Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi - Wydział I w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia NSA Wiktor Jarzębowski (spr.) Sędziowie: Sędzia NSA Paweł Janicki Sędzia WSA Cezary Koziński Protokolant: starszy specjalista Izabela Ścieszko po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 27 stycznia 2016 r. sprawy ze skargi M.J. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Ł. z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie odmowy umorzenia zaległości podatkowej w podatku od środków transportowych za lata 2006, 2007, 2009 i 2010 oddala skargę.
I SA/Łd 1087/15
Uzasadnienie
Wcześniejszą decyzją z dnia [...] r. Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Ł. utrzymało w mocy decyzję Prezydenta Miasta Ł. z dnia [...] r. odmawiającą M. J. umorzenia zaległości podatkowej w podatku od środków transportowych za lata 2006, 2007, 2009 i 2010 w kwocie 6.098 zł. oraz odsetek za zwłokę w kwocie 2.779 zł.
Kolegium wskazało w powyższej decyzji, że art. 67a § 1 Ordynacji podatkowej uzależnia możliwość zastosowania ulgi w zapłacie zaległości podatkowej od istnienia przesłanek określonych pojęciami "ważny interes podatnika lub interes publiczny". Jednocześnie organ drugiej instancji podkreślił, że zobowiązanie podatkowe jest następstwem prawnym wcześniej powstałego obowiązku podatkowego, co oznacza, że jest to zdarzenie, które dało się przewidzieć i powstało wskutek świadomie podjętych decyzji. Podatek od środków transportowych jest daniną o charakterze publicznym i powszechnym. Każda osoba, której przysługują określone ustawowo obowiązki obligacyjne w stosunku do objętych ustawowym obowiązkiem podatkowym środków transportowych, zobowiązana jest do poniesienia ciężaru daniny publicznej i powinna przewidywać taką należność. Tym samym podstawy do udzielenia ulgi w spłacie zobowiązań podatkowych muszą być interpretowane w sposób ścisły, a okoliczności uzasadniające udzielenie takiej ulgi muszą mieć charakter wyjątkowy i nadzwyczajny. Ponadto umorzenie zaległości podatkowych zależy od uznania organu podatkowego, który nawet w przypadku zaistnienia jednej bądź obu ustawowych przesłanek umorzenia może zastosowania tej ulgi odmówić.
Akceptując decyzję Prezydenta Miasta Ł. o odmowie zastosowania wnioskowanej ulgi podatkowej Kolegium powołało się na poczynione przez organ pierwszej instancji ustalenia oparte przede wszystkim na oświadczeniach małżonków M. i H.J. dotyczące ich sytuacji majątkowej i rodzinnej, z których wynikało, że M. J. nie otrzymuje dochodów, a H. J. otrzymuje dochód w postaci renty w wysokości 706,00 zł zajętej przez komornika z tytułu zaległego kredytu. Małżonkowie posiadają dom jednorodzinny o powierzchni 200,00 m2 o wartości szacunkowej 300.000,00 zł objęty zajęciem komorniczym oraz zadłużenie w banku w kwocie 270.000,00 zł. Podatnicy wskazali także na obciążenia w postaci czynszu w kwocie 335,65 zł, opłat za energię elektryczną w kwocie 83,03 zł, opłat za gaz w kwocie 30,68 zł oraz wydatki na leki w kwocie 409,97 zł. Podatnicy oświadczyli iż M. J. nie posiada żadnego źródła utrzymania, jest po trzech wypadkach komunikacyjnych, jej stan nie pozwala na żadną pracę, a siostra M. J. wspomaga ich w wydatkach na bieżące utrzymanie. Podatnicy przedłożyli także dokumenty świadczące o stanie zdrowotnym oraz ponoszonych wydatkach. W złożonym odwołaniu od decyzji prezydenta Miasta Ł. podatnicy wskazali, że obecnie utrzymują się z jednej emerytury od miesiąca kwietnia 2012 roku, która wynosi 1.227,00 zł miesięcznie.
Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Ł. rozpatrując sprawę w aspekcie trudnej sytuacji materialnej, na którą powołują się podatnicy zauważyło, że dochody podatników są rzeczywiście niskie, jednak nie przekraczają one kwot uprawniających do otrzymania pomocy społecznej. Powoduje to, że sytuacja podatników, chociaż niewątpliwie trudna, nie zagraża ich egzystencji, w szczególności iż poza otrzymywanymi dochodami otrzymują oni pomoc materialną od siostry M. J., jak sami wskazali w złożonych oświadczeniach. W ocenie organu, trudna sytuacja materialna podatnika sama w sobie nie może być uznana za przesłankę umożliwiającą zastosowanie wnioskowanej ulgi, a tym bardziej nie można jej utożsamiać z ważnym interesem podatnika. Zawsze bowiem ulga w zapłacie zobowiązania podatkowego jest w interesie (faktycznym) podatnika. W rezultacie każdy podatnik znajdujący się w trudnej sytuacji majątkowej spełniałby przesłankę przyznania ulgi.