Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi - Wydział I w składzie następującym: Przewodnicząca: Sędzia WSA Joanna Tarno Sędziowie: Sędzia NSA Wiktor Jarzębowski (spr.) Sędzia WSA Cezary Koziński Protokolant: Pomocnik sekretarza Dominika Borowska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 17 grudnia 2014 r. sprawy ze skargi W. W. na postanowienie Dyrektora Izby Skarbowej w Ł. z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie umorzenia postępowania odwoławczego w sprawie nadania rygoru natychmiastowej wykonalności decyzji nieostatecznej określającej za czerwiec 2004 r. nadwyżkę podatku należnego nad naliczonym do wpłaty 1. uchyla zaskarżone postanowienie; 2. zasądza od Dyrektora Izby Skarbowej w Ł. na rzecz skarżącej kwotę 340 (trzysta czterdzieści) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.
Zaskarżonym postanowieniem z dnia [...] r. Dyrektor Izby Skarbowej w Ł., po ponownym rozpatrzeniu zażalenia W. W. na postanowienie Naczelnika Urzędu Skarbowego w R. z dnia [...] r. nadające rygor natychmiastowej wykonalności decyzji nieostatecznej z dnia [...] r. określającej za czerwiec 2004 r. nadwyżkę podatku należnego nad naliczonym do wpłaty w kwocie 663,00 zł, w związku z wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 27 kwietnia 2010 r., sygn. akt I SA/Łd 109/10, umorzył postępowanie odwoławcze.
Podstawę postanowienia stanowiły następujące ustalenia i wnioski organów prowadzących postępowanie.
Decyzją z dnia [...] r. Naczelnik Urzędu Skarbowego w R. określił W.W. za czerwiec 2004 r. nadwyżkę podatku należnego nad naliczonym do wpłaty w kwocie 663,00 zł. Postanowieniem z dnia []...] r. decyzji tej został nadany rygor natychmiastowej wykonalności w oparciu o przepis art. 239b § 1 pkt 1 i 3 Ordynacji podatkowej.
Dyrektor Izby Skarbowej w Ł., po rozpatrzeniu wniesionego przez stronę zażalenia na powyższe postanowienie, utrzymał w mocy postanowienie Naczelnika Urzędu Skarbowego w R. Strona zaskarżyła powyższe postanowienie do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, który wyrokiem z dnia 27 kwietnia 2010 r., sygn. akt I SA/Łd 109/10, uchylił zaskarżone postanowienie.
W związku z powyższym wyrokiem, po ponownym zapoznaniu się z materiałem dowodowym w sprawie i po uwzględnieniu istotnych dla dokonywanego rozstrzygnięcia elementów stanu faktycznego i prawnego, jak i stanowiska Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, organ odwoławczy stwierdził, że zgodnie z obowiązującym od 1 stycznia 2009 r. stanem prawnym, wyznaczonym przez art. 239a ustawy Ordynacja podatkowa, decyzja nieostateczna, nakładająca na stronę obowiązek podlegający wykonaniu w trybie przepisów o postępowaniu egzekucyjnym w administracji, nie podlega wykonaniu, chyba że decyzji tej nadano rygor natychmiastowej wykonalności. Jednakże byt prawny orzeczenia wydanego w zakresie rygoru natychmiastowej wykonalności decyzji, uzależniony jest od rozstrzygnięcia merytorycznego, dokonanego w następstwie wszczętego postępowania odwoławczego.
Jednocześnie organ odwoławczy podkreślił, że nadanie rygoru natychmiastowej wykonalności decyzji organu podatkowego pierwszej instancji ma charakter czasowy i jest ściśle związane z decyzją nieostateczną, odnosi bowiem swój skutek wyłącznie do czasu rozpoznania przez organ drugiej instancji odwołania i zakończenia postępowania wydaniem decyzji ostatecznej. Z tą chwilą ustają skutki prawne, jakie wiązały się z wydaniem postanowienia, tj. możliwość przymusowego dochodzenia należności fiskalnych. Dopuszczalność wykonania obowiązku podatkowego w trybie egzekucji administracyjnej wynika już nie z nadania decyzji rygoru natychmiastowej wykonalności, lecz z uwagi na to, że decyzja organu odwoławczego, jako ostateczna, podlega wykonaniu z mocy prawa, bez konieczności wydawania w tym przedmiocie dodatkowego aktu. Jest to zgodne z treścią art. 239e Ordynacji podatkowej, który stanowi, że decyzja ostateczna podlega wykonaniu, chyba że wstrzymano jej wykonanie.