Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi - Wydział I w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA A. Cudak, Sędziowie NSA W. Jarzębowski (spr.),, NSA P. Kiss, Protokolant asystent sędziego I. Wędrak, po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 16 listopada 2006 r. sprawy ze skargi G. D. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Ł. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za 2004 r. oddala skargę
Dyrektor Izby Skarbowej w Ł. decyzją z dnia [...], Nr [...], po rozpatrzeniu odwołania G. D. utrzymał w mocy decyzję Naczelnika Pierwszego Urzędu Skarbowego Ł.-G. z dnia [...], Nr [...] określającą wysokość zobowiązania podatkowego w podatku dochodowym od osób fizycznych za rok 2004 w wysokości 1.075 zł i stwierdzającą nadpłatę w tym podatku w wysokości 183,90 zł.
Z uzasadnienia decyzji organu I instancji wynika, iż małżonkowie G. i A. D. złożyli wspólne zeznanie podatkowe za rok 2004, tymczasem dochody A. D. podlegały regulacji art. 2 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 20 listopada 1998 roku o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (Dz. U. Nr 144, poz. 930 ze zm.), gdyż były opodatkowane w formie karty podatkowej (prowadził on działalność gospodarczą). Taki stan faktyczny wykluczał możliwość preferencyjnego opodatkowania dochodów osiąganych przez małżonków (na podstawie art. 6 ust. 2 i 8 ustawy z dnia 21 lipca 1991 roku o podatku dochodowym od osób fizycznych, Dz. U. z 2000 roku Nr 14, poz. 176 ze zm.), a dochody A. D. powinny być opodatkowane odrębnie.
W odwołaniu od decyzji organu I instancji G. D. wskazała na naruszenie art. 6 ust. 2 i 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, art. 2 ust. 1 pkt 2 ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym oraz art. 120 i 121 Ordynacji podatkowej. W motywach odwołania wskazano, iż A. D. pismami z dnia 23 grudnia 1997 roku i 22 grudnia 1998 roku zawiadomił organ I instancji o zawieszeniu prowadzonej działalności gospodarczej, zatem w roku 2004 nie prowadził działalności i nie osiągnął z tego tytułu żadnych dochodów. Zasadniczy spór w sprawie polega zatem na rozstrzygnięciu czy podatnik, który nie prowadził działalności gospodarczej, gdyż skutecznie zawiesił jej prowadzenie, nie osiągał żadnych przychodów z tej działalności, może korzystać z łącznego opodatkowania dochodów małżonków zgodnie z art. 6 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zdaniem podatniczki w takiej sytuacji mogła ona skorzystać z łącznego rozliczenia dochodów osiąganych przez małżonków, gdyż art. 2 ust. 1 pkt 2 ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym stanowi o osobach fizycznych osiągających przychody z określonych źródeł, a A. D. w roku 2004 nie osiągnął żadnego przychodu z tytułu działalności gospodarczej. Nadto, organ podatkowy wiedział o zaprzestaniu prowadzenia działalności gospodarczej, gdyż otrzymywał pisma informujące o zawieszeniu działalności gospodarczej.
Po rozpatrzeniu odwołania, Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi decyzją z dnia [...] utrzymał w mocy kwestionowane rozstrzygnięcie. Z uzasadnienia decyzji wynika, iż organ odwoławczy nie zgodził się ze stanowiskiem zaprezentowanym w odwołaniu. Zdaniem organu odwoławczego, zgodnie z ogólną regułą wyrażoną w art. 6 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, dochody małżonków podlegają odrębnemu opodatkowaniu. Jednakże małżonkowie, którzy podlegają nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, pozostają we wspólności majątkowej małżeńskiej, pozostają w związku małżeńskim przez cały rok podatkowy i złożą wniosek o wspólne opodatkowanie, mogą wspólnie rozliczyć swoje dochody w zeznaniu rocznym. Preferencyjny sposób opodatkowania pozostaje jednak wyłączony w sytuacji gdy choćby do jednego z małżonków stosuje się przepisy ustawy z dnia 20 listopada 1998 roku o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne. Tym samym organ nie podzielił poglądu wyrażonego w odwołaniu, iż o opodatkowaniu zryczałtowanym podatkiem decyduje uzyskiwanie przychodów z działalności gospodarczej. Organ uznał, iż od dnia 1 stycznia 2003 roku na gruncie przepisów o zryczałtowanym podatku dochodowym obowiązuje zasada, iż jeżeli do dnia 20 stycznia roku podatkowego podatnik nie zgłosił likwidacji działalności gospodarczej lub nie dokonał wyboru innej formy opodatkowania, uważa się, że prowadzi działalność opodatkowaną w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych lub karty podatkowej. Regulacja ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym nie przewiduje możliwości zawieszenia prowadzenia działalności gospodarczej, nawet w sytuacji nieuzyskiwania przychodów z tej działalności. Ustawa przewiduje możliwość tylko zgłoszenia przerwy w prowadzeniu działalności (art. 34), co jednak nie uprawnia do twierdzenia, iż osoba taka nie podlega regulacji ustawy. Organ wywiódł zatem, iż osoba, która nie zlikwidowała działalności gospodarczej, uznawana jest przez prawo za osobę prowadzącą taką działalność, do której mają zastosowanie przepisy ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym. Zatem bez znaczenia pozostaje tu okoliczność, iż A. D. w roku podatkowym 2004 nie uzyskał żadnego przychodu z działalności gospodarczej.