudzące wątpliwości ustalenie faktów w sprawie. Powoduje to nałożenie na organy podatkowe obowiązku bezspornego i jednoznacznego ustalenia i wykazania w postępowaniu dowodowym poziomu faktycznie poniesionych przez podatnika wydatków i zgromadzonego mienia oraz przyrównania ich do znanych i ujawnionych źródeł przychodów. Jeśli poniesione wydatki nie znajdą pokrycia w ujawnionych źródłach przychodów oraz w zasobach z lat wcześniejszych, zasadne jest domniemanie o osiągnięciu przez podatnika dochodu ze źródeł, które nie zostały ujawnione. W takiej sytuacji podatnik ma prawo wykazania, że posiadał inne (pochodzące ze źródeł opodatkowanych lub wolnych od opodatkowania) środki pozwalające na sfinansowanie poniesionych w danym roku wydatków oraz zgromadzonego mienia.