Sprzedaż towarów dokonywana w składzie celnym i dotycząca towarów sprowadzonych tam z zagranicy, w stosunku do których nie powstał jeszcze obowiązek w podatku od towarów i usług z tytułu importu towarów powinna być traktowana jako sprzedaż poza obszarem Rzeczypospolitej Polskiej także dla celów podatku od czynności cywilnoprawnych, także w okresie od dnia 1.10.2002 r. do dnia wejścia w życie przepisu art. 2 pkt 5 ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych /Dz.U. nr 86 poz. 959 ze zm./ wprowadzonego nowelą z dnia 19 grudnia 2003 r. /Dz.U. 2004 nr 6 poz. 42/.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi Wydział I w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Z. Kmieciak, Sędziowie NSA J. Antosik (spr.), B. Klimowicz, Protokolant A. Łuczyńska, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 7 lipca 2004 r. sprawy ze skargi M.N. na decyzję Izby Skarbowej w Ł. z dnia [...] Nr [...] w przedmiocie podatku od czynności cywilnoprawnych 1)uchyla zaskarżoną decyzję, 2)zasądza od Dyrektora Izby Skarbowej w Ł. na rzecz skarżącego 16.410,70 (szesnaście tysięcy czterysta dziesięć 70/100) zł z tytułu kosztów postępowania sądowego.
I SA/Łd 1279/03
U z a s a d n i e n i e
Zaskarżoną decyzją z dnia [...] Izba Skarbowa w Ł. - po rozpatrzeniu odwołania M. N. - utrzymała w mocy decyzję Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej w Ł. z dnia [...] określającą podatek od czynności cywilnoprawnych w łącznej kwocie 99.782,90 zł od umów sprzedaży dokonanych w 2002 r.
W uzasadnieniu podano, że w wyniku czynności kontrolnych w firmie "A." M. N. Urząd Kontroli Skarbowej stwierdził, że M. N. dokonywał w 2002 r. sprzedaży kontrahentom zagranicznym towarów objętych procedurą składu celnego. Po uznaniu, że czynności te podlegały opodatkowaniu na podstawie art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. a/ i art. 1 ust. 4 pkt 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych (upcc) - została określona kwota należnego od tych czynności podatku. Poza sporem jest fakt dokonania przez podatnika sprzedaży w ilości wykazanej w decyzji I instancji na rzecz wymienionych w niej nabywców. Przedmiotem sporu jest podleganie tych sprzedaży podatkowi od czynności cywilnoprawnych. Zgodnie z art. 1 ust. 4 upcc, opodatkowaniu podlegają umowy sprzedaży rzeczy znajdujących się na terytorium RP, a za terytorium to należy uznać obszar wyznaczony granicami Państwa. Definicje terytorium Polski zawarte w innych ustawach dotyczą wyłącznie zakresu działania tych ustaw i nie ma podstaw do przenoszenia ich na zakres objęty upcc. Powołany przez podatnika zapis art. 4b ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług... (DzU z 1993 r. nr 11, poz. 50 ze zm.) został wprowadzony z dniem 1 października 2002 r. i mógłby ewentualnie dotyczyć umów sprzedaży zawartych po tej dacie. Jednak zapis ten dotyczy wyłącznie podatku VAT i to w wąskim zakresie, wynikającym z tego przepisu. Do przedmiotowych sprzedaży nie ma zastosowania wyłączenie z opodatkowania wynikające z art. 2 pkt 4 upcc. Do chwili powstania obowiązku podatkowego w imporcie towarów czynność sprzedaży towarów sprowadzonych do składu celnego z zagranicy nie podlega opodatkowaniu VAT. Również wywóz takich towarów ponownie za granicę nie rodzi obowiązku podatkowego w tym podatku. Czynności te, jako niepodlegające ustawie o podatku od towarów i usług, nie mogą więc być objęte ww. wyłączeniem z podatku od czynności cywilnoprawnych. Natomiast za płatników, o których mowa w art. 10 ust. 2 pkt 2 upcc, należy uznać te podmioty, które dokonują zakupów przede wszystkim od osób niebędących przedsiębiorcami. Przyjęcie odmiennego stanowiska musiałoby doprowadzić do sytuacji, że obowiązki płatnika, wynikające z § 4 ust. 1 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 5 grudnia 2000 r. w sprawie szczegółowych zasad poboru podatku od czynności cywilnoprawnych (DzU nr 108, poz. 1153 ze zm.), obciążałyby prawie wszystkie osoby prowadzące działalność gospodarczą zajmujące się handlem i dokonujące zakupów w celu dalszej odsprzedaży lub produkcją i dokonujące zakupów do przerobu. Ponadto płatnikami pcc zostali ustanowieni nabywcy rzeczy. Płatnikiem można więc zostać, będąc nabywcą a nie sprzedawcą. We wszystkich transakcjach będących przedmiotem opodatkowania w niniejszej sprawie skarżący był stroną sprzedającą. Należy więc uznać, że przedmiotowe umowy sprzedaży dokonywane przez skarżącego podlegały opodatkowaniu na podstawie art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. a/ w związku z art. 1 ust. 4 pkt 1 upcc. Za należny od tych czynności podatek skarżący odpowiada wyłącznie jako strona na podstawie art. 4 pkt 1 upcc, a nie jako płatnik - na podstawie art. 30 Ordynacji podatkowej w związku z art. 10 ust. 2 pkt 2 upcc.